جذاب ترین ها

جوان‌ترین قهرمان تاریخ F1 کدام راننده است؟ (بخش اول)

آخرین خودرو

بروزرسانی 1404/08/29 - 11:21

جوان‌ترین قهرمان تاریخ F1 کدام راننده است؟ (بخش اول)

آخرین خودرو/ با نزدیک شدن به پایان فصل ۲۰۲۵، تنور رقابت برای کسب عنوان قهرمانی فصل بین رانندگان داغ شده است. اولین قهرمان جهان فرمول یک ۴۴ ساله بوده است اما جوان‌ترین آنها تقریباً نصف این سن را دارد. چه رانندگانی در بین ده نفر برتر از جوان‌ترین قهرمانان تاریخ F1 قرار دارند؟

۱۰. کیمی رایکونن از تیم فراری، قهرمان سال ۲۰۰۷؛ سن: ۲۸ سال و ۴ روز
به گزارش آخرین خودرو، پس از چندین سال که در تیم مک‌ لارن (McLaren) به قهرمانی نزدیک شده بود، کیمی رایکونن (Kimi Räikkönen) سرانجام در اولین فصل حضورش در تیم فراری (Ferrari)، قهرمانی را از آن خود کرد. این راننده فنلاندی سال را درگیر رقابتی سه‌ جانبه با فرناندو آلونسو (Fernando Alonso) و لوئیس همیلتون (Lewis Hamilton) از مک‌لارن گذراند و با نزدیک شدن به پایان فصل، شانس قهرمانی او در بهترین حالت بعید به نظر می‌رسید.

این راننده اسکودریا در دور ماقبل آخر در چین، ۱۷ امتیاز از همیلتون عقب بود و این راننده بریتانیایی می‌توانست در آن آخر هفته قهرمانی را از آن خود کند. با این حال برخی استراتژی‌های ضعیف در pit از سوی مک‌لارن، باعث شد همیلتون به دلیل ساییدگی لاستیک‌هایش، از میدان رقابت خارج شود البته رایکونن به درستی از فرصت خود استفاده کرد و برنده شد، به این معنی که اکنون همه چیز به مسابقه نهایی در اینترلاگوس (Interlagos) بستگی دارد.

هفت امتیاز بین مک‌لارن پیشرو و فراری تقسیم شده بود و آلونسو در این بین قرار داشت. با این حال مشکلات مکانیکی مرموز در شروع مسابقه، همیلتون را با مشکل مواجه کرد. کیمی با قدرت به کار خود ادامه داد و فیلیپه ماسا (Felipe Massa) هم پیروزی را به رایکونن تقدیم کرد و او با اختلاف یک امتیاز، قهرمانی فصل را از آن خودش کرد.

۹. جیم کلارک از تیم لوتوس، قهرمان سال ۱۹۶۳؛ سن: ۲۷ سال و ۱۷۴ روز
جیم کلارک (Jim Clark) بزرگترین راننده تیم لوتوس (Lotus) و پرچمدار نسل خود، اولین عنوان از دو عنوان قهرمانی خود را با سبکی مسلط به دست آورد. با وجود کناره‌گیری در دور اول آن سال، این راننده اسکاتلندی در چهار مسابقه از پنج گرندپری بعدی پیروز شد و با چهار دور باقی مانده، اختلاف تقریباً غیرقابل نفوذ ۲۰ امتیازی با جان سورتیس (John Surtees) ایجاد کرد.

با ورود به پیست مونزا (Monza)، کلارک می‌دانست که یک برد دیگر در مسابقه برای کسب قهرمانی کافی است. او با سبکی خاص، با اختلاف ۱ دقیقه و ۳۵ ثانیه نسبت به ریچی گینتر (Richie Ginther) پیروز شد. کلارک در چهارمین فصل حضورش در F1، اولین قهرمانی تیم لوتوس را به ارمغان آورد و ۷۰ درصد از مسابقات آن سال را برد که برتری مطلق او و ماشینش را برجسته می‌کرد.

۸. ژاک ویلنوو از تیم ویلیامز، قهرمان سال ۱۹۹۷؛ سن: ۲۶ سال و ۲۰۰ روز
ژاک ویلنوو (Jacques Villeneuve) به عنوان قهرمان IndyCar وارد فرمول یک شد و لحظه‌ای برای تأثیرگذاری صبر نکرد؛ اگر نشت روغن در ماشین ویلیامز او نبود، احتمالاً اولین گرندپری خود را می‌برد. او فصل اول ۱۹۹۶ را با مقام دوم پس از هم‌تیمی ویلیامز (Williams) و قهرمان جهان یعنی دیمون هیل (Damon Hill) به پایان رسانید.

سال بعد، با حذف هیل، این راننده کانادایی در دور آخر گرندپری اروپا، تنها یک امتیاز از مایکل شوماخر (Michael Schumacher)، راننده تیم فراری، در رده‌بندی قهرمانی عقب بود. ویلنوو با pole شروع کرد و سپس به رقیب خود باخت اما در صدر جدول ماند و در دور ۴۸ حرکت خود را انجام داد. بعداً در پیچ تند و راست‌گرد، خط داخلی را حفظ کرد و در موقعیت کسب عنوان پیروزی جلوتر بود که شوماخر به او برخورد کرد.

بدون شک این کار عمدی بود اما این اقدام حساب‌شده بیشتر به شوماخر آسیب رساند که مجبور شد فراری خود را DNF کند. ویلنوو با ویلیامز که به سختی به مسیر خود ادامه داد و پیشتازی را به مک‌لارن‌های (McLaren) میکا هاکینن (Mika Häkkinen) و دیوید کولتارد (David Coulthard) واگذار کرد اما سوم شد که برای کسب عنوان قهرمانی F1 کافی بود. البته دو هفته بعد شوماخر هم به دلیل نقشش در این حادثه از مسابقات قهرمانی سال ۱۹۹۷ محروم شد!

۷. نیکی لائودا از تیم فراری، قهرمان سال ۱۹۷۵؛ سن: ۲۶ سال و ۱۹۷ روز
چهار سال پس از اینکه نیکی لائودا (Niki Lauda) در سال ۱۹۷۱ با وام بانکی! وارد F1 شد، قهرمانی جهان را برای خودش بدست آورد. پس از شروع ضعیف در سال ۱۹۷۵، این راننده اتریشی اولین مسابقه خود را در دور پنجم برد و از آن به بعد، هیچ کس واقعاً نمی‌توانست با راننده فراری رقابت کند.

او سه مسابقه از چهار مسابقه بعدی را برد تا اختلاف قهرمانی خود را با کارلوس روتمن (Carlos Reutemann) به ۲۲ امتیاز برساند، به این معنی که فقط مسئله زمان بود تا او اولین عنوان قهرمانی خود را در سن ۲۶ سالگی قطعی کند. او این کار را با کسب مقام سوم در پیست مونزا (Monza) انجام داد و اختلافی ۱۹ امتیازی با امرسون فیتیپالدی (Emerson Fittipaldi) نایب قهرمان ایجاد کرد.

۶. مایکل شوماخر از تیم بنتون، قهرمان سال ۱۹۹۴؛ سن: ۲۵ سال و ۳۱۴ روز
سال ۱۹۹۴ برای F1 سالی پرحادثه بود، چرا که رولند راتزنبرگر (Roland Ratzenberger) و آیرتون سنا (Ayrton Senna) هر دو دچار تصادفات مرگباری شدند. همچنین این سومین سال حضور مایکل شوماخر (Michael Schumacher) در این ورزش بود و در ابتدا به نظر می‌رسید که او قهرمان خواهد شد. او شش مسابقه از هفت مسابقه ابتدایی را برد، اما سپس به دلیل سبقت گرفتن از دیمون هیل در دور آغازین و محرومیت دو مسابقه‌ای بعدی، از گرندپری بریتانیا رد صلاحیت شد.

هیل از غیبت راننده تیم بنتون (Benetton) بهره برد، به این معنی که او تنها یک امتیاز از رقیب خود عقب بود ولی به نظر می‌رسید شوماخر کنترل اوضاع را در دست دارد و با اختلاف کم پیشتاز بود. این اختلاف برای حفظ برتری هیل کافی بود، زمانی که راننده آلمانی در پیچ شماره ۵ گرندپری استرالیا اشتباه کرد، از خط خارج شد و به دیوار بتنی پیست برخورد کرد.

مایکل با یک ماشین آسیب دیده به پیست بازگشت و تنها یک اقدام می‌توانست عنوان قهرمانی را تضمین کند. در پیچ بعدی شوماخر با خودروی ویلیامز برخورد شدیدی داشت. در ابتدا، بنتون متوقف شد و هیل در دوردست ناپدید شد. اما واقعیت زمانی آشکار شد که راننده ویلیامز به داخل pit رفت و در آنجا ماند. آسیب دیدگی سیستم تعلیق نهایی او را نیز مجبور به DNF کرد و عدم کسب امتیاز سبب شد تا شوماخر برای اولین بار قهرمان جهان شود.