بهترین بازیگران زن تاریخ سینمای ایتالیا

برترين ها/ ميراث بزرگ سينماي ايتاليا با جوايز متعدد و فرهنگ خاص، کارگردانان و بازيگران خاصش قطعاً در ياد و خاطر همه مردم مانده و جاي بحث و جدل ندارد. به مناسبت روز بين المللي زن، بيست نفر از بهترين بازيگران زن ايتاليا که تاريخ سينماي ايتاليا را ساخته اند معرفي کرده ايم. آنا مانياني (1908-1973) آنا مانياني (Anna Magnani) يکي از با استعداد ترين هنرپيشه هاي زن تاريخ سينماي ايتاليا بود. او جايزه اسکار بهترين بازيگر زن و چهار جايزه بين المللي ديگر براي بازي در نقش بيوه سيسيلي در The Rose Tattoo را برد. او با تئاتر کار خود را آغاز کرد و يکي از به ياد ماندني ترين نقش هايي که بازي کرد در فيلم Roma, Città Aperta به کارگرداني روبرتو روسليني بود. جوليتا ماسينا (1921-1994) جوليتا ماسينا (Giulietta Masina) همسر فدريکو فليني بود و در بسياري از فيلم هاي فليني از جمله La Strada و Nights of Cabiria بازي کرد که هر دوي اين فيلم ها جايزه بهترين فيلم خارجي زبان اسکار را در سال هاي 1956 و 1957 بدست آوردند. ماسينا جايزه بهترين بازيگر زن جشنواره فيلم کن سال 1957 را دريافت کرد. بخاطر نقش هاي ساده لوحانه اي که ماسينا بازي مي کرد به او لقب "چاپلين مونث" داده بودند. در سال 1960 بخاطر شکست فيلم The High Life در گيشه و نزد منتقدين، حرفه ماسينا به خطر افتاد. ولي او دوباره در فيلم Juliet of the Spirits ساخته فليني بازي کرد که اين فيلم جايزه منتقدين فيلم نيويورک و جايزه گلدن گلوب را براي بهترين فيلم خارجي زبان دريافت کرد. جينا لولوبريجيدا (1927) لوئيجينا يا "جينا" لولوبريجيدا (Gina Lollobrigida) هنرپيشه، فوتوژورناليست و مجسمه ساز ايتاليايي است. او يکي از محبوب ترين هنرپيشه هاي اروپائي در دهه پنجاه و شصت بود. جينا جوايز و نامزدي هاي متعددي بخاطر اجراهايش در فيلم هاي ايتاليايي و آمريکايي دريافت کرد و با ستاره هاي هاليوودي زيادي همبازي شد. او در سال 1953 اولين فيلم آمريکايي اش را با هامفري بوگارت و جنيفر جونز بازي کرد که Beat the Devil نام داشت. پس از اين فيلم بود که او در فيلم هاي آمريکايي زيادي بازي کرد. سيلوانا مانگانو (1930-1989) قبل از آنکه مانگانو تبديل به يکي از معروف ترين هنرپيشه هاي تاريخ ايتاليا شود، بخاطر جنگ جهاني دوم در فقط زندگي مي کرد. او بخاطر رابطه رمانتيکش با مارچلو ماستروياني وارد سينما شد و توانست يک قرارداد سينمايي بدست آورد. مدتي بعد او توانست استعداد فوق العاده خود را در فيلم Bitter Rice ثابت کند. مونيکا ويتي (1931) مونيکا ويتي بخاطر نقش آفريني در فيلم هايي به کارگرداني ميکل آنجلو آنتونيوني در اوايل دهه شصت معروف شد. او پس از کار با آنتونيوني تمرکز کاري خود را تغيير داد و شروع به بازي در فيلم هاي کمدي و کار با کارگرداني همچون ماريو مونيچلي کرد. او مقابل ستاره هايي همچون ريچارد هريس و درک بوگارد بازي کرد. ويتي 5 بار جايزه ديويد دي دوناتلو بهترين بازيگر زن، 7 بار جايزه گلدن گلوب ايتاليايي بهترين بازيگر زن، گلدن گلوب حرفه بازيگري و جايزه شير طلايي حرفه بازيگري جشنواره فيلم ونيز را دريافت کرد. وي بيشترين تحسين منتقدين را به خاطر نقش هايي دريافت کرد که در فيلم هاي آنتونيوني از جمله La Notte، L’Eclisse و Deserto Rosso بازي کرد. ساندرا ميلو (1933) ساندرا ميلو که نام کامل او النا سالواتريچه گرکو است در عرصه بين المللي با نقش هايي که در فيلم هاي فدريکو فليني بازي کرد شناخته مي شود. او در فيلم Juliet of the Spirits بازي کرد و جايزه روبان نقره اي بهترين بازيگر زن نقش مکمل را براي هر فيلم دريافت کرد. سوفيا لورن (1934) سوفيا ويلاني شيکولونه با لقب سوفيا لورن هنرپيشه مشهور ايتاليايي است. زيبايي او در شروع حرفه اش در مقابل استعدادش قرار داشت تا اينکه در فيلم "دو زن" ساخته ويتوريو دسيکا، نقش چزيرا را بازي کرد و با دريافت جايزه بهترين بازيگر زن براي اين فيلم، تبديل به هنرپيشه اي تحسين شده شد. لورن در سال 1962 با دريافت اين جايزه اولين زني بود که بخاطر نقش آفريني در يک فيلم خارجي زبان برنده جايزه بهترين بازيگر زن نقش اول مي شد. لورن جوايز ديگري از جمله يک جايزه گرمي، 5 جايزه ويژه گلدن گلوب، يک جايزه بفتا، يک جايزه لورل و يک جايزه افتخاري اسکار در سال 1991 دريافت کرد. ماريسا آلازيو (1936) ماريا لوئيزا لوسيا آلازيو (Maria Luisa Lucia Allasio) در شهر تورين ايتاليا به دنيا آمد. او پس از ازدواج با کنت پي ير فرانچسکو کالوي دي برگولو، بازيگري را در سال 1958 کنار گذاشت. مشهورترين فيلمي که او بازي کرده Poveri ma Belli by Dino Risi که در سال 1957 اکران شد. ويرنا ليزي (1936) ويرنا ليزي پيراليزي (Virna Lisa Pieralisi) که در آنکونا به دنيا آمد، بخاطر زيبايي در نوجواني وارد حرفه بازيگري شد: اولين فيلم او La Corda d’Acciaio بود. او آنقدر زيبا بود که تبديل به مرلين مونروي زمان خود شد. ولي ويرنا فقط يک چهره زيبا نبود، او به دنبال انواع مختلف نقش ها بود و استعداد زيادي در ايفاي اين نقش ها داشت و جوايز سزار، جشنواره فيلم کن و روبان نقره اي را برد. کلوديا کارديناله (1938) کلوديا کارديناله (Claudia Cardinale) در تونس به دنيا آمد، ولي والدين او اهل سيسيل بودند که به تونس مهاجرت کرده بودند. اکثر فيلم هاي کارديناله يا ايتاليايي هستند يا فرانسوي. در دهه شصت، او در چند فيلم تحسين شده ايتاليايي و اروپائي آن زمان بازي کرد. او همچنين در فيلم هاي آمريکايي از جمله The Pink Panther، Circus World، Blindfold، The Professionals، Don’t Make Waves و Son of the Pink Panther بازي کرد. ماريانجلا ملاتو (1941-2013) ماريانجلا ملاتو بازيگر سينما و تئاتر ايتاليا بود. دهه هفتاد دهه اي طلايي براي ملاتو بود و در فيلم هايي به ياد ماندني بازي کرد. در ادامه دهه هفتاد، او با مشهورترين کارگردانان اروپا از جمله کلود شابرول در Nada، اليو پتري در Todo modo و لوئيجي کومنچيني در Il gatto کار کرد. استفانيا ساندرلي (1946) استفانيا ساندرلي (Stefania Sandrelli) بخاطر نقش هاي بسياري در کمدي هاي ايتاليايي از دهه شصت معروف است. وقتي او در فيلم هاي Divorce و Italian Style بازي کرد 15 سالش بود. طولي نکشيد که او تبديل به قهرمان کمدي هاي ايتالايي شد و در عين حال در چند فيلم برناردو برتولوچي از جمله The Conformist بازي کرد. در سال 2005 او جايزه شير طلايي را براي يک عمر موفقيت در جشنواره بين النللي فيلم ونيز دريافت کرد. ايزابلا روسليني (1952) ايزابلا فيورلا الترا جووانا روسليني (Isabella Rossellini) هنرپيشه/فيلمساز/نويسنده/نيکوکار و مدل ايتاليايي است. او دختر اينگريد برگمن هنرپيشه سوئدي و روبرتو روسليني کارگردان ايتاليايي است و خواهر دوقلويي به نام ايزوتا اينگريد روسليني دارد که استاد ادبيات ايتاليايي است. روسليني بخاطر حرفه مدلينگ و نقش هايي که در فيلم هاي Blue Velvet و Death Becomes Her بازي کرد معروف است. در سال 2011 او به عنوان رئيس هيئت داوران شصت و يکمين جشنواره بين المللي فيلم برلين انتخاب شد. ليسيل ماگليتا (1954) ليسيا ماگليتا (Licia Maglietta) در ناپل متولد شد و با نقشي که در فيلم Bread and Tulips (2000) بازي کرد معروف شد. او در سال 1997 در فيلم Le Acrobate و در سال 2004 در فيلم Agatha and the Storm بازي کرد. لائورا مورانته (1956) لائورا مورانته (Laura Morante) در توسکاني متولد شد. او برادرزاده رمان نويس مشهور السا مورانته بود. او حرفه بازيگري اش را با فيلمي به کارگرداني برتولوچي به نام Oggetti Smarriti آغاز کرد و در سال 1984 در فيلم Bianca درخشيد. او در سال 2002 با خاوير باردم در فيلم The Dancer Upstairs همبازي شد که اولين تجربه کارگرداني جان ملکوويچ بود. يايا فورته (1962) يايا فورته (Iaia Forte) متولد شهر ناپل است که جايزه ديويد دي دوناتلو بهترين بازيگر زن را برد. مونيکا بلوچي (1964) مونيکا بلوچي (Monica Bellucci) يکي از زيباترين زنان روي کره زمين، 100 درصد خون ايتاليايي دارد. او در شهر اومبريا متولد شد. در سال 1988 به ميلان نقل مکان کرد و ورود او به حرفه مدلينگ داستان درازي دارد. او به عنوان بازيگر اوايل سال 90 حرفه اش را شروع کرد و در فيلم هاي La Riffa (1991) و فيلم Bram Stocker’s Dracula (1992) نقش هاي کوچکي بازي کرد. او با درخشش در فيلم Malèna (2000) محبوب شد و با نقش آفريني در فيلم Irréversible (2002) بيشتر شناخته شد. از آن به بعد او در فيلم هاي بين المللي زيادي بازي کرد. والريا گولينو (1965) والريا گولينو (Valeria Golino) هنرپيشه و کارگردان، در شهر ناپل متولد شد و هرگز بطور رسمي درس بازيگري نخواند. حرفه او زماني آغاز شد که لينا ورتمولر کارگردان مشهور به دنبال دختري بود تا براي فيلم بعدي اش بازي کند. او در سال 1988 به لوس آنجلس نقل مکان کرد و در فيلم "مرد باراني" بازي کرد. والنتينا چروي (1976) والنتينا چروي (Valentina Cervi) دختر تونينو چروي کارگردان و نوه جينو چروي بازيگر مشهور ايتاليايي در رم متولد شد. يکي از تحسين شده ترين نقش هاي او در فيلم Artemisia (1997) بود. او در سريال True Blood (2012) هم بازي کرد. آلبا رورواخر (1980) آلبا کاترينا رورواخر، در فلورانس و از پدري آلماني و مادري ايتاليايي متولد شد. اولين نقش او در فيلم سينمايي L’amore Ritrovato در سال 2004 بود. او در فيلم The Solitude of Prime Numbers نيز بازي کرد که براي آن جايزه Nastro d’Argento براي بهترين بازيگر زن را دريافت کرد. در سال 2008 او جايزه ديويد دي دوناتلو بهترين بازيگر زن نقش مکمل را دريافت کرد و در سال 2009 جايزه ديويد دي دوناتلو بهترين بازيگر زن براي فيلم Giovanna’s Father ساخته پوپي آواتي را دريافت کرد.