تاریخچه ی خودروی محبوب «نیسان پاترول»

پدال/ نيسان يک خودروساز چندمليتي است که مرکز فرماندهي‌اش در نيشيکو يوکوهاما قرار دارد. از سال 1999 نيسان بخشي از اتحاد رنو-نيسان شد، شراکتي بين اين خودروساز ژاپني با خودروساز فرانسوي. کارلوس گوسن مديرعاملي هر دو شرکت را بر عهده دارد و توانسته که اين دو خودروساز را به سود خوبي برساند. نيسان خودروهاي خود را تحت برندهاي اينفينيتي، داتسون و خود نيسان به فروش مي‌رساند. بازوي تيونينگ اين شرکت هم نيسمو NISMO نام دارد. نيسان پس از تويوتا، جنرال موتورز، فولکس‌واگن، گروه هيونداي و فورد ششمين خودروساز بزرگ دنيا است. البته با احتساب شراکت با رنو مقام اين خودروساز به چهارم مي‌رسد. در کشورهاي چين، روسيه و مکزيک، نيسان حرف اول و آخر را در بين شرکت‌هاي ژاپني مي‌زند. با اين مقدمه‌ي نسبتاً کوتاه به سراغ بررسي تاريخچه‌ي يکي از قديمي‌ترين و محبوب‌ترين خودروهاي اين شرکت مي‌رويم. بله اين بار مي‌خواهيم تاريخچه‌ي پاترول را مرور کنيم. در زمان معرفي در کشورمان پاترول با استقبال خوبي مواجه شد و يکي از شاسي بلندهاي واقعي بازار بود که مي‌توانست توانايي‌هاي خود را به رخ همگان بکشاند. باگذشت زمان و افزايش بهاي سوخت، به دليل مصرف سوخت زياد از محبوبيت اين خودرو کاسته شد اما بار ديگر در اين روزها مي‌بينيم که با افزايش تب آفرود ميان جوانان بازهم پاترول به جمع علاقه‌مندان بازگشته است. در مطلب پيش رو به معرفي نسل‌هاي مختلف نيسان پاترول مي‌پردازيم. اميدواريم که موردتوجه شما عزيزان قرار گيرد. نيسان پاترول دسته‌اي از خودروهاي چهارچرخ متحرک است که از سال 1951 توسط نيسان توليد مي‌شود. نيسان پاترول عموماً به‌عنوان يک خودروي سفت و خشن و کاربردي در کشورهايي مثل استراليا، نيوزلند، ژاپن و مناطقي مثل خاورميانه، آمريکاي لاتين، آفريقا، اروپا و کارائيب شناخته مي‌شود. پاترول مستقيماً با تويوتا لندکروز رقابت مي‌کند. در ايالات‌متحده و کانادا، اين خودرو حضور ندارد و به‌جاي آن در سگمنت شاسي بلندهاي لوکس برند اينفينيتي خودنمايي مي‌کند. پاترول در دو نسخه‌ي سه درب بافاصله‌ي بين محورهاي کوتاه (SWB) و پنج‌درب بافاصله‌ي بين محورهاي زياد (LWB) در دسترس بوده است. نسخه‌ي LWB علاوه بر نسخه‌ي واگن، در گونه‌هاي utility و Cab نيز قابل سفارش بوده است. بين سال‌هاي 1988 تا 1994، فورد استراليا پاترول را با نام فورد ماوريک Maverick عرضه نمود. ماوريک و پاترول هر دو در يک‌زمان عرضه مي‌شدند. همچنين در برخي کشورهاي اروپايي، پاترول به مدت کوتاهي با نام ابرو پاترول Ebro Patrol عرضه شد. تا سال 1980 در ژاپن پاترول را به اسم نيسان سافاري مي‌شناختند. پاترول در استراليا، آمريکاي جنوبي و مرکزي، آفريقاي جنوبي، بخش‌هايي از جنوب آسيا و غرب اروپا و همچنين ايران و خاورميانه در دسترس است. همان‌طور که گفته شد پاترول در آمريکاي شمالي عرضه نشده و به‌جاي آن نيسان آرمادا Armada بخش شاسي بلندهاي فول سايز را پر مي‌کند. در سال 2010، اين خودرو با نام اينفينيتي QX56 در آمريکا عرضه شد که از پلت فرم مشترک با نيسان آرماداي توليدشده بين سال‌هاي 2004 تا 2010 سود مي‌برد. از پلت فرم Y61 هنوز هم به‌عنوان خودروي نظامي در کشورهاي آسيايي و خاورميانه استفاده مي‌شود و نسخه‌هاي مختلف پاترول به‌طور گسترده توسط آژانس‌هاي سازمان ملل مورداستفاده قرار مي‌گيرند. مدل‌هاي Y61 در کنار مدل Y62 کنوني توليد مي‌شوند. نسل‌هاي چهارم و پنجم پاترول وسيله‌هاي اصلي حمل‌ونقل ارتش ايرلند هستند. نسل اول (سري 4W60- 1951 تا 1960) در سپتامبر سال 1951 4w60 معرفي شد و مختص نمايندگي‌هاي ژاپن بود.(نمايندگي‌هاي نيسان ژاپن Nissan Store خوانده مي‌شدند. بعدها در سال 1966 نام اين نمايندگي‌ها به Nissan Bluebird Store تغيير يافت.) استايل کلي اين خودرو شبيه جيپ ويليز بود.4w60 از پيشرانه‌ي NAK نيسان با 75 اسب بخار قدرت استفاده مي‌کرد. آن پيشرانه از اتوبوس 290 نيسان گرفته‌شده بود. اين خودرو از سيستم چهارچرخ متحرک پاره‌وقت و گيربکس چهار سرعته دستي استفاده مي‌کرد. جلوپنجره نشان استيل نيسان را نشان مي‌دهد. مدل 4w70 واگن هم در دسترس بود. در اوت سال 1955 4w61 جايگزين 4w60 شد. تفاوت‌هاي 4w61 با 4w60 به مواردي همچون جلوپنجره (با همان ميله‌هاي کرومي)، شيشه‌ي جلوي يک‌تکه، نوارهاي کرومي در کاپوت و صندلي‌هاي نابرابر (طرف سرنشين عريض‌تر از راننده بود) خلاصه مي‌شد. اما تغيير بزرگ ديگر پيشرانه بود.4w61 از پيشرانه‌ي NB جديد نيسان با 3.7 ليتر حجم تغذيه مي‌کرد. قدرت توليدي 92 اسب بخار بود و بعدها با آمدن پيشرانه‌ي 4 ليتري NC نيسان قدرت پيشرانه به 105 اسب بخار افزايش يافت. نشان جلوپنجره کرومي و قرمزرنگ بود و “NISSAN” را نشان مي‌داد. در اکتبر سال 1958 نيز به توليد اين مدل خاتمه داده شد و 4w65 پا به ميدان نهاد. 4w65 هم شبيه مدل 4w61 بود اما مواردي همچون جلوپنجره و گلگيرهاي جلو و کاپوت بازطراحي شده بودند. نشان نيسان بر روي جلوپنجره بود و نوشته‌ي پاترول نيز به کناره‌هاي کاپوت اضافه شده بود. يک واگن 8 سرنشينه هم با نام WG4W65 در دسترس بود. مدل 4w66 که عمر کوتاهي داشت در دسامبر 1959 معرفي شد. تنها تغيير اين بود که منبع قدرت اين خودرو پيشرانه‌ي 4 ليتري P نيسان با 125 اسب بخار قدرت بود. توليد اين مدل در ژوئن سال 1960 متوقف شد. سري 4w70 اين مدل در سال 1950 و بر پايه‌ي دوج M37 معرفي شد.4w70 از شاسي M37 استفاده مي‌کرد اما پيشرانه و سيستم انتقال قدرت متعلق به مدل 4w60 بود. جلوپنجره باريک‌تر شده بود و گلگيرهاي جلو هم تغيير کرده بودند. مدل 4w72 در سال 1955 و با تغييراتي در کاپوت، جلوپنجره و چراغ‌هاي جلو معرفي شد. به لطف استفاده از پيشرانه‌ي NC نيسان قدرت به 105 اسب بخار افزايش‌يافته بود. مدل 4w73 هم با اصلاحات دوباره در کاپوت، گلگيرها و جلوپنجره به بازار آمد. اين مدل از پيشرانه‌ي P نيسان بهره مي‌برد و قدرت آن به 145 اسب بخار افزايش‌يافته بود.4w73 در سال 1959 معرفي شد. نسل دوم (سري 60- 1959 تا 1980) نيسان پاترول 60 و G60 با سقف نرم خود در سال 1960 در استراليا فروخته شدند. مدل‌هاي فرمان چپ L60/GL60 در خارج از استراليا فروخته مي‌شدند. نيسان استراليا ادعا مي‌کند که سري 60 پاترول اولين خودرويي بوده که طول کوير سيمپسون را طي کرده است. خريداران آمريکايي تنها در خلال سال‌هاي 1962 تا 1969 توانستند به پاترول دست يابند. در آن سال‌ها پاترول‌ها از طريق نمايندگي‌هاي داتسون فروخته مي‌شدند و تنها زماني بود که پاترول خود را در ايالات‌متحده مي‌ديد. نسخه‌ي H60 بافاصله‌ي زيادتر بين محورها هم در دسترس بود. نيسان پاترول سري 60 4WD در نسخه‌هايي بافاصله‌ي بين محورهاي کوتاه، متوسط و بلند ساخته شد. اين خودرو داراي گيربکس دستي 3 سرعته و بعدها 4 سرعته بود. پيشرانه از سري P بود و با 6 سيلندر 3956 سي‌سي حجم داشت. با داشتن دو درب در جلو و يک درب در عقب و چهار صندلي (راننده و سرنشين در جلو، دو صندلي نيمکت مانند در عقب)، نسخه‌ي H60 بافاصله‌ي طولاني بين محورها مي‌توانست 8 سرنشين را حمل کند. در سال 1963، مدل‌هاي KG60 (و KGL60) با سقف سخت معرفي شدند. استايل خودروها شبيه تويوتا لند کروز شده بودند. جونگا Jonga در سال 1960 ارتش هند علاقه‌ي خود به دو خودروي نيسان را ابراز کرد: يکي نيسان پاترول P60 و ديگري 4w73. اولين خودروهاي توليدي در سال 1969 و در کارخانه‌ي جبل پور Jabalpur تکميل شدند. خودرو جونگا نام گرفت که مخفف Jabalpur Ordinance aNd Guncarriage Assembly بود. اين خودرو در کنار 4w73 و در همان کارخانه ساخته مي‌شد. کارخانه‌ي جبل پور در سال 1965 سه نوع خودروي غيرجنگي براي ارتش هند توليد مي‌کرد: کاميون 3 تني مان آلمان،4w73 و نيسان پاترول. جالب‌توجه اينکه هر دو خودروي نيسان از يک پيشرانه و قطعات مشابه فراوان بهره مي‌بردند. در سال 1996 جونگا در تعداد کم به مشتريان عادي و با پيشرانه‌ي ديزل هينو فروخته شد اما به علت قيمت غيررقابتي و ظاهر غير جذاب، استقبال از اين مدل کم بود. در کل کمتر از 200 دستگاه فروخته شد. جونگا تا اواخر دهه‌ي 90 روي خط توليد بود و بعدازآن با جيپ‌هاي ماهيندرا و ماهيندراي MM550 جايگزين شد. نسل سوم (1980 تا 1989) سري 160 (MQ/MK)، 1980 تا 1989 سري 160 در سال 1980 و به‌منظور جايگزيني سري 60 در استراليا معرفي شد. در ايران نيز اين مدل از سال 1984 تا 1989 توسط شرکت پارس‌خودرو توليد شد. در استراليا اين خودرو رسماً با اسم MQ پاترول شناخته مي‌شد. پيشرانه‌هاي در دسترس عبارت بودند از L28،P40 و SD33. همه‌ي مدل‌ها با گيربکس 4 سرعته دستي در دسترس بودند اگرچه که گيربکس سه سرعته اتوماتيک در مدل‌هاي بافاصله‌ي بين محورهاي طولاني و پيشرانه‌ي L28 به‌عنوان آپشن وجود داشت. همه‌ي مدل‌هاي سري 160 پاترول گيربکس کمکي 2 سرعته با نسبت 1 به 1 براي دنده‌سنگين و سبک داشتند. مدل‌هاي SD33 داراي سيستم برق 24 ولت بودند. تريم هاي متنوعي هم در نظر گرفته شده بود و خريدار مي‌توانست کف‌پوش‌هاي وينيل و تريم داخلي آبي يا قهوه‌اي را سفارش دهد. در مدل‌هاي دولوکس کولر و فرمان هيدروليک هم ديده مي‌شد. ديفرانسيل جلوي همه‌ي مدل‌ها C200 بود. در استراليا ديفرانسيل عقب استاندارد H233 بود. برخي نسخه‌ها ديفرانسيل لغزش محدود (LSD) داشتند. ديفرانسيل عقب مدل هوي ديوتي در برخي پيکاپ ها و واگن‌هاي با پيشرانه‌ي P40 استفاده شد. در بازارهاي اروپايي که آفرود طاقت‌فرساي کمتري مورد انتظار بود، ديفرانسيل عقب سبک C200 در برخي مدل‌ها بکار رفت. در سال 1983 مدل MQ به‌روز شد. مدل‌هاي جديد عموماً به‌عنوان MK پاترول شناخته مي‌شدند. هرچند که اين نام در ادبيات نيسان و دفترچه‌هاي تعميرات به چشم نمي‌خورد. آپديت‌ها شامل چراغ‌هاي جلو و عقب مستطيل شکل و سيستم تعليق جلوي بهينه‌شده بود. گيربکس 4 سرعته اصلاح شده بود و دنده‌ي پنجم به اکثر مدل‌ها اضافه‌شده بود. نسخه‌ي سقف بلند (Super Roof) واگن هم همان زمان ارائه شد، زماني که اولين بار پيشرانه‌ي توربوديزل SD33T قابل سفارش بود. با اين پيشرانه پاترول مي‌توانست به‌سرعت 145 کيلومتر بر ساعت برسد. پيشرانه‌ي ديزل تنفس طبيعي SD33 هم در اين زمان به‌روز شد. اصلاحات دربردارنده‌ي استفاده از سه رينگ پيستون به‌جاي پنج‌تا و چند تغيير فني ديگر بود. در استراليا و برخي نقاط ديگر پاترول‌هاي استفاده‌کننده از پيشرانه‌ي SD33 به سيستم برقي 12 ولت مجهز شدند. به‌منظور هماهنگي باقدرت اضافي پيشرانه‌ي توربوديزل، اين مدل‌ها به کلاچ و خنک‌کننده‌ي روغن بزرگ‌تر مجهز شدند. اين سري از پاترول‌ها، آخرين‌مدل‌ها با برند داتسون بودند. در سال 1984 برند داتسون به خاطره‌ها پيوست. سري 260- 1986 تا 2002 سري 206 نسخه‌ي ساخت اسپانياي (با چراغ‌هاي مستطيلي) سري 160 بود که در اروپا فروخته مي‌شد و در انواع SWB/LWB و با پيشرانه‌هاي L28،SD33 و RD28T در دسترس بود. نسخه‌هاي داراي پيشرانه‌ي SD، حداقل در بازار انگلستان سيستم برق 24 ولت داشتند. بعدها پاترول 260 فيس ليفتي را تجربه کرد که شامل جلوپنجره‌ي مشابه سري Y60 بود. سري‌هاي ساخت اسپانيا تا سال 1994 صادر شدند اما ساخت آن‌ها براي مصارف داخلي تا سال 2002 ادامه يافت. نسل چهارم (Y60-1987 تا 1997) Y60 اساساً ازنظر فني با پيشينيان خود تفاوت داشت و اولين پاترولي بود که از سيستم فنربندي پيچشي استفاده مي‌کرد و باعث مي‌شد که در زمين‌هاي ناهموار و خشن سواري نرم و راحتي داشته باشد. همه‌ي پاترول‌هاي Y60 اکسل سه اتصالي فعال در جلو داشتند و مدل‌هاي واگن (SWB/LWB) در عقب از اکسل پنج اتصالي سود مي‌بردند. ميله‌هاي نوسان در هر دو اکسل جلو و عقب بکار رفته بودند. در تمام مدل‌ها فرمان هيدروليک به‌صورت استاندارد وجود داشت و همه‌ي واگن‌ها ترمزهاي ديسکي در جلو و عقب داشتند. اکثر مدل‌ها داراي ديفرانسيل با لغزش محدود بودند و برخي نيز قفل ديفرانسيل عقب با کنده‌ي الکترونيکي داشتند. در ژاپن پاترول به اسم سافاري شناخته مي‌شد و به‌جاي سيستم الکتريکي 12 ولت از برق 24 ولت استفاده مي‌کرد. مدل‌هاي TD42 و TB42 با دو گيربکس پنج سرعته دستي و چهار سرعته اتوماتيک قابل سفارش بودند. اما مدل‌هاي RD28T و RB30 فقط از گيربکس پنج سرعته دستي استفاده مي‌کردند. تريم هاي مختلف اين مدل در استراليا به شرح زير بودند: -DX با آينه‌هاي دستي، فاقد قفل مرکزي، کف‌پوش وينيل، کولر انتخابي، قفل توپي چرخ‌دستي -RX (از سال 1995) با آينه‌هاي برقي، قفل مرکزي، کف‌پوش فرش، کولر، قفل توپي چرخ‌دستي -ST با شيشه‌هاي برقي، آينه‌هاي برقي، قفل مرکزي، کف‌پوش فرش، کولر، قفل توپي چرخ اتوماتيک -Ti (از اواخر 1989) با شيشه‌هاي برقي، آينه‌هاي برقي، قفل مرکزي، کف‌پوش فرش و مخمل، کولر عقب، سيستم صوتي با 7 بلندگو، چرخ‌ها با رينگ‌هاي آلياژي 3 پره، قفل توپي چرخ اتوماتيک. مدل Ti تا سال 1991 سقف بلند با سانروف داشت. تريم چرم و چوب در سال 1992 و با سري 2 به‌صورت استاندارد درآمد. تريم ها در اروپا به‌طور گسترده‌اي متغير بودند. براي مثال در فرانسه تريم هاي SLX،LX و بسياري ديگر وجود داشت. پاترول‌هاي آخري با 2 باتري استاندارد به بازار مي‌آمدند. دو به‌روزرساني بزرگ در استراليا صورت گرفت، يکي در سال 1992 (سري 2 GQ) و ديگري در سال 1995 (فيس ليفت مينور). مهم‌ترين تغييرات در سال 1992 معرفي تزريق سوخت در مدل TB42 و معرفي سوپاپ EGR، خنک‌کننده‌ي روغن، صندلي‌هاي جديد و تريم جديد در RD28T بود. ديگر تغييرات سري 2 شامل سيستم تعليق بازنگري شده، ترمزها و چرخ‌هاي بزرگ‌تر و استانداردسازي ديفرانسيل لغزش محدود بود. در سال 1991 چراغ‌هاي عقب و چراغ‌هاي ترمز از روي بدنه به روي سپر منتقل شدند، اين کار به دليل قوانين طراحي استراليا صورت گرفت، البته در مدل‌هاي اروپايي همان حالت قبلي حفظ شد. در اوت 1993 مدل TD42 به‌منظور کاهش مصرف سوخت سبک‌تر شد. اين مسئله البته اثري منفي روي پيشرانه گذاشت. پيشرانه‌ي اصلي توسط پوشش نقره‌اي تشخيص داده مي‌شد درحالي‌که پيشرانه‌ي سبک شده پوششي سياه داشت. مدل RD28T هم تغييراتي را دريافت کرد، در اين مورد پمپ مکش از پشت آلترناتور به بالاي پيشرانه انتقال يافت. همچنين ايربگ راننده در برخي مدل‌هاي اروپايي قرار گرفت. فيس ليفت سال 1995 دربردارنده‌ي جلوپنجره‌ي بازطراحي شده و معرفي مدل RX در استراليا بود. برخي ضعف‌هاي مشهور هم وجود داشت که ازجمله‌ي آن‌ها مي‌توان به لرزش‌هاي محسوس در جلو (که در دوره‌ي گارانتي رفع شد)، لولاهاي شکسته‌ي درب عقب (به علت وزن لاستيک يدک) و فريم‌هاي فرسوده‌ي پنجره‌هاي عقب اشاره کرد. همچنين مشهور بود که پيشرانه‌ي RD28T از مشکلات واشر سر سيلندر رنج مي‌برد. گيربکس‌هاي پنج سرعته اروپايي هم از خرابي ياتاقان‌ها در دنده‌ي پنجم و در مسافت‌هاي طولاني در عذاب بودند. البته از سوي ديگر قابليت اطمينان مدل TD42 مثال‌زدني بود. پاترول‌ها با اکسل‌هاي واقعاً قوي و ديفرانسيل لغزش محدود خوب شناخته مي‌شدند. از سال 1988 تا 1994، فورد استراليا پاترول Y60 را Rebadge (بازتوليد يک خودرو تحت نام يا لوگوي جديد) کرد و با نام فورد ماوريک معرفي نمود. خودرو ازنظر فني يکسان بود اما ازنظر رنگ‌آميزي و سطح تريم‌ها با Y60 تفاوت داشت. نسل پنجم (Y61- 1997 تا 2010) مدل‌هاي Y61 (GU) براي اولين بار در دسامبر سال 1997 ظاهر شدند و با پيشرانه‌هاي 4.8 ليتري بنزيني، 2.8 ليتري توربوديزل،3 ليتري توربوديزل،4.2 ليتري ديزل،4.2 ليتري توربوديزل قابل سفارش بودند. در اواخر سال 2004 مدل فيس ليفت معرفي شد. اين مدل داراي چراغ‌هاي جلوي جديد و درب‌هاي عقب بزرگ‌تر بود. در همان سال نيسان فروش سافاري در ژاپن را به علت تقاضاي کم متوقف نمود. نيسان همچنين نسخه‌ي پيکاپ دو در از سري Y61 را در برخي بازارها به فروش رساند. هرچند مدل جديد به بازار آمده بود، اما اين سري از پاترول همچنين در دسترس طرفداران آفرود بود. پيشرانه‌ي TB48DE براي تيونرهاي عربستان سعودي و امارات بسيار مشهور و محبوب بود و آن‌ها به‌راحتي مي‌توانستند آن را اصلاح و تنظيم کنند تا جايي که برخي از اين پاترول‌ها مي‌توانستند سوپرکارهايي مثل لامبورگيني و فراري را شکست دهند! در يکي از اين موارد، پيشرانه‌ي TB48DE به‌طور کامل اصلاح‌شده و توانايي توليد بيش از 2000 اسب بخار قدرت را داشت! در سال 2014 نيسان توليد اين سري را در سراسر جهان به‌جز استراليا، آفريقاي جنوبي، خاورميانه، پاکستان، سريلانکا، فيليپين و… متوقف نمود. نسل ششم (Y62- 2010 تا حال حاضر) نسل تماماً جديد نيسان پاترول با سري Y62 در 13 فوريه 2010 و در ضيافتي مخصوص در ابوظبي معرفي گرديد. نسخه‌ي لوکس تحت عنوان اينفينيتي QX56 به فروش مي‌رسد، البته بعدتر نام آن به QX80 تغيير يافت. Y62 در سال 2016 و به‌عنوان مدل 2017 بانام نيسان آرمادا در آمريکاي شمالي به فروش مي‌رسد. سري Y62 توسط پيشرانه‌ي 5.6 ليتري 8 سيلندري تغذيه مي‌شود که 400 اسب بخار نيرو و 560 نيوتون متر گشتاور دارد. گيربکس 7 سرعته اتوماتيک هم وظيفه‌ي انتقال نيرو را بر عهده دارد. حالت 4×4 مي‌تواند بين چهار اسلوب تغيير کند: شن، آنرود، صخره و برف. سيستم کنترل حرکات بدنه هم به همراه ديفرانسيل عقب با قفل الکترونيکي در دسترس است. امکانات ديگر شامل کنترل صعود و فرود از تپه، هشدار خروج از خط و کنترل پايداري هست. نيسان پاترول در خاورميانه با 4 تريم عرضه مي‌شود: XE،SE،LE و پکيج شهري. در سال 2014 فيس ليفتي قابل‌توجه صورت گرفت و باعث اصلاحاتي در درب‌هاي عقب و افزودن LED هاي روز روشن گرديد. نيسان همچنين تعداد 200 دستگاه از نسخه‌ي خاص بلک اسپشيل اديشن ساخت. اين خودروها داراي تزئيناتي همچون صندلي‌هاي قرمز، جزئيات کروم و نماي خارجي با رنگ مشکي مات بودند. پاترول نيسمو همزمان با معرفي GT-R نيسمو و 370Z نيسمو در دبي، نيسان از پاترول نيسمو هم پرده‌برداري کرد. برخلاف پاترول استاندارد، نسخه‌ي نيسمو با پيشرانه‌اي 8 سيلندر و 5.6 ليتري به ميدان آمد که 428 اسب بخار نيرو توليد مي‌کند و توسط متخصصان تاکومي نيسان تيون شده است. سيستم تعليق خودرو بهينه‌شده و از ضربه‌گيرهاي بيلشتين با رينگ‌هاي فورج کاري شده 22 اينچي استفاده مي‌کند. پاترول نسخه‌ي صحرا اين نسخه از پاترول در سال 2015 در موتورشو دوبي رونمايي شد. اين خودرو توسط محمد بن سولايم طراحي‌شده و فقط در خاورميانه فروخته خواهد شد. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد