مراوده حرفه‌ای‌ها و آماتورها در «کرونا و من»

وي بيان کرد: پيرو همين توجه و رويکرد، پروژه «کرونا و من؛ يک روايت تصويري» شکل گرفت که به گونه‌اي مي‌توان آن گردآوري روايت‌هاي تصويري مردم از شرايط کرونا در کشور دانست. در اين پروژه سه موضوع «خانه»، «شهر» و «روابط» را مورد توجه قرار داده‌ايم.

اين مستندساز توضيح داد: هر کدام از اين سه بخش به بخش‌هاي ديگري تقسيم مي‌شود. در بخش شهر زيربخش‌هاي رفت‌وآمد، محله و کوچه، خريد، فضاي کار، پياده‌روي، گشت و تماشا، ديدار، فضاي عمومي، فضاي خاص، پاتوق، خورد و خوراک و مردم شهر را داريم. در بخش خانه زيربخش‌هاي اتاق خود، فضاي خانواده، حياط، تراس، پشت بام، اشيا، خورد و خوراک، مراقبت، ورود به خانه و خروج از خانه، همسايه، مجتمع مسکوني، خانه‌هاي روبرو، شب و روز را داريم. و در بخش روابط، زيربخش‌ها شامل پدر و مادر، همسر، فرزند، عشق، ديگري، با خود، خاطره، فضاي مجازي، جدايي، آشتي، اشيا، طبيعت و حيوانات مي‌شود.

وي تاکيد کرد: آثاري که براي اين پروژه در نظر گرفته شده است بايد زير ۷ دقيقه باشد، به اين دليل آثار مورد نظر بايد زير ۷ دقيقه ساخته شود که قرار نيست کارهاي حرفه‌اي و کارگرداني شده و تخصصي ساخته شود بلکه بايد به دنبال همان جنس نگاه و حس مردمي به موقعيت‌ها بروز پيدا کند.

کلانتري گفت: اينکه تا چه اندازه توليداتي که از شرکت‌کنندگان ارائه مي‌شود در روش زندگي در شرايط فعلي کرونا تأثيرگذار باشد را نمي‌دانم. اما اين را هم بايد گفت که ما در شرايط خاصي زندگي مي‌کنيم و ثبت اينکه مردم در شکل گسترده‌تري و فراتر از هنرمندان و فعاليت‌هاي هنري چگونه با اين شرايط مواجه مي‌شوند، بسيار مهم است.

وي توضيح داد: در واقع اين ثبت کردن لحظه‌ها و شرايط مي‌تواند بخشي از کاري باشد که سينماي مستند چه به صورت حرفه‌اي و چه به صورت غير حرفه‌اي به خوبي آن را انجام مي‌دهد.

کلانتري در پايان گفت: در کنار بحث کرونا و ثبت لحظه‌ها، اميدوارم شرايطي فراهم شود که انجمن مستندسازان سينماي ايران هر سال، با هدف گردآوري روايت تصويري مردم موضوعي را انتخاب کند تا مردم آثار خود را به انجمن ارسال کند.