باني فيلم/ لاو دياز کارگردان بعد از نمايش فيلم هشت ساعتهاش در فستيوال فيلم برلين، اصرار دارد که فيلم او «سينماي کند نيست، سينماست». فيلم درام تاريخي اين کارگردان فيليپيني که «لالايي براي راز غمانگيز» نام دارد، از ساعت ۹:۳۰ صبح در فستيوال برلين شروع به پخش کرد و ساعت ۷ شب به پايان رسيد. اين در حالي بود که يک وقفه يک ساعته براي صرف ناهار و رفع خستگي تماشاچيان در نظر گرفته شد.
اين فيلم در بخش رقابتي اصلي حضور دارد و يکي از شانسهاي دريافت جايزه اصلي برليناله، يعني خرس طلايي است. دياز اميدوار است هيات داوران به خاطر طولاني بودن اين فيلم، آن را ناديده نگيرند. البته فيلم او اولين فيلمي نيست که سعي کرده در گذر يک روز کامل، توجه مخاطبان را به خود جلب کند؛ فيلم حماسي آخرالزماني «تانگوي شيطان» ساخته بلا تار در سال ۱۹۹۴ هم بيش از هفت ساعت بود. اين فيلم تا به امروز هم فيلم به شدت تحسينشدهاي است و در وبسايت نقد راتن توميتوز امتياز ۱۰۰ درصد را به خود اختصاص داده است.
دياز هم باور دارد که بدون توجه به نامگذاريها و ليبلها، ميتواند همين کار را تکرار کند. او در کنفرانس خبري فيلمش در فستيوال برلين گفت: «به ما ليبل سينماي کند ميزنند، اما اين سينماي کند نيست، سينماست. نميدانم چرا… هربار درباره سينما صحبت ميکنيم هميشه روي طولش تمرکز ميکنيم. اين سينماست، درست مثل شعر ميماند، مثل موسيقي، مثل نقاشي که همه چيز در آن آزاد است، حالا چه يک بوم کوچک باشد، چه يک بوم بزرگ، يکسان است. نبايد چيزي به سينما تحميل شود».
بيانکا بالبوئرنا، تهيهکننده فيلم هم از فستيوال به خاطر «آزادي بخشيدن» به او و اينکه از او نخواست «طول فيلم را کم کند» تشکر کرد. فيلم «لالايي براي راز غمانگيز» روي نقش قدرتمندي که آندرس بونيفاسيو د کاسترو در انقلاب اواخر قرن نوزدهم فيليپين عليه حکومت اسپانيا بازي کرد، تمرکز ميکند و طولانيترين ورودي رقابتکننده براي دريافت جايزه خرس طلايي در تاريخ ۶۶ ساله برليناله است.
اين فيلم روز پنجشنبه بازخورد مثبتي از حضار دريافت کرد و تا زماني که فيلم به پايان رسيد، هنوز بيش از نيمي از ۱۶۰۰ صندلي نمايش آن، پر بودند. مريل استريپ هم به عنوان رييس هيات داوران، در مراسم نمايش فيلم حضور داشت و به تماشاي آن نشست. ۱۹ فيلم براي دريافت جايزه خرس طلايي رقابت ميکنند.
با کانال تلگرامي آخرين خبر همراه شويد telegram.me/akharinkhabar