جنگ با «خدای جنگ»/ باز هم نادیده گرفتن بازی «ساعد سهیلی»

سینما نوین/ همانطور که در رَمی جَمَرات ابراهیم اسماعیل را به قربانگاه برد، ابراهیمِ «خدای جنگ» نیز فرزند خود را به نوعی قربانی کرد. یکی برای خدا و دیگری برای وطن اما پرسش اساسی اینجاست که ذبح فیلم «خدای جنگ» در جشنواره چهل و سوم فجر برای چه بود؟ آیا هیات داوران سر جنگ با «خدایِ جنگ» داشتند؟
بگذارید نپذیریم که ترکیب هیات داوران با سابقه طولانی در سینما در تشخیص انتخاب اصلح دچار اشتباه شده است. بگذارید قبول نکنیم که زرین دست که ید طولایی در فیلمبرداری دارد قاب‌های درخشان براتی را ندید. بگذارید نپذیریم که مستانه مهاجر که شولای تدوینگری را به دوش میکشد چشم بر تدوین بی‌نقص «خدای جنگ» فروبست. بگذارید نپذیریم که رئیسیان درکی از کارگردانی دقیق و خوش ریتم دارابی نداشت. بگذارید نپذیریم که ضرغامی بر فیلم ملی «خدای جنگ» پشت کرد و بگذارید نپذیریم که مجموع هیات داوران حتی لحظه‌ای درگیر بازی درخشان و تکان دهنده ساعد سهیلی در نقش ابراهیم شریفی نشدند.
اگر همه اینها نبود پس چه بود؟ به راستی «خدای جنگ» قربانی چه شد؟ بغض؟ حسادت؟ کینه؟ تسویه حساب شخصی؟ پارتی‌های شبانه؟ کدامیک؟

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar

---

بازار

---