چرا برای انتشار خبر فوت افراد مشهور رقابت میکنیم؟

ايسنا/ بارها پيش آمده که رسانهها به اصطلاح از هول حليم در ديگ ميافتند و براي پيشي گرفتن در انتشار زودهنگام خبر فوت چهرههاي مشهور و محبوب مردمي، چشمشان را به روي اصل صحت خبر در قبال سرعت انتشار آن ميبندد؛ اما چرا؟!
انتشار خبر درگذشت محمدرضا شجريان، استاد آواز ايران آن هم براي چندمين بار در ماههاي اخير، از جمله همين موارد است که به باور بسياري از کارشناسان رسانه، هيچ آوردهاي جز افزايش بياعتمادي ندارد.
حميد شکريخانقاه، کارشناس علوم ارتباطات اجتماعي نيز از جمله افرادي است که فدا کردن سرعت بر صحت را يکي از مهمترين آسيبهاي رسانههاي رسمي ميداند و در همين زمينه ميگويد: «تاکنون چندين بار خبر فوت آقاي محمدرضا شجريان به اشتباه منتشر شده است که حتي عذرخواهي برخي از رسانهها را نيز به دنبال داشته است. اين در حالي است که آقاي همايون شجريان چند ماه پيش اعلام کرد که وضعيت جسماني ايشان را خودشان اطلاعرساني ميکنند و خواهش کردند که کسي به صورت فردي و بدون داشتن منبع موثق در اين زمينه اطلاعرساني نکند.»
او ادامه ميدهد: «به طور کلي در موضوع رسانه و خبر، سه مفهوم کليدي دقت، صحت و سرعت وجود دارد که رعايت آنها منجر به کارآمدي يک رسانه ميشود. اين در حالي است که گاهي برخي از سازمانها و ارگانهاي خبري غيرحرفهاي، دقت را فداي سرعت و گاهي هم سرعت را فداي دقت ميکنند. اين رسانهها تصور ميکنند که اگر خبري را سريع و شتابزده منتشر کنند که البته يکي از مهمترين امتيازهاي بنگاههاي خبري محسوب ميشود، اعتماد عمومي بيشتر به دست ميآوردند؛ اما زماني اين اتفاق ميافتد که همزمان دقت و صحت نيز در نظر گرفته شده باشد. رسانهها رسمي نبايد خبري که منبع درست و موثقي ندارد را صرفا به خاطر مولفه سرعت منتشر کنند.»
اين کارشناس رسانه خاطرنشان ميکند: «عملکرد اينچنيني اين سازمانهاي خبري نشان ميدهد که خودشان منبع موثقي نيستند و خودشان کپيکننده اخبار هستند و نه توليدکننده. اين رسانهها تصور ميکنند که ميتوانند با اخباري که دايره مخاطبان گستردهاي دارد، ميزان مخاطبانشان را افزايش دهند؛ اين در حالي است که به دليل نگاه غيرحرفهاي بحث صحت ناديده گرفته يا کمتر مورد توجه قرار ميگيرد و در نتيجه بيشتر منجر به کاهش مخاطب ميشود تا افزايش آن. در اين ميان برخي از افراد حقيقي و حقوقي نيز در شبکههاي اجتماعي و با هدف کسب شهرت و اعتبار دست به هرکاري ميزنند و برخي از رسانههاي رسمي نيز خودشان را درگير اين ماجراها ميکنند.»
شکريخانقاه با بيان اينکه «رسانهها بايد تلاش کنند که اعتبار منبع خودشان با انتشار چنين اخباري اشتباهي از دست ندهند»، تاکيد ميکند: «به طور کلي ميتوان گفت که ديگر بسياري از سازمانهاي خبري کارآمدي سابق را ندارند و عملکردهاي اينچنين در انتشار اخبار اشتباه فقط منجر به از بين رفتن بيشتر اعتماد عمومي به رسانه ها ميشود.»