رابطه پر تناقض کودک و سینما

ديالوگ نيوز/ ۲۰ نوامبر از سوي سازمان ملل متحد روز جهاني کودک نامگذاري شدهاست.در ايران روز ملي کودک مصادف با ۱۶ مهر است که البته به هفتۀ کودک شناخته ميشود.يکي از حوزههايي که در آن حضور کودکان موثر و مورد توجه است، سينماست؛
کودکان بعنوان مهمترين مصرف کنندگان محصولات فرهنگي هنري از چنان اهميتي در توليدات فيلمهاي سينمايي در جهان برخوردار هستند که بسياري از کمپاني هاي هاليوودي را براي کسب درآمد بيشتر و مطمئن تر به فکر ساختن انيميشن ها و يا فيلم هايي انداخته است که بتواند با روحيه خيال پرداز کودکان همخواني داشته باشد . مسيري که تعدادي از فيلمسازان ما را نيز در دهه شصت و هفتاد با توليد آثاري چون " شهر موشها " ، " گلنار" ، " دزد عروسک ها " و " سفر جادويي " به سمت نزديکي به دنياي کودکان کشاند و کار را به جايي رساند که راه اندازي يک جشنواره بين المللي کودک را نيز در دستور کار سياست گذاران قرار داد . در آن روزها ، سينما و تلويزيون موفق شده بودند کاراکترهايي خلق نمايند که بسياري از کودکان نام و رفتار آنها را در کوچه و خيابان به زبان بياورند و عکسها و شمايل بسياري از آنها را در اتاقهايشان به يادگار داشته باشند .
اما با گذشت زمان و تعيير و تحولات اجتماعي و سياسي ، فيلمسازي درباره کودکان جاي خودش را به فيلمسازي " با استفاده از کودکان" داد و آثاري را روانه اکران سينما ها کرد که نه درباره دنياي پر تخيل کودکان که رفتارهايي را آسيب شناسي مي کرد که عمدتا از جانب بزرگسالان ميتوانست زندگي روزمره کودکان را تحت الشعاع قرار دهد . فيلمهايي که مخاطبانشان نه کودکان ، که بزرگسالاني بودند که قرار است در مواجهه با چنين آثاري به معضلات اجتماعي موجود پي ببرند . سينمايي که امثال مجيد مجيدي و محمد علي طالبي با تاثير پذيري از جريان نئورئاليسم ايتاليا ، کاراکترهاي کودکانه را دستاويزي براي بيان آسيب هاي اجتماعي مي دانند .
در اين ميان توليد آثاري چون " فيلشاه " ، " تورنادو " و " پيشوني سفيد يک و دو " که در سايه بي اعتنايي دولت و سيستم اکران نتوانستند جايگاه مناسبي در حافظه کودکان امروز ما داشته باشند ، ما را با خطر حذف کودکان از سبد توليدات فرهنگي و هنري سينماي امروزه مواجه مي سازد . خطري که حتي برپايي جشنواره ناکارآمدي چون جشنواره کودک و نوجوان هم نتوانسته گوشه هايي از اين نگراني را برطرف سازد.
رابطه پر تناقض کودک و سينما