اجرای «برش کوتاه» ویژه فیلم‌های کوتاه؛ «صددام» کمدی بر پایه تراژدی است

وی اضافه کرد: سال‌های قبل، این بخش بیشتر در حاشیه قرار داشت، خوشحالم که امسال، اگرچه بخش فیلم کوتاه در کاخ اصلی جشنواره برگزار نمی‌شود، اما فضایی اختصاصی برای آن در خانه هنرمندان در نظر گرفته شده است. البته به نظر من، باید سانس‌هایی در کاخ اصلی جشنواره برای فیلم‌های کوتاه در نظر گرفته می‌شد تا ارزش و اهمیت این آثار بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

چراغی پور درباره برنامه توضیح داد: امسال با وجود چالش‌هایی که وجود داشت، گفتگوهایی انجام شد و برنامه‌ای آنلاین برای معرفی فیلمسازان و تحلیل و نقد آثار آنها تدارک دیده شد. این برنامه هر شب ساعت ۸ از طریق فیلم‌نت پخش می‌شود.

وی اضافه کرد: همه می توانند مخاطب این برنامه باشند به ویژه فیلمسازانی که در شهرستان‌ها فعالیت می‌کنند، می‌توانند از طریق این برنامه در جریان رویدادها قرار بگیرند.

این بازیگر در ادامه درباره تجربه بازی در فیلم «بچه مردم» اظهار کرد: همکاری با محمود کریمی برای من بسیار ارزشمند بود. این فیلم، اولین تجربه کارگردانی او محسوب می‌شد و او با دقت و وسواس فراوانی به کارگردانی پرداخت.

چراغی پور ادامه داد: کارگردان به جزییات توجه ویژه‌ای داشت و در طول زمان فیلمبرداری، آرامش و تسلط کامل بر کار خود نشان می‌داد. او به خوبی می‌دانست که چه می‌خواهد و این موضوع از تجربیات پیشین او در عرصه کاری نشئت می‌گرفت. این فیلم از لحاظ اجرایی پروژه دشواری بود؛ چرا که به طور مداوم به گذشته بازمی‌گشت و فلاش‌بک‌های متعددی داشت. همچنین، لوکیشن‌های متنوع و تعداد زیاد بازیگران، چالش‌های خاص خود را ایجاد می‌کرد. با این حال، بازیگران به خوبی در نقش‌های کوتاه خود ظاهر شدند. داستان فیلم حول محور نوجوانانی می‌چرخد که از کودکی به بهزیستی سپرده شده‌اند و در بزرگسالی به دنبال یافتن سرنوشت خود هستند. این موضوع از نظر داستانی بسیار جذاب و قابل تأمل است.

وی در ادامه افزود: در این فیلم، نقش یک فروشنده ساندویچ را ایفا می‌کنم. داستان با حضور من و یکی از شخصیت‌های اصلی در دوران نوزادی او آغاز می‌شود و زمانی که به زمان حال بازمی‌گردد، دوباره با من مواجه می‌شود.

چراغی‌پور که امسال در فیلم «صددام» هم بازی می کند نیز بیان کرد: این فیلم را هنوز مشاهده نکرده‌ام، اما به طور کلی، نگاهی طنزآمیز به ماجرا دارد و قصه‌ای جدی درباره صدام حسین نیست. حضور رضا عطاران نیز به سمت همین فضای طنز سوق داده شده است. به نظر من، با توجه به دقتی که پدرام پورامیری کارگردان در ساخت این فیلم به خرج داد و سکانس‌هایی که خودم در آن حضور داشتم، فیلم جذابی خلق شده است.

وی اضافه کرد: پورامیری و دوماری تجربیات متنوعی در کارنامه خود دارند و دوره‌هایی را به ساخت آثار درام و تراژیک اختصاص داده‌اند. آنها جوان و خلاق هستند و همواره به دنبال کشف ناشناخته‌ها در سینما می‌روند و این موضوع به خودی خود جذاب است. بیشترین تمرکز آنها بر خلق موقعیت‌هایی است که ممکن است تراژیک باشند، اما در عین حال موجب خنده نیز می‌شوند. این فیلم هم به نظرم جزو همان تجربه های جذاب است که گاهی به سمت کمدی سیاه گرایش دارد. هدف این نیست که مخاطب صرفاً بخندد، بلکه ما در حال بازی کردن موقعیتی جدی هستیم که درون آن طنزی نهفته است.

وی در ادامه درباره داوری جشنواره فجر در حوزه بازیگری عنوان کرد: شاید یکی از مشکلات جشنواره‌ها این باشد که تنها روی تعداد محدودی از بازیگران تمرکز می‌کنند و دائماً به بررسی کارنامه آنها می‌پردازند. این در حالی است که باید دایره توجه خود را گسترش دهیم، چرا که امروزه بازیگران جوان و مستعد بسیاری وجود دارند که باید دیده و معرفی شوند.

وی در پایان گفت: در دوره بیست‌وششم جشنواره، برای فیلم «همیشه پای یک زن در میان است» نامزد دریافت سیمرغ شدم، در حالی که نقش من در آن فیلم چندان پررنگ نبود. اما هیئت داوران آن سال با تیزبینی خاصی، عملکرد مرا دیدند و نامزدی سیمرغ را برایم به ارمغان آوردند. این موضوع را صرفاً برای خودم نمی گویم من اصلاً امسال نقشم در مکمل هم آنقدر پررنگ نبود. منظور این است که اگر داوران به همه بازیگران نگاه کنند برای رشد جشنواره نیز خوشایند است چرا که نشان می‌دهد داوران حتی به نقش‌های مکمل و بازیگرانی که ممکن است ذهنیت دیگری نسبت به آنها داشته باشیم، توجه می‌کنند و این امر می‌تواند به رشد بازیگران کمک کند.