تاریخچه/ «مرسدس 770» در گذرگاه تاریخ

پدال/ جاي‌جاي خيابان آکنده و مملو از جمعيت بود. جماعت با آواي کوبنده‌اي فرياد مي‌زد “هايل هيتلر” و پيشوا تکيه داده بر مرکبي مشکي، براق و صدالبته سخت گران‌بها، از مقابلشان گذشته و به ابراز احساساتشان پاسخ مي‌گفت، اين مرکب پرهيبت هم چيزي جز مرسدس بنز 770 نبود که اين‌گونه آرام و با طمأنينه بر سنگفرش‌هاي خيابان گام مي‌نهاد. مرسدس بنز 770 که از آن با نام گروبر بنز (GROBER BENZ) و يا مرسدس بزرگ نيز ياد مي‌شود، از گران‌ترين و لوکس‌ترين خودروهاي ژرمني بود که مابين سال‌هاي 1930 الي 1945 ميلادي، توسط کمپاني مرسدس بنز عرضه مي‌شد. از اين خودرو تنها به تعداد 205 عدد ساخته شد و در طي پروسه توليدش نيز دستخوش اصلاحات متعددي گشت. خودروي مذکور در دو سري متفاوت ارائه مي‌شد که اين دو، با کدهاي داخلي W07 و W150 شناخته مي‌شدند. در اينجا سعي مي‌کنيم که در مورد هر يک از اين تيپ‌ها، شرح مختصري را ارائه دهيم. سري 1 – W07 (1930 الي 1938 ميلادي) مرسدس بنز 770 در حقيقت جانشين خودروي مرسدس TYP 630، محسوب مي‌گردد. سري نخست اين خودرو که با کد داخلي WO7 شناسايي مي‌شد، از بهاي بسياري بالايي برخوردار بود و به همين سبب نيز عمده مصرف‌کنندگان آن را مقامات دولتي و حکومتي تشکيل مي‌دادند، در ميان مشتريان اين خودرو، نام‌هايي همچون پائول فون هيندنبورگ رئيس‌جمهور رايش (آلمان)، هيرو هيتو امپراتور ژاپن و پاپ پيوس يازدهم هم مشاهده شده است. در اين ميان، شخص آدولف هيتلر هم از سال 1931 ميلادي تا پايان حکمراني خود، از اين خودرو جهت رسيدگي به امور جاري و نيز اداي مراسم رسمي بهره مي‌جست. نسخه W07 از يک پيشرانه 8 سيلندر خطي به حجم 7655 سي‌سي برخوردار بود. اين موتور از نوع ميل بادامک بالا و داراي پيستون‌هايي از جنس آلومينيم بود. پيشرانه مذکور، در دو نسخه متفاوت ارائه مي‌شد، يکي از آن دو، از سيستم سوپرشارژر بهره مي‌گرفت که تواني معادل 200 اسب‌بخار را در 2800 دور در دقيقه، ارائه مي‌داد و ديگري هم نمونه‌اي عادي و با تنفس طبيعي بود و از تواني برابر با 150 اسب‌بخار در 2800 دور در دقيقه برخوردار بود. سيستم انتقال قدرت به کار رفته در اين سري (WO7) داراي 4 دنده بود، که سه تاي آن براي حرکت رو به جلوي اين خودرو تنظيم شده بود و يکي از آن‌ها نيز نقش اوردرايو (OVER DRIVE) را بازي مي‌کرد. ماکزيمم سرعت اين خودرو هم معادل 160 کيلومتر بر ساعت بود که در آن زمان رقم کمي نبود. همزمان اين خودرو، از يک شاسي جعبه‌اي شکل نيز بهره مي‌برد که از فنرهاي تحت نيمه بيضوي بر روي محورهاي جلو و عقب آن استفاده شده بود. طول اين سري از مرسدس 770، معادل 5600 ميلي‌متر بود و فاصله بين دو محور آن هم برابر با 3750 ميلي‌متر بود. اين اندازه‌ها نيز به‌خوبي بيانگر ابعاد بزرگ اين خودروست. سري 2 – W150 (1938 الي 1943 ميلادي) مرسدس بنز 770 در سال 1938 ميلادي دستخوش اصلاحات اساسي گرديد. شاسي کاملاً جديد اين خودرو از لوله‌هاي بيضي‌شکل تکوين يافته بود که پيرامونش، فنرهاي حلقوي نصب شده بودند، سيستم تعليق اين خودرو نيز در جلو از نوع مستقل و در عقب هم از نوع محور د ديون (DE DION) بود. به لحاظ معماري، پيشرانه به کار رفته در اين سري، کاملاً مشابه با نمونه WO7 بود و تنها با تنظيماتي که بر روي آن صورت گرفته بود، توان خروجي آن کمي بيشتر شد، بدين ترتيب که توان نسخه عادي آن با کمي افزايش به 155 اسب‌بخار در 3200 دور در دقيقه ارتقاء يافت و توان پيشرانه مجهز به سيستم توربو شارژ نيز با 30 عدد افزايش، به 230 اسب‌بخار در 3200 دور در دقيقه، تغيير يافت. سيستم انتقال قدرت به کار رفته در اين خودرو هم داراي 5 دنده بود که 4 عدد از آن‌ها براي حرکت رو به جلوي اين خودرو و يک عدد نيز براي عمل اوردرايو (OVER DRIVE) در نظر گرفته شده بود. طول بدنه‌اين سري هم با افزايش 400 ميلي‌متري نسبت به سري نخستين آن، به 6000 ميلي‌متر افزايش يافته بود و فاصله بين دو محور آن نيز معادل 3880 ميلي‌متر بود. در آن زمان، مرسدس بنز 770، گران‌ترين خودروي توليدي در آلمان محسوب مي‌شود و نکته جالب هم اينجاست که اين خودرو فاقد ليست قيمت بود و اين ليست هم تنها در صورتي ارائه مي‌شد که مشتري آن را درخواست مي‌کرد. در مجموع تا سال 1943 ميلادي، 88 دستگاه از اين سري (W150) توليد شد و آخرين نمونه از آن نيز، در ماه مارس سال 1944 ميلادي، به خريدار آن تحويل داده شد. برخي از نمونه‌هاي نجات يافته مرسدس 770 پيش از اين، يکي از هفت دستگاه از مرسدس 770 اي که توسط هيتلر مورد استفاده قرار مي‌گرفت، در موزه جنگ کشور کانادا، واقع در شهر اتاوا (پايتخت)، به نمايش گذاشته شده بود. اين خودروي پرماجرا، نخستين بار در اواخر جنگ جهاني دوم و توسط يکي از اعضاي ارتش آمريکا در کشور اتريش کشف شد، خودروي مذکور سپس با يک کشتي به خاک آمريکا منتقل گرديد و سرانجام نيز به يک تاجر اهل کبک (کانادا) فروخته شد. نامبرده هم خودروي مذکور را به اين موزه واگذار نمود. در ابتدا تصور مي‌شد که اين خودرو متعلق به هرمان گورينگ مي‌باشد ولي نتايج حاصله از تحقيقات مشخص نمود که خودروي مذکور مورد استفاده شخص آدولف هيتلر بوده است. مرسدس بنز 770 ديگري هم متعلق به يک مارشال فنلاندي به نام بارون گوستاو مانرهايم (BARON GOSTAV MANNERHEIM)، بود که پس از خاتمه جنگ جهاني دوم به يک مجموعه‌دار آمريکايي فروخته شد، در سال 1973 ميلادي، اين خودرو که به‌اشتباه تصور مي‌شد همان خودروي مورد استفاده هيتلر در مراسم رژه است، در يک حراجي به بهايي معادل 153/000 دلار فروخته شد که در آن هنگام، اين قيمت، بالاترين بهايي بود که براي يک خودروي عتيقه پرداخت مي‌شد. جالب اينجاست که در همان حراجي، مرسدس 770 ديگري نيز به قيمت 93/000 دلار، به شخصي به نام بيلي سي تنر (BILLY C. TANNER) فروخته شد، وي پيش از اين و در سال 1964 ميلادي، مدير و کارگزار برنامه‌هاي انتخاباتي يکي از کانديداهاي رياست جمهوري آمريکا به نام جرج والاس بود؛ از آنجايي که اين فرد نتوانست تمامي مبلغ اين معامله را تأمين نمايد، در نهايت اين خودرو توسط يک سازنده خانه‌هاي سيار (MOBIL- HOME) به نام دن تيدول (DON TIDWELL) خريداري گرديد. در سال 2009 ميلادي هم يک عدد مرسدس 770 که ادعا مي‌شد متعلق به شخص هيتلر است، به مبلغ چند ميليون يورو به تاجر روسي فروخته شد، نام اين خريدار اعلام نشد. يکي ديگر از اين خودروها نيز در سال 1941 ميلادي توسط يک ژنرال به نام نيکولاس فون فاکن هورست (NIKOLAUS VON FALKENHORST) به کشور نروژ آورده شد. پس از پايان جنگ جهاني دوم، خودروي مذکور مورد استفاده روزانه پادشاه نروژ قرار گرفت. کمي بعد هم به آمريکا حمل و در آنجا فروخته شد، همچنين اين مرسدس توانست در سال 2003 ميلادي، برنده جايزه بهترين خودروي غير بازسازي شده (UNRESTORED) پيش از جنگ جهاني دوم را، در جشنواره PEBBLE PEACH، از آن خود نمايد. در نهايت به مدلي مي‌رسيم که توسط هيتلر و مقامات دولت نازي مورد استفاده قرار مي‌گرفت و در مراسم رژه نيروهاي نظامي نيز همواره ظاهر مي‌شد. خودروي مذکور که يک عدد مرسدس 770K مي‌باشد، در موزه شهر SINSHEIM آلمان به معرض نمايش گذارده شد. اين مدل نمونه‌اي کانورتيبل بود و جهت محافظت در برابر حملات غيرمترقبه، کف آن همچون يک خودروي زرهي استحکام يافته بود و در مقابل انفجار ناشي از مين هم مقاوم بود؛ علاوه بر آن، از شيشه‌ها و بدنه‌اي ضخيم نيز بهره مي‌برد. در برخي منابع، از وزن 5 تني اين خودرو ياد شده است و اينکه بدنه آن از فولادي با ضخامت 18 ميلي‌متر بهره مي‌برد و شيشه‌هاي آن نيز جهت حفاظت از ضربات گلوله از ضخامتي معادل 4 سانتيمتر برخوردار بود! در سطور فوق توضيحات مختصري در مورد اين خودرو ارائه گشت که اميدوارم مورد التفات و توجه شما خوانندگان عزيز واقع شده باشد. با اين وجود، در صورت کسب منابع جديدتر سعي مي‌کنم که در آينده‌اي نه‌چندان دور، مطالب مفصل‌تري را از اين خودرو به رشته تحرير درآورم.