پنجمین نخل طلا برای سامورایی‌ها

ايسنا/ نخل طلاي هفتادويکمين جشنواره فيلم کن در حالي به فيلم «دزدان فروشگاه» رسيد که سينماي ژاپن براي پنجمين بار توانست جايزه اول اين جشنواره معتبر سينمايي را به خانه ببرد. سينماي ژاپن که امسال توانست جايزه ارزشمند نخل طلا را با ساخته «هيروکازو کورئيدا» را کسب کند، پيش از يک بار توسط «اکي‌را کوراساوا»، دو بار با فيلم‌هاي «شوهي ايمامارو» و يک بار نيز با فيلمي از«تينوسوکه کينوگاسا» موفق به کسب جايزه اول اين رويداد سينمايي شده است اولين بار و در سال ۱۹۵۴ «تينوسوکه کينوگاسا» براي فيلم «دروازه جهنم» نخل طلا را براي سينماي ژاپن به ارمغان و آورد و پس از آن «کوراساوا» در سال ۱۹۸۰ با فيلم «کاگموشا» اين جايزه را کسب کرد و «شوهي ايمامارو» نيز در سال‌هاي ۱۹۸۳ و ۱۹۹۷ با فيلم‌هاي «ترانه غم انگيزي از ناراياما» و «مارماهي» اين جايزه را به خود اختصاص داد تا مجموع جايزه‌هاي نخل طلاي سامورايي‌ها به عدد ۵ برسد. در ميان کشورهاي برنده نخل طلاي کن (نخل طلا به‌علاوه‌ي جايزه بزرگ جشنواره) کارگردانان آمريکايي با ۱۹ بار کسب اين جايزه سينمايي، با اختلاف پيشتاز هستند و «ترنس ماليک» آخرين کارگردان آمريکايي است که در سال ۲۰۱۱ با فيلم «درخت زندگي» موفق به کسب اين جايزه مهم سينمايي شد. پس از آمريکا، سينماي ايتاليا با ۱۳ جايزه در مکان بعدي پرافتخارترين کشورها در جشنواره کن قرار دارد که آخرين بار در سال ۲۰۰۱ با فيلم «اتاق فرزند» ساخته «ناني مورتي» موفق به کسب اين جايزه شد. سينماي فرانسه کشور ميزبان هم تاکنون ۱۰ بارموفق به کسب جايزه نخل طلا شده که البته يک جايزه بصورت مشترک با کشور اتريش براي فيلم «عشق» است. فرانسوي‌ها آخرين بار در سال ۲۰۱۵ با فيلم «ديپان» از «ژاک اوديار» جايزه نخل طلا را در خانه نگه داشتند و کارگردانان انگليسي نيز کسب‌ ۹ نخل طلاي کن را تجربه کرده‌اند که آخرين بار آن، سال پيش با فيلم «من، دنيل بليک» ساخته «کن لوچ» رقم خورد. تنها سهم سينماي ايران از جشنواره کن، قله سينماي جهان در سال ۱۹۹۷ رقم خورد و عباس کيارستمي با فيلم «طعم گيلاس» نخل طلا را تصاحب کرد. از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۵ و پيش از ايجاد جايزه نخل طلا، هيات داوران اين رويداد سينمايي جايزه‌اي تحت عنوان "جايزه بزرگ جشنواره بين‌المللي فيلم" را برنده اين رويداد سينمايي اعطاء مي‌کردند. در سال ۱۹۴۶ هر يک از فيلم‌هاي انتخاب شده يک جايزه مي‌بردند و بدين ترتيب در اين سال جايزه بزرگ کن به ۱۱ فيلم شامل «آلف خوباريا» از سوئد براي فيلم «عذاب»، «بيلي وايلدر» از آمريکا براي فيلم «تعطيلي از دست رفته» و همچنين فيلم‌هاي «چمن زار هاي قرمز»، «برخورد کوتاه»، «پرتره ماريا»، «شهر بي قانون»، «نقطه بازگشت»، «سمفوني پاستورال» و «آخرين فرصت» اعطاء شد. در سال ۱۹۴۷، شش فيلم در بخش‌هاي بهترين انيميشن، بهترين کمدي موزيکال، بهترين فيلم اجتماعي و بهترين مستند موفق به کسب جايزه شدند. در سال ۱۹۴۸ و ۱۹۵۰ جشنواره هيچ برنده بزرگي نداشت و در سال ۱۹۴۹ فيلم «مرد سوم» ساخته کارول ريد از بريتانيا برنده شد. از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴، جايزه بزرگ کن، شکل يک گواهي به همراه يک اثر هنري امضاء شده توسط يک هنرمند معروف به خود گرفت. - ۱۹۵۱ آلف خوباريا از سوئد براي فيلم دوشيزه جولي - ۱۹۵۱ ويتوريو دسيکا از ايتاليا براي فيلم معجزه در ميلان - ۱۹۵۲ اورسن ولز از ايالات متحده آمريکا براي فيلم اوتللو - ۱۹۵۳ روناتو کاستلاني از ايتاليا براي فيلم اميد دو سنتي - ۱۹۵۳ هنري ژرژ کلوزو از فرانسه براي فيلم مزد ترس - ۱۹۵۴ تينوسوکه کينوگاسا از ژاپن براي فيلم دروازه جهنم جايزه معروف نخل طلاي کن از سال ۱۹۵۴ شکل گرفت که از آن روز تا کنون به عنوان مهمترين و معتبرترين جايزه سينمايي در جهان شناخته مي‌شود. - ۱۹۵۵، دلبرت مان از ايالات متحده آمريکا براي فيلم مارتي - ۱۹۵۶، ژاک کوتو و لويي مال از ايتاليا براي فيلم دنياي خاموش - ۱۹۵۷، ويليام وايلر از ايالات متحده براي فيلم ترغيب دوستانه - ۱۹۵۸، ميخائيل کالاتوزوف از روسيه براي فيلم جرثقيل‌ها پرواز مي‌کنند - ۱۹۵۹، مارسل کامو از فرانسه براي فيلم اريفوس سياه - ۱۹۶۰، فدريکو فليني از ايتاليا براي فيلم زندگي شيرين - ۱۹۶۱، لوئيس بونوئل از اسپانيا براي فيلم ويريديانا - ۱۹۶۱، هانري کولپي از فرانسه براي فيلم غيبت طولاني - ۱۹۶۲، آنسلمو دوراته از برزيل براي فيلم آدمي که قول مي دهد - ۱۹۶۳، ويسکونتي از ايتاليا براي فيلم يوزپلنگ لوکينو - ۱۹۶۴، ژاک دمي از فرانسه چتر شربورگ - ۱۹۶۵، ريچارد لستر از ايالات متحده آمريکا براي فيلم چطور مي‌توان به دستش آورد - ۱۹۶۶، کلود للوش از فرانسه يک مرد و يک زن - ۱۹۶۶، پيترو جرمي از ايتاليا براي فيلم خانم‌ ها و آقايان - ۱۹۶۷، ميکل آنجلو آنتونيوني از ايتاليا براي فيلم اگرانديسمان - ۱۹۶۹، ليندسي آندرسون از بريتانيا براي فيلم اگر... - ۱۹۷۰، رابرت آلتمن از ايالات متحده آمريکا براي فيلم دلربايي - ۱۹۷۱، جوزف لوزي از ايالات متحده آمريکا براي فيلم واسطه - ۱۹۷۲، اليو پتري از ايتاليا براي فيلم طبقه کارگر به بهشت مي‌رود - ۱۹۷۲، فرانچسکو رزي از ايتاليا براي فيلم انريکو ماتئي - ۱۹۷۳، جري شاتزبرگ از ايالات متحده آمريکا براي فيلم مترسک - ۱۹۷۳، آلن بريجز از بريتانيا براي فيلم مزدور - ۱۹۷۴، فرانسيس فورد کاپولا از ايالات متحده آمريکا براي مکالمه - ۱۹۷۵، محمد الخدر حمينه از الجزاير براي فيلم گزارش سال هاي آتش زير خاکستر - ۱۹۷۶، مارتين اسکورسيزي از ايالات متحده آمريکا براي فيلم راننده تاکسي - ۱۹۷۷، برادران تاوياني از ايتاليا براي فيلم پدر سالار - ۱۹۷۸، ارمانو اولمي از ايتاليا براي فيلم درخت چوب سندل - ۱۹۷۹، فرانسيس فورد کاپولا از ايالات متحده آمريکا براي فيلم اينک آخرالزمان - ۱۹۷۹، فولکر شلوندورف از آلمان غربي براي فيلم طبل حلبي - ۱۹۸۰، باب فاسي از ايالات متحده آمريکا براي فيلم همه آن جازها - ۱۹۸۰،آکيرا کوروساوا از ژاپن براي فيلم کاگموشا - ۱۹۸۱، آندري وايدا از لهستان براي فيلم مرد آهنين - ۱۹۸۲، گوستا گاوراس از يونان براي فيلم گمشده - ۱۹۸۳، شوهي ايمامورا از ژاپن براي فيلم ترانه غم انگيزي از ناراياما - ۱۹۸۴، ويم وندرس از آلمان غربي براي فيلم پاريس تگزاس - ۱۹۸۵، امير کوستوريتسا از يوگوسلاوي سابق براي فيلم وقتي بابا براي کار و کاسبي رفته بود - ۱۹۸۶، رولند جافه از بريتانيا براي فيلم ماموريت مذهبي - ۱۹۸۷، موريس پيالات از فرانسه براي فيلم زير خورشيد شيطان - ۱۹۸۸، بيل آگوست از دانمارک براي فيلم پله فاتح - ۱۹۸۹، استيون سودربرگ از ايالات متحده آمريکا - ۱۹۹۰، ديويد لينچ از ايالات متحده آمريکا براي فيلم از ته دل وحشي - ۱۹۹۱، جوئل و اتان کوئن از ايالات متحده آمريکا براي فيلم بارتون فينک - ۱۹۹۲، بيله آگوست از دانمارک براي فيلم بهترين نيات - ۱۹۹۳، چن کايگه از چين براي فيلم بدرود همسر من - ۱۹۹۳، جين کمپيون از زلاند نو براي فيلم پيانو - ۱۹۹۴، کوئنتين تارانتينو از ايالات متحده آمريکا براي فيلم داستان عامه ‌پسند - ۱۹۹۵، امير کاستوريکا از يوگوسلاوي سابق براي فيلم زيرزمين - ۱۹۹۶، مايک ليچ از بريتانيا براي فيلم راز ها و دروغ ‌ها - ۱۹۹۷، عباس کيارستمي از ايران براي فيلم طعم گيلاس - ۱۹۹۷، شوهي ايمامورا از ژاپن براي فيلم مارماهي - ۱۹۹۸، تئو آنجلوپولوس از يونان براي فيلم ابديت و يک روز - ۱۹۹۹، لوک و ژان پير داردن از بلژيک براي فيلم روزتا - ۲۰۰۰، لارس فن تريه از دانمارک براي فيلم رقصنده در تاريکي - ۲۰۰۱، ناني مورتي از ايتاليا براي فيلم اتاق فرزند - ۲۰۰۲، رومن پولانسکي از لهستان براي فيلم پيانيست - ۲۰۰۳، گاس ون سنت از ايالات متحده آمريکا براي فيلم فيل - ۲۰۰۴، مايکل مور از ايالات متحده آمريکا براي فيلم فارنهايت ۹/۱۱ - ۲۰۰۵، لوک و ژان پير داردن از بلژيک براي فيلم بچه - ۲۰۰۶، کن لوچ از بريتانيا براي فيلم بادي که بارلي را لرزاند - ۲۰۰۷، کريستين مونگيو از روماني براي فيلم چهار ماه، سه ‌هفته و دو روز - ۲۰۰۸، لورن کانته از فرانسه براي فيلم کلاس - ۲۰۰۹، ميشائيل هانکه از اتريش براي فيلم روبان سفيد - ۲۰۱۰، آبي شاتپونگ ويراستاکول از تايلند براي فيلم عمو بون مي‌گه مي‌تونه زندگي گذشته‌اش رو به ياد بياره -۲۰۱۱، ترنس مليک از آمريکا براي فيلم درخت زندگي -۲۰۱۲، ميشائيل هانکه از اتريش براي فيلم عشق -۲۰۱۳، عبدالطيف کشيش از فرانسه براي فيلم آبي گرمترين رنگ است -۲۰۱۴، نوري بيلگه جيلان از ترکيه براي فيلم خواب زمستاني - ۲۰۱۵، ژاک اوديا» از فرانسه براي فيلم ديپان -۲۰۱۶، کن لوچ از بريتانيا براي فيلم من، دنيل بليک - ۲۰۱۷، روبن اسوتلوند از سوئد براي فيلم ميدان ۲۰۱۸- هيروکازو کورئيدا از ژاپن براي فيلم دزدان فروشگاه همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در آي گپ https://igap.net/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar