برای چهلمین روز درگذشت محمد جواد شریفی راد/ماندنی تر شدی

باني فيلم/يک عمر تو براي نجات جان ما، دويدي، براي ماندن لبخند روي لب هاي ما، درد کشيدي، درد کشيدي. بيش از هزار و هفتصد بار به بودن يا نبودن رسيدي. مي گفتي ما بيست و چهار نفر، تيم خنثي سازي موشک ايران عهد بستيم طوري شهيد شويم که بتوان پيکر هر بيست و چهار نفر را در يک تابوت گذاشت و هرکدام که فضاي بيشتري از تابوت را بگيرد خجالت زده تر است. حال تو را فقط از ترکشي که از زمان جنگ در پايت داشتي شناختيم، پس مي دانم خجالت زده نيستي. آخرين نفر از آن تيم بودي که بارها تا دم مرگ رفتي. از آن اول مي گفتي که روزي اينگونه مي روم، اما تو اينگونه ماندني تر شدي. حسادت مي کردي به دوستي که سه سال پيش در حين خنثي سازي شهيد شد، حسادت مي کردي به دوستي که دو سال پيش در جنوب با مين پيش بيست و دو نفر ديگر رفت، حسادت به تن نداشته شان مي کردي. آري جنگ براي شما تا به امروز ادامه داشت، يک عمر تو براي خنده ما آمدي، اين بار ما براي خنده تو مي آييم.