ام وی ام ۱۱۰؛ یکی از کم مصرف ترین خودروهای بازار
اسب بخار/ افزايش قيمت بنزين، بار ديگر اهميت ميزان مصرف سوخت در خودروها را بالا برده است. مدت ها بود کم تر کسي هنگام خريد خودرو به نرخ مصرف آن توجه مي کرد. اما اکنون وضعيت با گذشته تفاوت دارد. اگر خودروي شما پرمصرف باشد، به معناي پرداخت پول بيش تر از جيب شما و هدر رفت سرمايه است. بنابراين اگر قصد خريد خودرو داريد، بد نيست در شرايط کنوني، خودرويي را انتخاب کنيد که کم تر شما را به استفاده از بنزين سه هزار توماني وادار کند. متأسفانه خودروهاي هيبريد به شکلي محدود و با قيمت هايي بالا وارد بازار ايران شده اند. بنابراين دور از دسترس بسياري از خريداران قرار دارند. خودروسازان وطني هم که نه تنها هنوز از توليد انبوه خودروهاي الکتريکي و هيبريدي عاجزند، بلکه حتا محصولات بنزيني آن ها نيز اغلب خودروهايي با تکنولوژي قديمي هستند که مصرف نسبتاً بالايي دارند و چندان مقرون به صرفه ظاهر نمي شوند. درنتيجه با درنظر گرفتن موارد گفته شده، بايد به دنبال انتخاب کم مصرف ترين خودروها در ميان گزينه هاي موجود باشيم. در اين سلسله مقالات، به بررسي کم مصرف ترين هاي بازار خودرو مي پردازيم که در بخش هاي ابتدايي، بررسي هاي خود را از بازه کم تر از ۱۰۰ ميليون تومان آغاز کرده ايم. پيشينه روزگاري شرکت کره اي «دوو» در ايران حضور داشت و محصولات خود را در کارخانه شرکت «کرمان موتور» به توليد مي رساند. دوو ماتيز، از محبوب ترين خودروهاي دوو در ايران بود. يک هاچ بک کوچک شهري در سگمنت A که در عرض مدتي کوتاه، طرف داران بي شماري پيدا کرد. بسياري از جوانان مشتري اين خودرو شدند و ماتيز به خودروي دوم يا سوم بسياري از خانواده هاي ايراني بدل شد. با خروج دوو از ايران به علت خريداري سهامش از سوي «جنرال موتورز» آمريکا، به يک باره خلاء وجود ماتيز در بازار خودرو به وجود آمد. در اين ميان، کمپاني «چري» چين وارد عمل شد و با انعقاد قرارداد، همکاري با شرکت «مديران خودرو» (به عنوان يکي از زير مجموعه هاي گروه کرمان خودرو در آن دوران) را به امضا رساند. چري QQ از اولين محصولات اين کمپاني تازه کار چيني بود که دقيقاً با کپي برداري از ماتيز طراحي شده بود. خودرويي که از سال ۱۳۸۴ با نام MVM 110 در ايران روي خط توليد رفت و به تدريج، جايگزين محصول دوو شد. هرچند هيچ گاه به اندازه ماتيز خوش نام نبود، اما ۱۱۰ دقيقاً ۱۰ سال بر روي خط توليد دوام آورد و جايگاهي ثابت براي خود در بازار، دست و پا کرد. طراحي ۱۱۰ در ظاهر با حداکثر شباهت به ماتيز، طراحي شده است. درواقع مي توان اين خودرو را فيس ليفتي از ماتيز دانست. ابعاد کلي خودرو دقيقاً مشابه ماتيز است و از اين نظر، کوچک ترين خودروي پلاک شده در ايران به شمار مي رود. در نماي جلو، همان المان هاي طراحي ماتيز به چشم مي خورند. چراغ هايي دايره اي که نسبت به جثه خودرو بزرگ طراحي شده اند، المان هاي گرد و بيضي که در بخش هاي مختلف بدنه ديده مي شوند و درهاي بزرگ با پنجره هايي بلند که سوار و پياده شدن بر خودرو را راحت تر مي کنند. البته بزرگ بودن درها، سبب شده ضخامت ستون ها کم باشد و اين موضوع چندان به نفع استحکام و ايمني خودرو در تصادف نيست. گرافيک چراغ هاي جلو و عقب جذاب به نظر مي رسد و چراغ مه شکن نيز به تعداد کافي در جلو و عقب ۱۱۰ تعبيه کرده اند. آينه هاي کناري با همان المان گرد و به صورت پايه دار بر روي درها نصب شده اند که ظاهر فانتزي اين هاچ بک شهري را جذاب تر مي کنند. چرخ هاي ۱۱۰ از پرايد هم کوچک ترند و با قالپاق هاي پلاستيکي پوشانده شده اند. بر روي سقف نيز دو باربند پلاستيکي وجود دارد که البته صرفاً جنبه تزييني دارند و چندان به کار نمي آيند! امکانات درون کابين، باز هم مي توان وجود اشتراکات با ماتيز را احساس کرد. استفاده از طرح هاي منحني و بيضي در کابين نيز ادامه دارد. تريم داخلي ۱۱۰ به رنگ روشن است که در کنار طراحي پنجره هايي بزرگ، فضايي دلباز در اتاق اين خودرو به وجود آورده اند. فضاي پا در رديف عقب نسبت به ابعاد اين خودرو، قابل قبول است. اما باتوجه به عرض کم ۱۱۰، در صندلي هاي عقب تنها ۲ فرد بزرگسال مي توانند بنشينند. کيفيت قطعات پلاستيکي استفاده شده در اجزاي داشبورد، چندان جاي تعريفي ندارد. اما حداقل از پرايد مرغوب تر به نظر مي رسد. روکش پارچه اي صندلي ها نسبتاً راحت است و از همين روکش براي تزيين رودري ها نيز استفاده شده است. نورپردازي تجهيزات خودرو و صفحه کيلومتر در شب به رنگ سبز است. طراحي صفحه کيلومتر در مدل هاي اتوماتيک تفاوت دارد و با نور آبي روشن مي شود. ۱۱۰ امکانات خاصي ندارد و تنها مي توان به دو کيسه هوا، ترمز ضد قفل، تهويه مطبوع دستي، شيشه بالابرهاي برقي، آينه هاي برقي و کامپيوتر سفر اشاره کرد. البته با همين موارد گفته شده، باز هم از پرايد جلوتر است و در مقايسه با ديگر توليدات وطني هم قيمت، کامل و بي نقص به نظر مي رسد. ويژگي هاي فني ام وي ام ۱۱۰ يا همان چري QQ با دو نوع پيشرانه و جعبه دنده وارد ايران شد. اين خودرو در سال هاي اول تنها با يک پيشرانه ۳ سيلندر به فروش مي رسيد. پس از مدتي، پيشرانه ۴ سيلندر نيز به سبد انتخاب مشتري ها اضافه شد و در سال هاي آخر به علت استقبال بيش تر، تنها نسخه ۴ سيلندر در مدار توليد قرار داشت. نسخه ۳ سيلندر فقط با جعبه دنده ۵ دنده دستي به فروش رسيد. اما بر روي مدل ۴ سيلندر، همزمان با جعبه دنده دستي، جعبه دنده ۴ دنده اتوماتيک نيز ارائه شد. ام وي ام ۱۱۰ با موتور ۳ سيلندر ۸۱۲ سي سي، ۵۱ اسب بخار قدرت و ۷۰ نيوتن متر گشتاور دارد. ضعف قدرت در ۱۱۰هاي ۳ سيلندر شايع است و بسياري از مالکان اين خودرو از شتاب پايين و کشش ضعيف خودروي شان، گله مند هستند. البته همين کوچک بودن موتور، مصرف سوخت بسيار پايين ۵٫۵ ليتري را در سيکل ترکيبي به دنبال داشته است. ام وي ام ۱۱۰ همچون پرايد، از باک سوخت ۳۵ ليتري بهره مي برد که اين مخزن براي مصرف پايين اين خودرو، کاملاً جوابگوست. اما در مدل هاي مجهز به موتور ۴ سيلندر ۱٫۱ ليتري که بيش تر ۱۱۰هاي بازار هم از اين نوع هستند، قدرت و گشتاور موتور به ترتيب به ۶۷ اسب بخار و ۹۰ نيوتن متر افزايش مي يابد. ام وي ام ۱۱۰ با پيشرانه ذکر شده، به مراتب خودروي چالاک تري است و بهتر مي تواند از پس جا به جايي وزن ۸۸۰ کيلوگرمي خود برآيد. شتاب صفر تا صد رسمي ۱۱۰ با پيشرانه ۴ سيلندر، دقيقاً ۱٫۰ ثانيه بهبود مي يابد و از ۱۴٫۵ ثانيه در مدل هاي ۳ سيلندر، به ۱۳٫۵ ثانيه مي رسد. بي جهت نيست که اين نسخه از ۱۱۰، يعني ۴ سيلندر دنده اي، محبوب ترين تيپ آن در بازار است. البته همين موتور حجيم تر، مصرف سوخت خودرو را هم اندکي بالاتر برده است و ۱۱۰ با اين موتور، ۶٫۰ ليتري در سيکل ترکيبي مي سوزاند. اما در مدل هاي مجهز به جعبه دنده اتوماتيک، ميانگين مصرف سوخت از اين هم بالاتر مي رود و به عدد ۶٫۵ ليتر در هر ۱۰۰ کيلومتر مي رسد. چراکه افزون بر تأثير عملکرد جعبه دنده هاي اتوماتيک بر مصرف سوخت، وزن اين مدل نيز بيش تر از نمونه هاي دنده اي است.