«لیلا حاتمی»؛ لیلای محجوب، لیلای کاریزماتیک
سینما نوین/ اصولاً حضور لیلا حاتمی در اغلب آثارش، اتمسفری آرام و طمأنینهای خاص به فیلم میبخشد. ماهیتی که ارتباط تنگانگی با وجوه شخصیت کاریزماتیک خودش نیز دارد. فارغ از جنجالها و حاشیههایی که دست از سر سینما برنمیدارند. با جوهرهای که آداب متانت را میداند و انزوایی شریف که حرمت دارد.
در کنار «لیلا»، ردپای حاتمی را میتوان در برخی از رمانتیکهای خاطره انگیز و فراموش نشدنی سینمای ایران مشاهده کرد.
اصلاً او به جهان هر فیلمی که پا میگذارد، از پر هیاهو ترین نقشها تا محجوبترین شخصیتها، هالهای ملموس از تشخص و دل انگیزی را دورش ترسیم میکند.... میخواهد مریم لجوج و سیاهکارِ «آب و آتش» باشد، نرگس جنگزدهی «ارتفاع پست» با آن بغض فروخورده، فروزنده «حُکم» باشد و بی محابا اسلحه در دست بگیرد، شکوهِ پر اشک و آه و دلنگران «بیپولی»، سیمینِ سرد و درگیر و دارِ جدایی از نادر، گیله گُلِ ابتهاجِ زیبایِ کم حرفِ تودارِ «در دنیای تو ساعت چند است؟» یا مینای مظلومِ پاکباز «رگ خواب».
لیلا حاتمی ۵۲ ساله شد؛ با کارنامهای دوست داشتنی از فیلم هایی که بدون او، بهتر بود هرگز ساخته نمیشدند!
آیتم اختصاصی «سینمانوین» با تدوین عادل عارفانی، صدای مهدی مفیدی و متنِ هادی اعتمادی مجد تقدیم به لیلا حاتمیِ بیتکرار