نماد آخرین خبر
  1. جذاب ترین ها
  2. برگزیده
سینما و چهره ها

بازیگری که در سریال «لیسانسه‌ها» تبدیل به یک پدیده شد!

منبع
هفت صبح
بروزرسانی
هفت صبح/  کاظم سياحي بازيگر نقش رحيم در سريال «ليسانسه ها» از زير و بم کاراکتر رحيم و جذابيت هايي که اين نقش فرعي اما پرچالش برايش داشته، مي گويد. يکي از جذابيت هاي اصلي سريال ليسانسه ها، بازي متفاوت بازيگران و نقش هاي غيرمتعارف اما بامزه اي است که به آنها سپرده شده. کاظم سياحي، بازيگر نقش رحيم يا همان پدر معتاد مازيار از جمله بازيگران مطرح تئاتري است که مخاطبان تلويزيون زياد با او آشنايي ندارند. او سال گذشته با سريال «يادداشت هاي يک زن خانه دار» براي اولين بار به تلويزيون آمد اما آنطور که بايد ديده نشد. حالا اما نقش رحيم، با وجود فرعي بودن، آنقدر جذاب و بااهميت است که شهرت سياحي را سبب شده. سياحي نقش يک پدر معتاد لاابالي را بدون کمترين اغراقي، کاملا متفاوت و درجه يک بازي کرده است. با او درباره چالشي که با نقش رحيم داشته گپ زده ايم. رحيم مرد معتاد و بيکاري است که هم خانواده اش طردش کرده اند و هم فرزندش سرطان دارد. از طرفي به لحاظ سن و سال هم خيلي با شما فاصله دارد. از مواجهه تان با اين نقش بگوييد. من با سروش صحت از قديم رفيق بودم، اما هيچ وقت با او کار نکرده بودم، زماني که «ليسانسه ها» در مرحله پيش توليد قرار گرفت براي نقش رحيم به گزينه هاي مختلفي فکر کردند و نهايتا قرار شد من آن را بازي کنم. نقش هايي که چالش هاي اينچنيني دارد براي همه بازيگران جذاب است و دوست دارند خودشان را در آن تست کنند. من تمام تلاش خودم را کردم که کار متفاوتي انجام دهم و کاري کنم که نقش براي مردم باورپذير باشد. اتفاقا نکته جالب ماجرا اينجاست که تصوير رحيم با تمام معتادهاي تلويزيوني فرق مي کند. دقيقا. سعي کردم آن معتاد کليشه اي هميشگي نباشد. سروش صحت هم در اين مورد بسيار مصر بود که رحيم رفتارهاي تکراري نداشته باشد. ديگر بعد از اين قضاوت را بايد براي مردم بگذاريم که اين نقش را پذيرفته اند يا نه؟ تفاوت سني واقعي شما با رحيم بسيار زياد است چه کرديد که اين اختلاف سني ديده نشود؟ يکي از چالش هاي اوليه «ليسانسه ها» براي من همين اختلاف سني بود. اينکه با تفاوت سني کمي که در واقعيت بين من و امير کاظمي وجود دارد، چطور مي توانيم نقش پدر و پسر را باورپذير بازي کنيم؟ اينطوري که لطمه نمي بيند؟ اما تمام سعي من و امير از يک طرف و سروش از طرف ديگر بر اين بود که بتوانيم اين اتفاق را درست از کار دربياوريم. البته فکر مي کنم براي کسي که سن هاي واقعي ما بازيگران را نمي داند، خيلي پذيرش راحت تر باشد. اما وقتي کسي در جريان تفاوت سني هاي واقعي ما باشد شايد کمي سخت تر باور کند. البته که براي خود من اين موضوع بسيار جذاب بود که نقشي بزرگتر يا کوچکتر از خودم را بازي کنم. اتفاقا يکي از نکات جالب سريال اين موضوع تفاوت سن ها است. مثلا بيژن بنفشه خواه دو سال از اميرحسين رستمي بزرگتر است، اما در نقش پدر زن او بازي مي کند. اين باعث شده مجموعه اي از اختلاف سني هاي نامتعارف در کنار هم ترکيب جالبي را به وجود بياورد. خب اگر واقعا اين اتفاق افتاده باشد، معلوم مي شود که سروش صحت بهترين تسلط را بر گروهش داشته و توانسته کاري را به مردم تحويل دهد که آن را دوست داشته باشند. پيش از «ليسانسه ها»، در فيلم «طبقه حساس» هم تجربه بازي در اثري کمدي را داشتيد. اما آنجا خيلي بار کمدي فيلم بر دوش شما نبود. نوع کمدي سروش صحت که سعي مي کند در مرز باريک ميان فانتزي و رئال حرکت کند را چطور ارزيابي مي کنيد؟ به نظرم من «ليسانسه ها» در ميان کارهاي کمدي که تا به حال از تلويزيون پخش شده، يک اتفاق متفاوت است. در اين کار زندگي جريان دارد. هم تلخي زندگي آدم ها را مي بينيم و هم شادي و سرزندگي داريم. «ليسانسه ها» اصراري به خنداندن ندارد، مثل زندگي روايت کننده لحظه هاي غم و خوشحالي با هم است. تعداد کارهايي که در مديوم تلويزيون و سينما انجام داده ايد خيلي کمتر از تئاتر است. پيش از اين نقش معتاد را تجربه کرده بوديد؟ در تئاتر که هيچوقت تجربه نقش معتاد را نداشتم اما در سريال «يادداشت هاي يک زن خانه دار» نقش فردي را بازي کردم که اعتيادش را به تازگي ترک کرده بود اما روابط و مرام و زندگي متفاوتي با رحيم داشت. سال گذشته هم در فيلم سينمايي «خماري» به کارگرداني داريوش غذباني و تهيه کنندگي منيژه حکمت، نقش يک معتاد را بازي کردم که باز هم به نظر خودم با رحيم فاصله زيادي داشت. رحيم يک معتاد صرف نيست. کاراکتري است که هم لاابالي گري و خودخواهي يک فرد معتاد را دارد و هم مسئوليت پدرانه اش را در قبال مازيار مي پذيرد. درواقع هم وجه پدربودنش برجسته است و هم معتاد بودن، مرز ميان اين دو را چطور حفظ کرديد؟ به خاطر اين مسئله از ابتدا خيلي استرس داشتم. نگران بودم که قرار است چطور دربيايد. براي همين تمام تلاشم را کردم که رحيم با ساير معتادهايي که تا به حال ديده ايم فرق داشته باشد. اصرار سروش صحت هم بر اين بود. شايد خيلي جاها داشتم بيراهه مي رفتم اما او من را کنترل مي کرد. به نظرم همين سختي ماجراست که يک نقش را جذاب مي کند و همه لذت بازيگري به همين است. سروش صحت جزو کارگردان هايي است که معمولا به متن بسيار وفادار باقي مي ماند و حتي کوچکترين حرکات را هم در متن فيلمنامه لحاظ مي کند. بنابراين به عنوان بازيگر خيلي مجالي براي بداهه پردازي نداشتيد. اين سبک از کارگرداني براي شما راحت بود يا دست و پايتان را مي بست؟ به هر حال هر کارگرداني روش خودش را دارد. اما حساسيت هاي سروش براي هر کاراکتر خيلي جذاب است. کارکردن با کارگرداني که روي تک تک اتفاق ها تسلط و کنترل داشته باشد، خوب و بد آن را جدا کند و از خط فکري خودش چيزي بيرون نزند واقعا لذتبخش است. از طرف ديگر، متن مرجعي است که براساس آن نقش انتخاب مي شود و بازي صورت مي گيرد، بنابراين متن هميشه بايد کمک کننده باشد اما سروش نظرات ما را مي شنيد و اگر جايي مورد پسندش بود اعمال مي کرد. «ليسانسه ها» سه بازيگر اصلي دارد و بقيه حول محور داستان هاي آنها مي چرخند. شخصيت رحيم هم يکي از بازيگران مکمل است. يعني ظرفيت و چارچوبي تعريف شده که نمي توان فراتر از آن حرکت کرد. اما شما توانستيد اين کاراکتر را به گونه اي بازي کنيد که در حد بازيگران اصلي به چشم بيايد. فکر مي کنم در درجه اول چيزي که باعث برجسته شدن نقش رحيم شد، کارگرداني سروش بود. خودم از ابتدا برنامه خاصي براي به چشم آمدن نقش نداشتم. مي دانستم که نقش مکمل است و يک ظرفيت هايي دارد. اتفاق ها هم حول محور من نمي چرخد و نقش اصلي ها افراد ديگري هستند. من به غير از اينکه کار خودم را درست انجام دهم به چيز ديگري فکر نکردم و البته يک جاهايي واقعا متن به نقش رحيم اين فرصت را داده بود که در بعضي قسمت ها، دردسرهايي را به وجود بياورد که نقش اصلي آن قسمت باشد. مسئله «به کسي برنخوره» يکي از اتفاق هاي رايج سريال است. درواقع شخصيت ها براي چند ثانيه از قالب خود خارج مي شوند، رو به دوربين حرف مي زنند و دوباره به نقش بر مي گردند. اوايل پخش سريال، پذيرش اين مسئله يک مقدار براي مخاطبان سخت بود. خودتان اينطور فکر نمي کرديد؟ اتفاقا به نظرم اين اتفاق خيلي جالب است و جزو نقاط قوت کار به حساب مي آيد. وقتي در کارهاي کمدي تلويزيوني، وضعيت به سمت و سويي رفته که به همه بر مي خورد اين اتفاق خيلي خوب است و غير از آن هيچ کاري نمي شود کرد. همچنين، نوعي طنز در اين روش وجود دارد که براي خود من خيلي جذاب است. با کانال تلگرامي «با ما باش» همراه شويد