فلور نظری: در «شام ایرانی» بریز و بپاش نداریم

قسمت اول سري جديد مسابقه «شام ايراني» روز پنج شنبه در نمايش خانگي منتشر خواهد شد و در اين سري از مسابقه بازيگراني مانند فلور نظري، بهاره رهنما، مريم اميرجلالي و شهرزاد کمال‌زاده شرکت کرده‌اند. به بهانه اين مسابقه با فلور نظري که در سال‌هاي اخير از عرصه بازيگري کمي فاصله گرفته است، درباره دوري‌اش از اين عرصه و تجربه حضور در «شام ايراني» گفت‌وگويي داشته‌ايم که در ادامه مي‌خوانيد.

چه شد که حضور در مسابقه «شام ايراني» را پذيرفتيد؟

من کلا آدمي هستم که خيلي دوست ندارم در برنامه‌هاي اين‌چنيني شرکت کنم، خيلي اصرار کردند و چهره‌هايي هم که بودند، باعث شد بپذيرم. احساس کردم اگر مردم پس از گذشت ۱۶ سال از سريال «خانه به دوش» که به آن عشق دارند، من و خانم اميرجلالي را که در سريال در نقش دو خواهر بوديم، در اين مسابقه ببينند، براي‌شان جذاب است. براي خود من جذاب است بازيگري را که جلوي دوربين ديدم، حالا در اين فضا ببينم، چه برسد به مردم که از اتفاقات خانوادگي ما مثل خانه، زندگي و آشپزي دور هستند، مسلما براي آن‌ها جذاب‌تر است. فکر کردم ممکن است مردم را سرگرم کند، به همين دليل با اين که خيلي وسواس دارم، دلم را به دريا زدم، خانواده‌ام را راضي و شرکت کردم، چون مردم اين مسابقه را خيلي دوست دارند و پرمخاطب بودن آن برايم خيلي مهم بود. کاملا پروتکل‌ها را رعايت کرديم و در نتيجه خدا را شکر همه سالم هستيم.

«شام ايراني» اولين حضور شما در نمايش خانگي‌ است، سريال‌هاي اين مديوم را مي‌بينيد؟

سريال «آقازاده» را ديدم و خيلي دوست دارم، آقاي توفيقي کارگردان هوشياري است، نويسندگي آقاي حامد عنقا و بازي همه بازيگران بسيار خوب است، حتي بازيگران جوان مانند ديبا زاهدي و پرديس پورعابديني که از بازي هر دو لذت بردم، اما سريال «دل» را اصلا دوست نداشتم، با اين که بازيگران درجه يکي در آن حضور داشتند، بازي‌ها خوب نبود و خود کار خيلي کشدار بود، حتي از سريال‌هاي ترکي که با آن‌ها شوخي مي‌کنيم هم بدتر شده بود. ۸۰ درصد جامعه ما بنز و بي‌ام‌دبليو ندارند. نمي‌گويم هيچ کس ندارد، اما تعدادشان خيلي کم است. در اين سريال هر خانواده يکي از يکي بهتر و خانه‌شان مجلل‌تر بود.

چرا مدتي است که حضور کمرنگي در عرصه بازيگري داريد؟

علاقه ندارم کنار آدم‌هايي کار کنم که کار بلد نيستند و فقط بر اساس رابطه، دوستي و فالوئر آمده‌اند. کنار من بايد کسي باشد که بازيگري، فرهنگ و هنر دغدغه‌اش باشد، بنابراين عشقم را براي اين که کار کنم از دست دادم، چند پيشنهاد را که دو تا از آن‌ها نقش اصلي بود رد کردم. يک زماني عشقم اين بود که کار کنم، اما الان ترجيح مي‌دهم کار تحقيقاتي انجام دهم، کتابم را تمام کنم و در دانشگاه‌هاي بيشتري تدريس کنم.

بعضي همکارانتان مي‌گويند امروزه تعداد فالوئر و هياهوي يک بازيگر در فضاي مجازي در انتخاب او موثر است، اين موضوع درست است و در انتخاب شما که بازيگر بي‌حاشيه‌اي هستيد تاثير داشته است؟

فکر مي‌کنم بله چنين مسئله‌اي وجود دارد، اما من خيلي وقت است که ديگر علاقه‌اي ندارم به هر قيمتي بازي کنم، بيشتر مطالعه و تحقيق مي‌کنم و مشغول نوشتن کتابي براي دانشجويانم هستم که مقوله‌هاي بازيگري را به ساده‌ترين شکل ياد بگيرند. زماني غصه مي‌خوردم که چرا بايد انتخاب بازيگر بر اين اساس باشد، پس درس‌هايي که خوانديم، مدارک تحصيلي و سابقه‌مان چه مي‌شود، اما الان چون ديگر نمي‌خواهم به هر قيمتي بازي کنم و به نسبت سن و جايگاهم، فکر مي‌کنم بهتر است که دور باشم. از طرفي بدتر اين است که کساني حاضرند براي اين که فالوئرهايشان بالا برود هزار کار انجام دهند. اين اشکال رسانه است که به دختر ۱۸ ساله‌اي که از گرد راه مي‌رسد نقش اول مي‌دهد، بعد همان دختر با آبرو ريزي و کشف حجاب، به آن‌ها لطمه مي‌زند. اين‌ها مسائل شخصي است، اما وقتي با رانت اين جا معروف مي‌شوي بعد بلافاصله مي‌روي چنين کارهايي مي‌کني يعني رسانه اشتباه کرده، چون او که سن کمي داشته و آدم کاملي نبوده است پس رسانه بايد حواسش را جمع کند. زماني که ما سن کمي داشتيم اين طور نبود، بازيگر بايد خيلي کار مي‌کرد تا معرفي شود و به نقش اصلي و همبازي شدن با پارتنرهاي باسابقه برسد.

شما با سريال «خانه به دوش» در ذهن مردم ماندگار شده‌ايد، به نظرتان علت محبوبيت اين سريال و کارهاي آقاي عطاران چيست؟

آقاي عطاران سريال‌هاي مختلفي ساخته است که همگي محبوب هستند، چون ايشان يک جامعه‌شناس و انسان‌شناس است و فرهنگ جامعه‌ را مي‌شناسد، دنبال چيزهاي عجيب‌وغريب نيست تا سريال‌ اش را رنگي کند، با اتفاقات ساده و جزئي کارش را قشنگ و باور پذير مي‌کند که اين نشانه هوش و ذکاوت اوست، «خانه به دوش» هم فوق‌العاده به دل مردم نشسته است. جدا از کارگرداني آقاي عطاران، انتخاب‌ بازيگرها درست بود و همه انرژي‌شان را گذاشتند هرچه بلد بودند به کار گرفتند، عالي درخشيدند و به درستي از همه آن‌ها استفاده شده است، کاراکترها سر جاي خودشان بودند و قصه درست بود.