
دوقلوهای همسان کراساوور و SUV؛ بالاخره چه فرقی دارند؟

اسب بخار/ در سالهاي اخير خودروهاي مرتفع موسوم به شاسيبلند طرفداران بسياري پيدا کردهاند و کمپانيهاي خودروسازي در ارائه مدلهاي مختلف در اين کلاس از هم سبقت ميگيرند. اما در گفتوگوهاي روزمره و اخبار مختلف خودرويي وقتي صحبت از خودروهاي شهري مرتفعتر از سدان و هاچ بک ميشود، عناوين مختلفي به کار ميرود. مانند شاسيبلند، اسيووي و کراساوور. برخي اسيووي و کراساوور را يک کلاس واحد ميدانند، اما گاهي هم ميشنويم يا ميخوانيم که اين دو کلاسهاي متفاوتي در ردهبندي جهاني هستند. به طور کلي خودروهاي شاسيبلند در کلاسبندي خودروها به گروهي از سواريهاي شهري گفته ميشود که براي پيمودن مسيرهاي ناهموار و آفرود استفاده ميشوند.
تاريخچه کلاس SUV
عنوان اسيووي (SUV) مخفف «Sport Utility Vehicle» در فارسي معادل خودروهاي شاسيبلند است. اولين شاسيبلندهاي جهان خودروهاي ارتشي بودند که در دهه ۱۹۳۰ ميلادي با خصوصيت چهارچرخ متحرک ساخته شدند. جيپ ويلز نخستين چهارچرخ متحرک با خصوصيات اسيووي بود که در سال ۱۹۴۹ ميلادي براي مصارف شهري توليد شد. به دنبال آن لندرور و لندکروز عرصه اين کلاس خودرو را گسترش دادند. همه اين اتومبيلها بر شاسي چاسيس «Chassis» که در وانتبارها و کاميونتها مورد استفاده قرار ميگرفت طراحي شدند.
اما اوجگيري محبوبيت کلاس اسيووي از ۱۹۷۰ با رونمايي از چهار چرخ متحرکهاي مدرنتر و لوکستر مانند شورولت بليزر، رنجروور و جيپ واگونير (جيپ آهو) آغاز شد. نتيجه اين محبوبيت افزايش اعضاي خانواده SUV بود. در بين خودروهاي ذکر شده، جيپ آهو اولين اسيوويوارد شده به ايران است. اين خودرو در سال ۱۹۴۹ همزمان با آمريکا در پارسخودروي ايران مونتاژ ميشد. جيپ آهو در زمان خود بين ايرانيان بسيار محبوب بود و همچنان با مشاهده آگهيهاي خودرو در ديوار و ديگر سايتهاي خريد و فروش خودرو، معامله نمونههاي از آن را ميبينيم.
دستهبندي کلاس SUV
امروزه کلاس شاسيبلندها شامل دستههاي کراساوور، اسيووي ميني، اسيووي کامپکت، اسيووي ميدل سايز، اسيووي فول سايز و اسيوويهاي Extended length (طولانيتر) ميشوند. مينيها در اين دستهبندي کوچکترين سايز اسيوويها هستند با ارتفاع کمتر از ۳۴۰۰ ميليمتر. اين دسته شاسيبلند در خودروسازان ژاپني بسيار محبوب است و از نمونههاي آن ميتوان به ميتسوبيشي پاجرو ميني اشاره کرد.
ميد سايز اسيووي اصطلاحي است که در آمريکاي شمالي کاربرد دارد. در کشورهاي اروپايي و آسيايي اين دسته را با فولسايز اسيووي مشترک ميدانند. در آمريکاي شمالي نيز به شاسيبلندهايي که پلتفرم مشترکي با سدانها، کامپکتها و پيکاپها داشته باشند، ميدسايز اسيووي گفته ميشود مانند بيامدبليو ايکس ۵ و بنتلي بنتايگا.
فول سايز اسيووينيز بزرگترين شاسي بلندها هستند با استانداردهاي اوليه اين کلاس، مانند کاديلاک اسکاليد و نيسان پاترول. از آنجا که خودروسازان آمريکايي به خودروهاي بزرگ، حجيم و عضلاني علاقه دارند، اکستند شاسيبلندها يعني اسيوويهاي بلندتر را تنها در ميان آنها ميتوان يافت. اين دسته که از فاصله محوري بيشتري نسبت به اسيوويهاي فولسايز برخوردارند، تنها فضاي بهتري در اختيار سرنشينان ميگذارند و تفاوت ديگري نسبت به نسخه فولسايز ندارند. اين نسخه از اسيووي را در شورولت سوباربن و لينکلن نويگيتر ميتوان ديد.
کراساوور يک کلاس مجزا
اما دسته کراساوور (CUV) که بيش از باقي دستههاي اسيووي معروف است، در حال حاضر بيشترين تيراژ اسيوويهاي شهري را به خود اختصاص ميدهد. ميتوان گفت اين دسته اکنون به يک کلاس مجزا تبديل شده است. کراساوورها ويژگيهاي کلاس اسيووي، سدان و هاچ بک را با هم دارند. اکنون کراساوورهاي کامپکت نيز يک زير مجموعه از اين کلاس تقريباً مستقل و جديد محسوب ميشود.
خودروهاي کراساوور با ارتفاعي بيشتر از سدان و هاچبک، اما کمتر از SUV طراحي ميشوند. ۴WD (چهار چرخ متحرک) که از خصوصيات شاسي بلند است، در برخي کراساوورها ديده ميشود. اين دسته از طراحي بدنه ظريفتر، کابين راحتتر و مصرف سوخت کمتري نسبت به خودروهاي SUV برخوردارند. همچنين کراساوورها که معمولاً خودروهاي شهري هستند، خصوصيات آفرودي قوي مانند خودروهاي اسيووي ندارند.
يکي از دلايلي که برخي CUV را کلاسي مجزا از SUV ميدانند، قدمت آن است. اولين کراساوور جهان ايامسي ايگل بود که با خصوصيات SUV اما بر پلتفرم Unibody يعني پلتفرم معمول سدانهاي شهري ساخته شد. اما پيشتاز اين کلاس را بايد تويوتا دانست با راوفور. تويوتا اين کراساوور محبوب جهانياش را در سال ۱۹۹۴ بر پلتفرم کرولا طراحي کرد و پس از استقبال جهاني از اين خودرو، کمپانيهاي ديگر ساخت کراساور را در برنامهٔ خود قرار دادند. مازراتي لوانته، پورشه کاين و لامبورگيني اوروس از محبوبترين و لوکسترين کراساورهاي حال حاضر جهان هستند.