مهر/ محمد رحمانيان کارگردان آيين اختتاميه جايزه اکبر رادي، در واکنش به توضيحاتي که روابط عمومي مجموعه تماشاخانه ايرانشهر درباره حواشي اختتاميه اين رويداد منتشر کرد، در متني که در اختيار رسانهها قرار گرفت، نوشت؛
در خبري که چهارشنبه ۲۶ دي ماه ۹۷ در خبرگزاريها نشر يافته و عنوان «توضيحات تماشاخانه ايرانشهر براي حواشي جايزه اکبر رادي» را بر بالاي خود دارد، اشارهاي به نام محمد رحمانيان کارگردان مراسم اختتاميه شده است که بهتر ديدم در پاسح روابط عمومي آن تماشاخانه محترم چند خطي بنويسم.
يکم-هرگز به ياد ندارم در مراسم اختتاميه و پيش و پس از آن، سخني بر عليه تماشاخانه ايرانشهر و مديرانش گفته باشم. برعکس انتقاد من از مديراني بود که ترجيح دادند تماشاخانههاي خود را خالي نگه دارند اما اجازه برگزاري اين مراسم را به بهانههاي مختلف ندهند. تماشاخانه ايرانشهر اين امکان را براي جشنواره رادي فراهم کرد؛ هم در بخش اجراي مونولوگ و هم در برگزاري مراسم اختتاميه. پس چرا بايد از مديران آن دلگير باشم و يا سخني بر عليه کارکنان آن مجموعه بگويم؟ دوستان روابط عمومي اگر سندي دال بر اين ادعاي خود دارند لطفاً بازنشر دهند تا من نيز مطلع شوم. موضوع اين است که اساساً تالار استاد ناظرزاده کرماني تماشاخانه ايرانشهر با تعداد حدود ۲۱۰ صندلي مکان مناسبي براي اجراي مراسمي که حداقل پانصد ميهمان داشت نبود، و اين انتخاب از آغاز نادرست بود... و البته گريزناپذير.
اضافه بر آن کمبود وسايل و چراغهاي نورپردازي که براي نمايش ديگري استفاده شده بود و نيز دير رسيدن دستگاه ويدئو پروجکشن که امکان آزمون و خطا را از گروه اجرايي گرفت، از مشکلاتي بود که باعث شد اختتاميه اين جشنواره به فقيرانهترين شکل ممکن برگزار شود. با اين همه (تکرار ميکنم) چه در طول مراسم و چه پيش و پس از آن کمترين سخني عليه مجموعه ايرانشهر - لااقل از سوي من - گفته نشد. من به عنوان کارگردان مراسم اختتاميه مسئوليت همه آنچه را که بر ذمّه من است به عهده ميگيرم و نه بيش از آن را.
دوم- دوستان روابط عمومي تماشاخانه ايرانشهر نوشتهاند «انتظار بر آن بود که آقاي رحمانيان به عنوان کارگردان مراسم اختتاميه، با مسئوليتپذيري حرفهاي، عدم هماهنگي تيم اجرايي جشنواره را پذيرفته و با طلبکاري بيهوده کام برگزارکنندگان آن مراسم شريف و هنرمندانه را تلخ نکنند.» دوستان عزيز! يکي از بزرگاني که بسياري از شما هر روز به نامش سوگند ميخوريد توصيه به گفتن حقيقت داشتهاند، حتي اگر به زيان خود باشد. و من نتيجه ميگيرم حتي اگر کام برگزارکنندگان و حاميان آن مراسم شريف و هنرمندانه را تلخ کند...
و سخن آخر اينکه من و امثال من از هيچکسي هيچ طلبي نداشته و نداريم. تئاتر اين سرزمين مثل بقيه چيزهايش متعلق به شماست. ديگر نه توانش را دارم و نه حريف هستم تا با شما از در مقابله درآيم و در طلب چيزي باشم. دعوايي اگر بود و هست بر سر مقام و منزلت و شان استاد اکبر رادي است... نويسنده بيتکرار ادبيات نمايشي ايران.
بازار