کارگردان «ناتوردشت» به مردم نامه نوشت

«مردم عزیزم؛
امسال پس از هشت سال از ساخت "بیست و یک روز بعد" با کلی دلتنگی و در آستانه‌ی چهل سالگی، دوباره توانستم در گوشه گوشه‌ی این شهر، کنار شما روی صندلی‌های سینما بنشینم و اثری را که با پوست و گوشت و استخوانم به جشنواره رسانده بودم با شما به تماشا بنشینم. با شما به پرده‌ی جادویی خیره شوم و نفس‌های گرمتان را آن لحظه که در سینه‌ها حبس می‌شود، صدای ضربان قلب‌های عزیزتان را آن لحظه که بالا می‌رود، و برق اشک‌های آرامتان را آن لحظه‌ها که احمد پیران از چاه خودخواسته‌اش بیرون می‌آید ببینم و اشک بریزم و خدای را بابت حال خوبتان بعد از روشن شدن چراغ ها شاکر باشم. این همه‌ی آن چیزی ست که یک سینماگر از جهان می‌خواهد. و چقدر در این چندروز سرشار شدم از مهر و حمایت بی‌نظیرتان از «ناتوردشت» در برابر بی‌مهری مطلق هیأت داوران؛ و همین بود سیمرغِ من و همکاران عزیزتر از جانم.
در پایان دست همه‌ی شما مردم و منتقدین و اساتید عزیزی که با زبان و قلم‌هایتان از «ناتوردشت» حمایت کردید و یا با نقدهایتان ضعف‌هایمان را گوشزد کردید، به گرمی می‌فشارم و قدردانم. به امیدِ دیدارتان در اکران عمومی...

سیدمحمدرضا خردمندان
٢٢ بهمن ١۴٠٣»

سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه ملی (جایزه سردار سلیمانی) در اختتامیه فجر به «ناتوردشت» اهدا شد.