
شارژ بی سیمی در بزرگراه/ عامل مهم کاهش اضطراب پیمایش

سايپا نيوز/ پژوهش هاي جديد در خصوص شارژ خودروهاي برقي اين امکان را فراهم مي کند که خودروها حين عبور از بزرگراه ها شارژ شوند.
محققان دانشگاه کورنل در حال توسعه و تکوين فناوري جديدي هستند که مي تواند خودرو را حين حرکت شارژ کند. براي اين کار بزرگراه ها بايد به نوعي از صفحات فلزي مجهز شوند که با روش القا، باتري را شارژ مي کنند. تا عملياتي شدن اين فناوري حداقل 5 سال فاصله وجود دارد اما از همين حالا هم اکثر خودروهاي برقي آمادگي استفاده از چنين فناوري اي را دارند.
بزرگترين مانع گسترش خودروهاي برقي، مشکلات شارژ و پيمايش به ازاي هر بار شارژ و زيرساخت هاي آن است.
خرم آفريدي Khurram Afridi استاديار مهندسي کامپيوتر و برق دانشگاه کورنل 7 سال است که روي زيرساخت هاي شارژ بي سيمي خودروهاي برقي در جاده هاي آمريکا کار مي کند. او مي گويد: «در آينده نزديک يکي از خطوط بزرگراه ها، به تجهيزاتي مجهز مي شود که مي تواند خودروهاي برقي را شارژ کند و در پايان مسير براي صاحب آن خودرو صورت حساب بفرستد.» آفريدي اعتقاد دارد که شارژ بي سيمي تأثير زيادي در کاهش اضطراب پيمايش –نرسيدن به ايستگاه بعدي براي شارژ خودرو- دارد.
در حال حاضر 1.8 ميليون خودروي برقي که با باتري کار مي کنند و در جاده ها و خيابان هاي آمريکا در حال تردد هستند. اما فقط 100 هزار پريز شارژ خودرو در 41 هزار جايگاه عمومي وجود دارد. بر اساس برنامه ريزي دولت فعلي در آمريکا ظرف يک دهه بايد 500 هزار پريز جديد در جايگاه هاي شارژ عمومي ايجاد شوند، هر چند رسيدن به چنين هدفي، از نظر کارشناسان خيلي دشوار است.
اخيراً هم خبري توسط دانشگاه کاليفرنيا منتشر شده است که به دلايل دشواري و زمانبر بودن شارژ خودرو از هر 5 نفر 1 نفر صاحب خودروهاي برقي به بنزيني بازگشته است. اطلاعات منتشر شده توسط جي دي پاور هم نشان داده است که اصلي ترين مانع گسترش خودروهاي برقي تجاري، اضطراب پيمايش است و رانندگان هميشه اين ترس در وجودشان هست که به جايگاه بعدي نرسند. آفريدي هم مي گويد: «تنها راهي که مي توان مردم را ترغيب به خريد خودروهاي برقي کرد اين است که شارژ دوباره خودروهايشان به آساني سوخت گيري مجدد خودروهاي بنزيني باشد. اگر فناوري شارژ بي سيمي عملي شود، حتي از شيوه هاي سنتي و خودروهاي بنزيني هم آسان تر خواهد بود.»
شايد براي شما هم جالب باشد که دانش پشت اين پروژه به نيکولا تسلا بر مي گردد که 100 سال پيش به فناوري توليد برق بي سيمي رسيده بود. در اين فناوري جديد، صفحه هاي فلزي نصب شده در جاده، ميدان الکتريکي القايي به وجود مي آورد که مي تواند خودروهاي در حال عبور را شارژ کند.
کاليفرنيا در سال 1986 هم پروژه اي را تحت عنوان PATH [مخفف Partners for Advanced Transit and Highways] تعريف و اجرا کرد که همين شارژ بي سيمي بود. حتي کمپاني هاي اَپل و سامسونگ هم براي تلفن هاي همراه، شارژ بي سيمي را رايج کردند. اين که تا به حال به شيوه رايج زندگي تبديل نشده، گران بودن تجهيزات آن است. آفريدي هم اعتقاد دارد که دليل ديگر آن اين است که کمپاني هاي توليد کننده فناوري، تا به حال تمرکزشان روي ميدان مغناطيسي بوده تا ميدان الکتريکي. ميدان الکتريکي هم از اين جهت مورد غفلت قرار گرفته که نياز به فرکانس هاي بالا دارد و نکته ديگر اين است که در مقايسه توليد برق با ميدان مغناطيسي راحت تر است. آفريدي در سال 1987 در آزمايشگاه قواي محرکه جت هاي ناسا مشغول به فعاليت بود و از اين رو به ميدان هاي الکتريکي با فرکانس بالا علاقه نشان مي دهد.
با فناوري هاي فعلي يک خودروي ليف 4 تا 5 ساعت نياز دارد که در اين بزرگراه ها حرکت کند تا باتري آن به طور کامل شارژ شود. و اگر قرار باشد بزرگراه ها به سامانه هاي شارژ خودرو مجهز شوند، نياز به بازسازي و ازنوسازي عظيمي در بزرگراه ها وجود دارد. اما اگر اين فناوري کامل شود، ساخت بزرگراه هاي جديد يا ترميم بزرگراه هاي قديمي مي تواند با تجهيز به سامانه شارژ بي سيمي همراه باشد. از اين رو به احتمال زياد استفاده از اين فناوري ابتدا براي ليفتراک ها و ربات ها در کارخانه ها مورد استفاده قرار مي گيرد و به تدريج در بزرگراه ها متداول مي شود.