دستمزد‌های بالا نتیجه حمایت از بازیگران لوس و پیر است!

وي افزود: اين مسائل باعث شد که عده اي دستمزدهاي نامتعارف بگيرند، اين دستمزدها در حجم بالا باقي ماند. برخي ها هم بودجه هاي دولتي را مي گرفتند و شبيه دسته اول خرج مي کردند. بازيگران با دستمزد بالا  با قراردادهاي قبلي وارد عمل مي شدند و اين بودجه هاي دولتي به آن ها نيز تعلق گرفت. البته تهيه کننده هاي حرفه اي سينما هرگز اين دستمزدها را پرداخت نکردند و اين موضوع شامل تازه واردها و غيرحرفه اي ها مي شود.

محسني نسب اظهار کرد: يک موضوع بسيار غلط که در سينما وجود دارد اين است که به جاي آدم هاي اهل فن، هنرمند و مجموعه اي از تفکرهاي سالم، افرادي وارد  اين حرفه شدند که وضعيت امروز پيامد حضور آنهاست و تا اين افراد هستند، نبايد منتظر خروجي مثبت باشيم.

وي ادامه داد: سينماي ما دولتي است، بدون حمايت دولت سينما وجود خارجي نخواهد داشت و داشتن سينماي خصوصي يک دروغ بزرگ است. حتي سينماگران مستقل هم ارتباطي با سينماي دولتي دارند. نوع ديگر سينماي ما، آلوده به پول هاي کثيف است. پس وقتي که دولت همه کاره است چرا براي نمايش فيلم تصميم نمي گيرد؟ زماني که تصميم گيرنده نمايش فيلم ها سينمادار است، وضعيت همين قدر بد مي شود! در صورتي که سينمادار فردي است که سالن سينما و يا پولي به او به ارث رسيده و يا به يک دليلي مالک ساختماني به اسم سينما شده است.  اين مالکيت مي تواند حمام و ... هم باشد.

کارگردان «ياس هاي وحشي» بيان کرد: متاسفانه همين سينمادار تصميم مي گيرد چه فيلمي اکران شود و از آنجايي که اغلب آن ها سواد کافي سينمايي ندارند، به جاي اينکه به محتوا و کيفيت فيلم نگاه کنند به بازيگران فيلم توجه دارند. به همين علت، خيال بازيگران  راحت است که مي توانند به راحتي دستمزدهاي بالا طلب کنند زيرا مي دانند سينمادار فيلمي که آن ها بازي کرده  اند را اکران مي کند.

وي اضافه کرد: وقتي شاهد اين اتفاق زشت هستيم که سينمادار براي کليت سينما تصميم مي گيرد يعني حسين انتظامي، اتحاديه تهيه کنندگان، خانه سينما و ... نقشي در کيفيت سينما ندارند و اين کيفيت را سينمادار تعيين مي کند. در نتيجه بازيگر گراني که سر صحنه مي آيد تن به دستورات تهيه کننده و کارگردان نمي دهد و به صراحت مي گويد فيلم شما روي شاخ من مي چرخد؛ پس بايد به حرف من گوش دهيد و در پي آن، اين بازيگر لوس، غذا، هتل و ... جداگانه و خاص مي خواهد! اين موضوع باعث شده به کليت مديريت سينما لطمه سنگيني وارد شود. مسئله بعدي اين است که در اين فرآيند، بازيگر جديدي وارد سينما نمي شود.

محسني نسب بيان کرد: براي اين موضوع ها يک نمونه مثال ميزنم. کارگردان «سونامي» قصد ساخت فيلمي ورزشي با موضوع مسابقات ورودي تيم ملي تکواندو را داشت. او مجبور شد بازيگر ميانسالي مانند بهرام رادان را وارد مسابقاتي کند که به تيم ملي ختم مي شود. در صورتي که براي تيم ملي تکواندو در دنياي واقعي ازنوجوان ۱۷  تا ۱۸ ساله استفاده مي کنند. با اين وضع، فيلم غلطي ساخته مي شود و از آن استقبال نشد زيرا انتخاب غلط وجود داشت. اين بدين معني است که کارگردان براي اکران شدن فيلمش مجبور شده انتخاب غلطي انجام دهد يعني سلبريتي پيرمرد را براي نقش نوجوان در فيلمش بگنجاند.

کارگردان «شيرهاي جوان» افزود: اينقدر استعداد نوجوان و جوان خوب داريم که به دلايل ذکر شده وارد سينماي ايران نمي شوند و کماکان پيرمردها و پيرزن ها نقش هاي نوجوانان و دخترک ها را بازي مي کنند. از سويي به جاي در نظر گرفتن پروداکشن قوي در توليد يک فيلم، حدود هشتاد درصد بودجه فيلم را دو سلبريتي مي گيرند و مابقي به بقيه فيلم که کم هم نيست تعلق خواهد گرفت. اين باعث مي شود تهيه کننده از عوامل ارزان قيمت بهره ببرد و کيفيت اثر به شدت پايين بيايد و با شکست روبرو شود. از بين رفتن امنيت شغلي هم از ديگر عواقب منفي اين موضوع است.

کارگردان «يورش» اظهار کرد: از بين همه کارهاي غير کارشناسي که حسين انتظامي  انجام مي دهد، يک کار کارشناسي شده به چشم خورد و آن هم  اکران فيلم ها برحسب قرعه کشي بود. اين اتفاق در دهه شصت و هفتاد وجود داشت. يعني نمايش فيلم ها را يک کميته دولتي تعيين مي کرد و سينمادار هيچ دخالتي در آن نداشت.  اگر چنين اتفاقي رخ دهد مشکلاتي مانند نبود امنيت شغلي و جلوگيري از ورود بازيگران مستعد جوان به سينما از بين مي رود. همچنين فيلم هاي قوي تر و با کيفيت بالاتر توليد مي شود و حتي اظهار نظرهاي گوناگون و توهمات سلبريتي ها در حوزه هاي مختلف هم از بين خواهد رفت.

محسني نسب در پايان عنوان کرد: در آخر بگويم، اگر کرونا سينماي ايران را از پا در نياورد برخي سينماداران آن را نابود خواهند کرد کما اينکه نتيجه کارشان را طي چند سال اخير مي بينيم.