نماد آخرین خبر

پدر و پسر قریبیان در خبرگزاری مهر/ "گناهکاران" بارها دچار ممیزی شد

منبع
مهر
بروزرسانی
پدر و پسر قریبیان در خبرگزاری مهر/ "گناهکاران" بارها دچار ممیزی شد
مهر/فرامرز قريبيان کارگردان، تهيه کننده و بازيگر "گناهکاران" به همراه سام قريبيان نويسنده فيلمنامه اين اثر پليسي معمايي با حضور در خبرگزاري مهر درباره اکران اين فيلم و تغييراتي که در پايان‌بندي آن ايجاد شد، توضيح دادند. "گناهکاران" عنوان چهارمين فيلم بلند سينمايي فرامرز قريبيان بازيگر برجسته سينماي ايران در مقام کارگردان است. وي پس از 12 سال دوري از حوزه کارگرداني به سراغ ساخت اين فيلم رفت که فيلمنامه آن متعلق به سام قريبيان، پسرش است. اين فيلم در ژانر پليسي ساخته شده است؛ ژانري که توليدات آن در سال‌هاي اخير سينماي ايران بسيار محدود بوده است. اولين نمايش فيلم در جشنواره سال گذشته فيلم فجر بود که نقد و نظرات مختلفي را از سوي منتقدان به خود جلب کرد و حال با اکران عمومي آن اين فرصت براي مخاطبان هم هست تا فيلمي از بازيگر مطرح و پيشکسوت سينماي ايران را ببينند. "گناهکاران" با حضور بازيگران زيادي از سينماي ايران همچون فرامرز قريبيان، رامبد جوان، قطب‌الدين صادقي، شقايق فراهاني، بهاره کيان‌افشار، رضا رويگري، نسرين مقانلو، کوروش تهامي و ... از دو هفته پيش در سينماهاي تهران و شهرستانها اکران عمومي شده است. از اين رو با فرامرز و سام قريبيان کارگردان، بازيگر و فيلمنامه‌نويس اين فيلم نشستي داشته‌ايم. بخش اول اين گفتگو درباره شرايط اکران فيلم، نبود تبليغات مناسب، شرايط ژانر پليسي در ايران، علاقه کارگردان و فيلمنامه نويس به اين نوع سينما، مميزي و مشکلات ساخت "گناهکاران" و... صحبت شده است که در ادامه مي‌خوانيد: * با صحبت‌هايي که پيش از اين در چند گفتگو عنوان کرديد گويا از شرايط اکران به خصوص تبليغات فيلم راضي نيستيد. اين فروشي که "گناهکاران" با داشتن 22 سينما در تهران داشته است با پيش‌بيني شما متفاوت است؟ فرامرز قريبيان:من فکر مي‌کردم مخاطبان امروز سينماي ايران ذائقه‌شان تغيير کرده است اما انگار مخاطبان هنوز ساده‌پسند هستند و "جا به جا" و "رسوايي" را بيشتر دوست دارند. "گناهکاران" فيلم پيچيده و معمايي است که شايد با سليقه آنها جور نيست. سام قريبيان: من در فضاي مجازي اخبار فيلم و حتي نظر مخاطبان را دنبال مي کنم. اکثر تماشاگران "گناهکاران" فيلم را دوست دارند و حتي ديدن آن را به يکديگر توصيه مي کنند. فرامرز قريبيان: جالب است که حتي سخت‌گيرترين منتقدان نيز فيلم را پسنديده‌اند حتي اهالي رسانه و مطبوعات با فيلم همراهي مي‌کنند. * شما خودتان فکر مي کنيد چرا با وجود اينکه دو هفته از اکران فيلم مي‌گذرد هنوز نتوانسته مخاطبان بيشتري را به سينما دعوت کند؟ فرامرز قريبيان:به لحاظ تبليغات بايد بگويم تعداد تيزرهايي که از "گناهکاران" از تلويزيون پخش مي شود، راضي‌کننده است اما هنوز فکر مي‌کنم مخاطبان ما به دنبال فيلم‌هايي با داستان‌هاي يک خطي و ساده هستند. * اما مردمي که سينما مي‌روند همان کساني هستند که فيلم‌هايي از جنس "گذشته" را هم مي‌بينند. فرامرز قريبيان: بله. فيلم "گذشته" هم يک داستان روان دارد که از ابتدا تا انتها براي مخاطب تعريف مي‌‌شود اما در "گناهکاران" ما مدام رفت و برگشت زماني در روايت داريم و يا دو شخصيت پليس داستان با شيوه سيال ذهن داستان را جلو مي‌برند. شايد اين بخش داستان يا روايت کار را براي مخاطب سخت مي کند. * فکر نمي‌کنيد بهتر بود فيلم را عيد فطر اکران مي‌کرديد؟ سام قريبيان: "گناهکاران" و "هيس! دخترها فرياد نمي زنند" در يک گروه قرارداد اکران داشتند به همين دليل قطعا نمي توانستيم در يک زمان فيلم ها را اکران کنيم. از طرف ديگر فيلم "هيس" پرفروش بود و آنونس هاي ما در سينما درست قبل از اکران اين فيلم به نمايش در مي آمد. همين موضوع مي توانست به اکران کمک کند. البته گويا ما خيلي در جريان اکران سينماها نبوديم و تا حدودي تمام راه‌هايي که رفتيم به نتيجه قابل قبولي نرسيد. *سينماي ايران در ژانر پليسي طي اين سالها خيلي فعاليت نداشته و حتي مخاطب ديگر عادت تماشاي فيلم پليسي در سينما را از ياد برده و بيشتر در سريالهاي تلويزيوني با ژانر پليسي روبرو مي‌شود. فرامرز قريبيان: "گناهکاران" يک فيلم اجتماعي- پليسي است. ما در اين فيلم به معضلات جامعه همچون اعتياد، فساد اجتماعي و... پرداخته ايم پس مخاطب مي‌تواند با چنين فيلمي هم ارتباط برقرار کند. حتي بيشتر پخش کننده‌هاي سينما که به مسئله اکران اشراف دارند پيش‌بيني کرده بودند که "گناهکاران" جزو فيلم هاي پرفروش امسال سينماي ايران خواهد شد. نمي توان قبول کرد تمام کساني که در اين حرفه فعاليت دارند همچون مطبوعات سينمايي، منتقدان، پخش‌کنندگان و... درباره پيش‌بيني و يا خود فيلم اشتباه کرده باشند. * شما مي‌توانيد براي ارتباط بيشتر با مخاطب به همراه بازيگران به سينماهاي نمايش‌دهنده فيلم برويد. اين کاري است که ديگر کارگردان‌ها و بازيگران نيز انجام مي‌دهند. خصوصا حضور شما آقاي فرامرز قريبيان مي‌تواند به جذب مخاطب کمک زيادي کند. فرامرز قريبيان: بله. ما در نظر داريم با بازيگران فيلم به سينماها رفته و فيلم را با مردم ببينيم. * وضعيت تبليغات شهري فيلم چگونه است؟ فرامرز قريبيان:ما يک تبليغ در پل کريم خان داشتيم که فقط 2 روز نصب شد و بعد از آن عنوان کردند که ما با محصول ديگري قرارداد داشتيم و يادمان نبود و بايد آن را تبليغ کنيم. پخش‌کننده براي تبليغ، فضاي پل را از کانون ايران نوين اجاره کرده بود اما چطور چنين شرکتي با اين وسعت فراموش کرده که 2 روز بعد با جاي ديگري براي تبليغ قرارداد دارد، جاي نعجب است. پخش‌کننده عنوان مي کند که آنها حتي براي اين 2 روز پولي از ما نگرفته اند اما چه فايده همين موضوع به فيلم ضربه مي‌زند. * فيلم شما با مساله پليس و نيروي انتظامي گره خورده است چندين‌بار هم مسئولاني از نيروي انتظامي عنوان کردند که هيچ مشکلي با فيلم‌هاي با مضاميني همچون "گناهکاران" ندارند. آيا آنها از شما در بهتر ديده شدن فيلم حمايت نمي‌کنند؟ فرامرز قريبيان: ما تبليغاتي را در داخل چندين بزرگراه نصب کرديم يکي از همين پرتابل‌ها در اتوبان صياد 2 روز نصب بود. من چند روز پيش از آنجا رد شدم و ديدم که به جاي يکي از تبليغات فيلم، عکس يک پليس را گذاشتند که تبليغي براي هفته نيروي انتظامي است. اين هم يک شکل حمايتي از يک فيلم پليسي است! * البته شما بايد از زمان جشنواره فجر روي اکران برنامه‌ريزي مي‌کرديد. خيلي‌ها حتي با حاشيه‌سازي دنبال تبليغات هستند ولي شما از ظرفيت‌ها و حقوق حقه خودتان هم استفاده نکرديد. سام قريبيان: شخصيت پدر من از اين حاشيه‌ها و جنجال ها جدا است. فرامرز قريبيان: من هميشه عنوان مي‌کنم که جوايز جشنواره ها متعلق به سليقه داوراني است که آثار را بررسي و ارزيابي کردند. به طوريکه اگر هفت نفر ديگر جاي آنها بودند شايد انتخاب‌هاي ديگري صورت مي گرفت و بايد به اين سليقه ها احترام گذاشت. البته برخي هم معتقد بودند که سبک فيلم "گناهکاران" آمريکايي است و آنها چنين فيلم هايي را در ايران نمي پسندند. * آيا از ارگان و يا نهاد دولتي براي ساخت فيلم حمايت خواستيد؟ فرامرز قريبيان:ما فيلمنامه را قبل از ساخت به بنياد فارابي براي حمايت ارائه کرديم. آنها معتقد بودند که فيلمنامه "گناهکاران" آمريکايي است و بايد ما آن را ايرانيزه کنيم. به همين دليل در ساخت فيلم هيچ حمايتي از ما نکردند. پليس هم هيچ حمايتي از ساخت فيلم نکرد. اما چون پروانه ساخت را گرفته بوديم من مي خواستم با توجه به علاقه اي هم که به فيلمنامه داشتم، حتما آن را بسازم. سام قريبيان: اين فيلم تاکنون در چندين جشنواره خارجي به نمايش در آمده و حتي نامزد دريافت جايزه شده است. ما "گناهکاران" را در سانفرانسيسکو اکران کرديم. براي مخاطبان اين کشور جالب بود که فيلمي در ژانر پليسي از سينماي ايران مي بينند. حتي فکر مي کردند که اين اولين فيلم پليسي سينماي ايران است که ما تاکيد کرديم اينگونه نيست بلکه اولين فيلم ايراني در ژانر پليسي است که در خارج از کشور نمايش داده شده است. * در فيلمنامه "گناهکاران" شما فضايي از شرايط اجتماعي ايران با مشکلات و معضلاتي که دارد به تصوير کشيديد. در حالي که در تمام اين سالها خارج از کشور مشغول تحصيل بوديد. آيا با سينماي ايران آشنايي داشتيد و يا فيلم هاي ايراني را دنبال مي کرديد؟ سام قريبيان: دانشگاه يو سي ال اي هفته فيلم هاي ايراني را در آمريکا برگزار مي کند و من هميشه در اين برنامه شرکت مي کردم. اين فيلم ها را دانشگاه انتخاب نمي کرد بلکه بيشتر فارابي و يا پخش‌کننده هاي ايراني اقدام به نمايش آنها مي کردند. اغلب فيلم هايي که من در اين هفته از ايران مي ديدم، بيشتر ايراني هايي را به نمايش مي کشيد که با وضع بدي زندگي مي‌کنند. اما همه ما مي دانيم که در ايران طبقه شيک و يا طبقه خوب هم زندگي مي کنند. چقدر خوب است در کنار نمايش صحنه‌هايي از مشکلات اجتماعي و اقتصادي، ديگر طبقه‌هاي جامعه ايراني را هم به تصوير بکشيم. * پس به اين بهانه سراغ فيلمي رفتيد که بيشتر به قشري مي‌پردازد که از طبقه بالا جامعه است؟ سام قريبيان: نه اين موضوع بهانه نشد بلکه دوست داشتم فيلمي بسازم که سر و شکل خوبي داشته باشد و اين بخش ايران و فضاي اجتماعي را هم نشان دهم. من مي توانستم به طور نمونه شخصيت پسر معتادي را که در فيلم در گيشه سينما کار مي کند خيلي بهم ريخته و حتي بسيار ژوليده نشان دهم اما براي همان شخصيت هم سر و شکل درستي تعريف کرديم. * آقاي قريبيان با تمام مشکلاتي که خودتان عنوان مي کنيد براي ساخت اين فيلم سر راهتان بود و محدوديت هايي که اين ژانر در سينماي ايران دارد، چطور تصميم گرفتيد فيلمي با موضوع پليسي معمايي بسازيد؟ فرامرز قريبيان: فيلمنامه "گناهکاران" را خيلي دوست داشتم و مي دانستم از پس ژانر پليسي برمي‌آيم؛ مثل خيلي از کارگرداناني که براي خود سبکي دارند و در همان مسير کار خود را ادامه مي دهند. سال‌هاي دور فيلم‌هاي پليسي‌اي در ايران ساخته مي‌شد که اتفاقا گيشه‌هاي خوبي هم داشتند. شايد هيچ کدام از آنها فيلم هاي مطرحي نشدند که در جشنواره هاي مختلف به نمايش در آيند اما فکر مي کردم با گذشت زمان تغييري در ذائقه مخاطب ايجاد شده و يک فيلم در ژانر پليسي مي‌تواند مخاطبان را جذب کند. البته که "گناهکاران" يک فيلم اجتماعي پليسي است اما مخاطب اين فيلم به لحاظ روايت بايد درگير شود و حتي نياز به فکر کردن دارد. شايد حتي احتياج به دو بار ديدن داشته باشد اما باز تاکيد مي کنم مخاطب ما هنوز ساده‌پسند است و عادت به ديدن فيلم هايي ندارند که رفت و برگشت زماني دارد. من شخصا فکر نمي کنم که دفتر پخش به لحاظ تبليغات کوتاهي کرده باشد اما به هر حال آن پيش بيني‌اي که ما از تبليغات داشتيم، اتفاق نيفتاد. من فيلم هاي ديگر را در زمان اکران ديدم که چه تبليغاتي دارند. * فکر مي کنيد مميزي که به فيلم اعمال شده است، چقدر روي اين استقبال تاثير گذاشته است؟ فرامرز قريبيان: ما دچار دو سانسور شديم. در ابتدا سازمان سينمايي پروانه ساخت را به ما داد و ما هم بر اساس همان فيلمنامه که ارائه کرده بوديم "گناهکاران" را ساختيم اما زمان دريافت پروانه نمايش، چندين مورد مميزي عنوان کردند و مجبور شديم آنها را اعمال کنيم. بعد از جشنواره هم دچار مميزي نيروي انتظامي شديم. آنها معتقد بودند که ما در اين فيلم، پليس را زير سوال برده ايم. به عقيده من تمامي اين موارد به فيلم لطمه زد. * يعني به لحاظ خط داستاني هم تغييراتي در فيلم ايجاد شد؟ فرامرز قريبيان: در تمام دنيا مردم وقتي با يک خلافکار و يا تبهکار روبرو مي شوند، دوست دارند اين فرد در هر شرايطي به سزاي اعمال خود برسد. عمدتا در ژانر پليسي نيز چنين اتفاقي مي افتد و فرد به سزاي عملش مي رسد. در "گناهکاران" هم قرار بود همين اتفاق يبفتد اما پايان فيلم را سازمان سينمايي نپذيرفت و از ما خواست که که آن را تغيير دهيم. که به عقيده من بسيار لطمه زد. ما بر اساس مميزي پليس و نيروي انتظامي، يک پلان به انتهاي فيلم اضافه کرديم و اين نسخه فعلي نسبت به نسخه جشنواره متفاوت است. بايد پليس به سازمان سينمايي نامه مي داد که اين فيلم از نظر ما مشکلي ندارد تا آنها نيز پروانه نمايش را ارائه مي کردند. حتي معتقد بودند که مابايد دوباره پايان فيلم را فيلمبرداري کنيم. من زير بار نرفتم و تاکيد کردم که فقط حاضرم يک پلان اضافه کنم که البته اين پلان را از قبل گرفته بودم. قطعا چنين اتفاقاتي مي تواند به فيلم صدمه بزند. اگر "گناهکاران" با همان پايان اوليه اکران مي شد بيشتر با استقبال روبرو مي شد و به نوعي تجاري‌تر بود. * اين نسخه‌اي که شما عنوان مي‌کنيد در ابتدا فيلمبرداري شده بود چه تغييري با نسخه‌اي که در جشنواره اکران شد، داشت؟ فرامرز قريبيان: شخصيت تبهکار در فيلم به سزاي اعمال خود مي‌رسيد و کشته مي‌شد که آنها معتقد بودند اين موضوع انتقام شخصي است چراکه تدين (شخصيت قريبيان) در اين فيلم وي را به قتل مي رساند. اتفاقا وي قتل را به صورتي انجام مي دهد که همه متوجه شوند کار او است. خيلي هم زيبا اين صحنه گرفته شده بود. شما قطعا فيلم "دي پارتت" را ديده ايد. در آن فيلم پليس بد و خوب داريم. در پايان همين فيلم هم پليس خوب، ديگري را به قتل مي رساند. البته اجراي ما با آن فيلم فرق داشت. در "گناهکاران" وقتي روانگر (رامبد جوان) مي رود داخل اتاق رئيس آگاهي و در روي تدين بسته مي شود، در صحنه بعدي دستي را نمايش مي دهيم که درب آپارتمان خود را باز مي کند و فضاي خانه هم تاريک است. او مي رود به سمت يخچال، در را که باز مي کند، نور روي صورت وي مي افتد و دوربين در داخل يخچال قرار دارد که يکدفعه گوله اي به گلوي وي اصابت مي کند. بسيار اجراي خوبي بود. خون بيرون مي زند. کمي بعد وي مي افتد زمين و مي بينيم پشت سر وي تدين ايستاده است. مي آيد بالاي سر وي و او جان مي دهد و مي ميرد. در تمام طول فيلم ديده ايم که تدين دستکش دستش است. اما در اين پلان وي در يخچال را که مي بندد يک پلان درشت از دست وي داريم که نشان مي دهيم دستکش دستش نيست. وي اتفاقا روانگر را به قتل مي رساند و عمدا نشان مي دهد که من وي را کشته ام تا بعدا جوابگو باشد. از نظر من اتفاقا اين پايان بهتري بود چراکه يک تبهکار به سزاي عمل خود مي رسد. اين پايان فعلي براي مخاطب سوال ايجاد مي کند که چرا يک قاتل بايد زنده بماند و هيچ کس سراغ وي نمي رود. رامبد جوان و مدير جلوه هاي ويژه فيلم، اين صحنه را به خوبي درآورده بودند. سام قريبيان: جالب است، جلوه هاي ويژه فيلم ما در جشواره فجر نامزد دريافت جايزه شد، براي سکانس که کلا از فيلم خارج شده بود! پايان فيلم "سناتور" اگر خاطرتان باشد تقريبا همين اتفاق مي افتد. به همين دليل فيلم بسيار پرفروش بود. *سينماي ايران در دهه 60 توانست در ژانر پليسي آثار متعددي توليد کند که اتفاقا شما هم در خيلي از اين آثار حضور داشتيد. اما پس از آن سينما به مسير ديگري رفت اما در اين ميان تلويزيون مجموعه‌ها و تله‌فيلم هايي را توليد کرد که بيشتر در ستايش پليس بود و جنبه انتقادي نداشت. فکر نمي کنيد همين موضوع و دوري مخاطب از سينماي پليسي هم به فيلم شما ضربه زده است؟ فرامرز قريبيان: بله. شايد هم مخاطب فکر کند "گناهکاران" شبيه همان فيلم‌ها يا مجموعه هايي است که تلويزيون در اين سالها ساخته است و گمان نمي کند که شايد با آنها تفاوت دارد. شايد هم با پيش‌داوري بيايد. هر فيلمي که در ابتدا اکران مي‌شود، برخي مخاطبان که علاقمند به سينما هستند و فيلم هاي سينماي ايران را دنبال مي کنند، قطعا به ديدن آن مي روند. اما از "گناهکاران" همان ابتدا هم مخاطبان استقبال نکردند. در همان روز اول کمتر از سه ميليون تومان فروخت. اين اتفاق عجيبي است. ما در دو فرهنگسرا فيلم را نمايش داديم. تمامي مخاطبان در پايان تبريک گفتند و از کار راضي بودند. همين افراد از طريق تبليغ دهان به دهان قطعا در فروش کمک خواهند کرد اما هنوز من خيلي استقبال خوبي نمي بينم. * حالا شايد همين تبليغ دهان به دهان در هفته سوم روي گيشه "گناهکاران" تاثير بگذارد. سام قريبيان: اما يک کم دير است چراکه انتهاي قرارداد اکران ما با ماه محرم است و در همان زمان به طور معمول مخاطب کمتر مي شود. فرامرز قريبيان: اما فکر مي کرديم که از هفته دوم اين اتفاق بيفتد. البته به تازگي سينما فرهنگ هم به سالن هاي نمايش‌دهنده فيلم اضافه شده است. چون خيلي ها فکر مي کردند که "گناهکاران" فيلم پرفروشي خواهد شد، فارابي در هفته اول سينما فرهنگ را در اختيار ما نگذاشت. آنها گمان مي کردند شايد فروش اين فيلم روي ديگر آثار در همان سالن تاثير بگذارد و لطمه بزند؛ آثاري مثل "دربند" و "هيس". * به هر حال شما به عنوان فيلمنامه‌نويس با توجه به شرايط سينماي ايران اين ريسک را کرديد که به سمت سينماي پليسي برويد. در ايران يا فيلم پليسي ساخته نمي شود يا فيلمنامه هاي سفارشي دارند. سام قريبيان: شايد يکي از دلايلي که من اين متن را نوشتم اين بود که فيلمنامه نويس حرفه اي نيستم. فيلمنامه هاي سفارشي که در اين حوزه نوشته مي شوند به راحتي تهيه کننده پيدا مي‌کنند. از طرف ديگر من بيشتر يک بيننده هستم تا يک فيلمنامه‌نويس به همين دليل سعي کردم چيزي را بنويسم که خودم دوست داشتم روي پرده سينماي ايران ببينم. سينماي ايران سينماي مريضي است چراکه ما در آن ژانر نداريم. يک فيلم کمدي ساخته مي شود، سال بعد يا سالهاي بعد از آن اگر آن فيلم کمدي در گيشه موفق باشد، 30 فيلم کمدي ديگر مدل آن ساخته مي‌شود. در صورتي که در يک سينماي سالم فيلم کودک، اکشن، خانوادگي، ملودرام، پليسي و... داريم. اين موضوع انتخاب را براي مخاطب هم راحت‌تر مي کند که متاسفانه ما در ايران اين مساله را نداريم. ما اميدوار بوديم که با اين فيلم بتوانيم قدمي در ژانر پليسي برداريم تا توليدات اين نوع سينما نيز بيشتر شود. به طور مثال پس از موفقيت فيلم اصغر فرهادي، مي بينيد که بيشتر فيلم هايي که ساخته مي شود در همان حال و هوا است. * پس شما با آگاهي از فضا و شرايط سينماي ايران به سمت ساخت چنين فيلم يا نگارش اين فيلمنامه رفتيد؟ سام قريبيان: همانطور که اشاره کرديد من تقريبا شرايط سينماي ايران را مي دانستم و حتي فکر نمي کردم که به "گناهکاران" مجوز ساخت بدهند. فرامرز قريبيان: سام دو فيلمنامه "گناهکاران" و "قتل- سهامي خاص" را براي ساخت به من ارائه کرد که هر دو متن را دوست داشتم ولي "گناهکاران" پروانه ساخت گرفت. زماني که درگير گرفتن مجوز نمايش فيلم بودم به سازمان سينمايي عنوان کردم که ما با توجه به پروانه ساختي که بر اساس فيلمنامه داده بوديد فيلم را ساختيم حالا چرا بايد براي مجوز نمايش با مشکل برخورد کنيم؟ آنها تاکيد کردند که عده اي ديگر جدا از شورا پروانه ساخت براي مجوز نمايش فيلم را مي بينند. اين سيستم اشتباه است. من از همان موقع با اين موضوع مشکل داشتم. حالا خوشحالم که اين سيستم در حال تغيير است. * "گناهکاران" کاملا با هزينه مستقل و شخصي ساخته شده است؟ فرامرز قريبيان: بله. بعد از گرفتن مجوز، برآورد کردم و متوجه شدم بودجه زيادي مي خواهد چرا که هم بازيگران زيادي داشت و هم اينکه قرار بود سکانس هايي را در ترکيه فيلمبرداري کنيم. در نتيجه با توجه به اينکه هزينه اي براي ساخت نداشتم، فيلمنامه بعدي را براي گرفتن مجوز اراده کرديم که اتفاقا نقشي هم براي من در آن فيلم وجود نداشت و اصرار هم نداشتم که حتما بازي کنم. آن فيلم بيشتر درباره جوانان بود و هزينه کمتري داشت. ارشاد فيلمنامه "قتل- سهامي خاص" را رد کرد. نمي دانم خوانده يا نخوانده متن پروانه نگرفت. به همين دليل تصميم گرفتم به سراغ ساخت "گناهکاران" بروم که خوشبختانه سرمايه را همسرم متقبل شد. ما زماني که فيلم را برآورد کرديم دلار 1030 تومان بود ولي زماني که تصميم گرفتيم به ترکيه برويم دلار 1750 تومان بود. ما يک گروه 12 نفري را ترکيه برديم و 11 روز هم کار را ادامه داديم. * آيا شما با تمام موانعي که براي ساخت "گناهکاران" مقابلتان بود، باز هم در همين ژانر کار خود را ادامه دهيد و سراغ نوشتن فيلمنامه هايي از اين دست مي‌رويد؟ البته اين خيلي خوب است که يک فيلمنامه نويس فضاي کاري خود را مشخص کند. سام قريبيان: من يک فيلمنامه ديگر هم دارم که در فضاي طنز و کمدي است. فکر مي‌کنم اگر بخواهم آن را بسازيم حتما بايد بازنويسي شود. متن پايه خوبي هم دارد اما من حتي بلد نيستم لطيفه تعريف کنم و به عقيده من نياز به شخصي دارد که در نوشتن چنين متن هايي طنازي کند. اما به هر حال من خودم به سينماي پليسي علاقمندم و فيلم هايي از اين دست را بسيار مي‌بينم به همين دليل اشرافم به ژانر پليسي و معمايي بيشتر است. کتابهاي زيادي هم در اين ارتباط خواندم