خودرو بانک/ شاسي اساس و پايه شکل گيري يک خودروست که در کنار بدنه و موتور، سه قسمت اصلي سازنده هر اتومبيل را تشکيل ميدهند. طراحي شاسي براي خودروسازها، همانند پي ريزي يک ساختمان براي مهندسان است، چرا که تمامي قطعات خودرو از جمله قسمتهاي مهمي همچون پيشرانه، گيربکس، سيستم ترمز و محور محرک بر روي شاسي سوار ميشوند و اين قطعه بايد از استحکام و دوام مناسب برخوردار باشد. طراحي و ساخت شاسي، فرآيندي بسيار پرهزينه و زمانبر است و از اين رو، خودروسازان شاسيهاي خود را بين يکديگر به اشتراک ميگذارند. همچنين طراحي شاسيها بايد انعطاف پذير باشد تا بتوان به مرور زمان، ويژگيهاي مختلفي را به آنها افزود يا چيدمان ادوات داخلي را تغيير داد. به همين دليل است که ميبينيم چندين نسل از يک خودرو، بر روي يک شاسي و با يک پيشرانه ثابت به بازار عرضه ميشوند و تنها بهسازيهايي بر روي شاسي و پيشرانه آنها صورت ميگيرد.
شاسيها يا مسقل هستند، يا نيمه مستقل که به آنها مونوکوک گفته ميشود. شاسي مستقل اولين و قديميترين نوع شاسي است که از ابتداي صنعت خودرو، از آن استفاده ميشد. در خودروهايي که از شاسي مستقل استفاده ميکنند، بدنه به صورت جدا ساخته شده و سپس بر روي شاسي سوار ميشود، در حاليکه در شاسي مونوکوک، بسياري از قطعات بدنه اجزايي از شاسي بوده و قابل جداسازي نيستند. در دهههاي ابتدايي قرن بيستم و دوران آغازين صنعت خودروسازي، ساخت اتاق شخصي سازي شده براي خودروها، يک فعاليت تجاري مهم محسوب ميشد که به آن کورسي سازي ميگفتند. در اين دوران، شما با مراجعه به شرکتهاي خودروسازي، خودرويي شامل شاسي فولادي، موتور و يک بدنه بسيار ساده و عمدتا مشکي رنگ را خريداري ميکرديد، و سپس با مراجعه به يکي از شرکتهاي کورسي ساز، بدنهاي کاملا شخصي، منحصر به فرد و با رنگي خاص براي خودروي خود تهيه ميکرديد.
امروزه شاسي مستقل يا شاسي نردباني، تنها در تعداد بسيار کمي از خودروها استفاده ميشود و اکثر خودروها در سگمنتهاي مختلف، از شاسي مونوکوک استفاده ميکنند. ساختار شاسي مستقل، حالتي شبيه به نردبان دارد و از دو تيرک طولي ضخيم و تعدادي تيرک عرضي نازک براي اتصال تيرکهاي طولي تشکيل ميشود. اين نوع شاسي در کاميونتها و پيکاپها مورد استفاده قرار ميگيرد و در برخي شاسي بلندهاي سايز بزرگ بازار، نظير تويوتا لندکروزر يا لکسوس LX570 نيز ديده ميشود. خودروهايي که براساس شاسي مستقل ساخته ميشوند، عمدتا خودروهايي لوکس و گران قيمت، و البته نسبتا قديمي و از مد افتاده هستند که هم اکنون فروش اندکي در بازار جهاني دارند، هر چند برخي خودروهاي غيرلوکس که براي شرايط کاري سخت ساخته شدهاند، از اين نوع شاسي بهره ميبرند. خودروهاي مجهز به شاسي مستقل، مزايايي همچون قابليت تحمل بالاي وزن، مقاومت بالا در برخوردها، سادگي ساخت و هزينه نگهداري پايين را با خود به همراه ميآورند، اما از سوي ديگر، شاسي مستقل وزن بالايي دارد و به همين دليل، از موتورهاي حجيم با گشتاور بالا در اين خودروها استفاده ميشود. طبيعي است که يک موتور حجيم با گشتاور بالا، هر چقدر هم پيشرفته باشد، بازهم مصرف سوخت بالايي خواهد داشت، براي مثال ميتوان به تويوتا لندکروزر سري 200 اشاره کرد که از موتوري هشت سيلندر و شاسي نردباني بهره ميبرد و مصرف سوخت 13 ليتر در هر صد کيلومتر در حالت ترکيبي را دارد.
از سوي ديگر، شاسي مستقل نسبتا حجيم است و به همين دليل، خودروهايي که از اين شاسي استفاده ميکنند، بسيار بزرگ و يا طويل هستند. براي مثال ميتوان به پيکاپ آميکو آسنا اشاره کرد که خودرويي بسيار طويل با شاسي نردباني است و به هيچ عنوان در مسيرهاي درون شهري، قابل استفاده نيست. همچنين شاسي مستقل توانايي بسيار کمي در جذب ضربات طولي دارد و سرنشينان درون خودرو، چندان آرامشي ندارند. به همين دليل استفاده از اين نوع شاسي در خودروهاي سبک بسيار محدود بوده و سالهاست از شاسي مونوکوک در خودروهاي سبک بهره گرفته ميشود، و تنها شاسي مستقل را ميتوان در خودروهاي سنگين و نيمه سنگين ديد.
اما مزاياي سيستم تعليق مستقل، موجب شده که نسل اين سيستم منقرض نشود. در سيستم تعليق مستقل، هر چرخ از ديگر چرخها مستقل است، به همين دليل سيستم تعليق مستقل بهترين گزينه براي توسعه خودروهاي آفرودي، نظير لندروور ديفندر است. اين استقلال، موجب ميشود که جرم اجزاي موثر در سطح جاده، مانند لاستيک، رينگ و سيستم ترمز بر سطح جاده بسيار کم باشد و در مقايسه با شاسي مونوکوک، تاثير کمتري از ناهمواريها ميپذيرد و کابين از فرم اصلي خود خارج نميشود. همچنين شاسي مستقل، به علت قابليت نصب تجهيزات گوناگون، مناسب براي ساخت خودروهاي دو ديفرانسيل است. با اين وجود، شاسي مستقل بايد همواره سالم نگه داشته شود، چرا که نقص در يکي از چرخها يا اتصالات آن، عواقب جدي براي ايمني خودرو به همراه خواهد داشت.
بازار