آخرين خبر/ روناک يونسي با انتشار اين عکس در صفحه اش نوشت: خيلي وقتها به امتحان ديکته فکر مي کنم، اولين امتحاني که در کودکي با آن روبرو شدم!
چه امتحان سخت و بي انصافانه اي بود. امتحاني که در آن، نادانسته هاي کودکي بي دفاع، مورد قضاوت بي رحمانه دانسته هاي معلم قرار مي گرفت.
امتحاني که در آن با غلط هايم قضاوت مي شدم نه با درست هايم. اگر دهها صفحه هم درست مي نوشتم، معلم به سادگي از کنار آنها مي گذشت اما به محض ديدن اولين غلط دور آن را با خودکار قرمز جوري خط مي کشيد که درست هايم رنگ مي باخت. جوري که در برگه امتحانم آنچه خود نمايي مي کرد غلط هايم بود.
ديگر براي خودم هم عادي شده بود که آنچه مهم است داشته ها و توانايي هايم نيست بلکه نداشته ها و ضعف هايم است.
بعدها وقتي به برادر کوچکترم ديکته مي گفتم همان گونه قضاوت کردم که با من شد و حتي بدتر. آنقدر سخت ديکته مي گفتم و آنقدر ادامه مي دادم تا دور غلط هاي برادرم خط بکشم.
نمي دانم قضاوتهاي غلط با ما چه کرد که امروز از کنار صفحه صفحه مهرباني ديگران مي گذريم، اما با ديدن کوچکترين خطا چنان دورش خط مي کشيم که ثابت کنيم تو هماني هستي که نمي داني، که نمي تواني!
کاش آن روزها معلمم، چيز مهمتري از نوشتن به من مي آموخت. اين روزها خيلي سعي مي کنم دور غلطهاي ديگران خط نکشم. اين روزها خيلي سعي مي کنم که وقتي به ديگران مي انديشم، خوبيهاشان را ورق ورق مرور کنم. کاش بچه هايمان مثل ما قضاوت نشوند. کاش خوبيهاي خودمان و ديگران را ببينيم!
————————————————-
اين متن رو جايي خوندم خيلي برام تاثيرگذار بود گفتم براي شما هم بزارم اينجا
خيلي دوستون دارم
خيلي خوبين
✌🏻
بازار