مشخصات فنی جنگنده‌ ی «سوخو-22»

خبرآنلاين/ جنگنده سوخو 22 که نام صادراتي سوخو-17 به حساب مي‌آيد ( در NATO به نام Fitter ) يک جنگنده تهاجمي روسي است که از ارتقا جنگنده سوخو 7 به وجود آمده است. اين جنگنده از دوران خدمت طولاني در شوروي سابق و همچنين روسيه برخوردار است و تعداد زيادي از آن به کشورهاي بلوک شرق و خاورميانه صادر شده است. در طراحي Su-17 سعي بر اين شده بود که قابليت‏هاي جنگنده بمب افکن Su-7 بهبود يابد. اگرچه Su-7 داراي خصوصيات مثبتي بود که از جملهء آنها مي‏توان به بدنهء بسيار مستحکم و قابليت هدايت عالي در سرعتهاي کم اشاره کرد. ولي بالهاي متمايل به عقب (Swept Wing) عاملي فلج کننده به شمار مي‏رفتند و باعث افزايش شديد مسافت مورد نياز جهت برخاست مي‎شدند، ضمن اينکه هنگام فرود نيز، يک باند فرود طولاني مورد نياز داشتند. بال‌هاي اين جنگنده در سطحي مياني-تحتاني (پايين‌تر از وسط) به بدنه متصل، به عقب برگشته و متحرک هستند. داراي يک موتور توربوجت در بدنه با يک ورودي دايره‌اي در دماغه هواپيماست که چهره اين جنگنده را متفاوت مي‌کند. براي حل مشکلات فرود و برخاست و نيز سرعت کم جنگنده سوخو 7 دفتر طراحي شرکت سوخو اقدام به طراحي جنگنده‌اي با شکل ظاهري مشابه به سوخو7 اما بال متغير و تغييري در بخش بالايي بدنه کرد. اين جنگنده که بر پايه Su-7BM شکل گرفت باهايي دارد که قادر هستند در زواياي 28 ، 45 و 62 درجه آرايش بگيرند. عراق در جريان جنگ ايران و عراق از اين جنگنده استفاده کرد. در جريان جنگ خليج فارس در سال ۱۹۹۱ تعدادي از آن‌ها براي جلوگيري از نابودي به ايران پناه بردند. در طول جنگ ايران و عراق ٢٣ فروند از اين نوع جنگنده به وسيله اف-١٤ هاي ايراني سرنگون شد و ۱۵ فروند هم به وسيله جنگنده هاي اف-٤ ايران هدف قرار گرفتند. سوخو 22 در سال 1970 وارد نيروي هوايي شوروي شد و توسط اين کشور در به کار رفت. هرچند قابليت نبرد در ارتفاع بالا و امکان عمليات در هر شرايط جوي اين جنگنده را تبديل به گزينه مناسبي براي کشورهاي کمتر پيشرفته کرده بود اما سيستم هاي اويونيک آن به دليل گرماي هوا يا ورود گرد و خاک به داخل سيستم مرتبا دچار اشکال مي‌شد. به دليل قرار گرفتن ورودي هوا در نوک هواپيما گرد و خاک راحت‌تر داخل مي‌شد که وجود فيلتر هاي متعدد را الزامي مي‌کرد. اما خود اين فيلترها هم با کاهش سرعت هواي ورودي مشکلاتي را ايجاد مي‌کردند. اين مشکلات در مدل‌هاي بعدي تا حد زيادي حل شدند. اين هواپيماها براي انجام ماموريت هايي در نقاط کوهستاني و در ارتفاع پايين طراحي شده بودند تا از تيررس آتش پدافند دشمن در امان بمانند. با ورود موشک هاي دوش پرتاب مثل نمونه روسي استرلا و آمريکايي استينگر کار براي اين جنگنده در ارتفاع پايين بسيار دشوار شد. سوخوي ۱۷ ام ۲ نسخه بعدي بود که با ارتقاء در دستگاه هاي الکترونيک سوخوي۱۷ ام به دست آمد. نصب سامانه مسافت ياب ليزري فون ۱۴۰۰در دماغه که به آن اجازه بمباران هاي هوايي دقيق را با کمک سامانه تايين محل برخورد بمب و يا راکت (که بر روي جنگنده هاي پيشرفته روي اچ يو دي استفاده مي شود)، يک رايانه انالوگ تهاجمي کي ان ۲۳ ، رادار ناوبري داپلر در زير دماغه براي پرواز بهتر درشب و سامانه ناوبير اينرسي مدرن تر بود. سامانه کي ان ۲۳ به سوخوي۱۷ ام ۲پرواز تمام خودکار و ناوبري خودکار را ميداد. اين به معناي توان پرواز خودکار از روي باند رسيدن به منطقه هدف و برگشتن کاملا خودکار بود.همچنين ظرفيت سوخت داخلي به ۴۷۵۰ ليتر افزايش يافت. همچنين سوخو۱۷ ام ۲توان حمل سلاح هدايت شونده نيز داشت. بر اساس نسخه سوخوي۱۷ ام ۲ نسخه صادراتي سوخوي ۲۲ ساخته شد. اين مدل داراي موتور کاملا متفاوت تومانسکي ار ۲۹ بي اس بودند که ۷۸۲۵ پاند بدون پس سوز و ۱۷۲۵۰ پاوند با پس سوز قدرت فراهم مي کرد. مشخصات فني (مربوط به Su-22M4) : خدمه : 1 نفر طول : 19.02 متر عرض : 13.68 در حالت بال باز و 10.02 در حالت بال جمع ارتفاع : 5.12 سطح بال : 34.5 تا 38.5 وزن خالي : 12.16 تن وزن با محموله : 16.4 تن حداکثر وزن هنگام برخاست : 19.43 تن پيشرانه : يک موتور توربوجت Lyulka AL-21F-3 تراست : 76.5 کيلونيوتن ( با پس سوز 109.8 ) مخزن سوخت : 3770 ليتر سرعت : 1860 کيلومتر برد : 2300 کيلومتر سقف پرواز : 14200 متر نرخ صعود : 230 متر بر ثانيه شتاب G : 7 تسليحات : دو توپ 30 ميليمتري دو موشک کوتاه برد R-60 چهار تن بمب در ده مقر زير بدنه از جمله بمب هاي ناپالم هسته اي و بمب هاي هدايت ليزري با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد