بررسی یک باور قدیمی؛ آیا انیمه های ژاپنی مختص به دنیای کودکان است؟!

مووي مگ/ انيمه همان انيميشن ژاپني است که از اوايل قرن بيستم وجود داشته اما تنها در چند دهه اخير فراتر از ژاپن محبوبيت يافته است. سبک خاص انيميشن ژاپني که ديگر با نام انيمه شناخته مي شود در دهه ۱۹۶۰ ميلادي و به لطف کارهاي اوسامو تزوکا که اولين سريال انيمه تلويزيوني را با نام «سه داستان» (Three Tales) ساخت در ژاپن مورد توجه عموم قرار گرفت. در طي دهه ها پس از ساخت اين سريال، محبوبيت انيمه به شکل باورنکردني افزايش يافته و شرايط را براي تنوع گرايي در اين ژانر فراهم کرد.
«حمله به تايتان» (Attack on Titan) و «آکادمي قهرمان من» (My Hero Academia) دو مورد از محبوب ترين و مشهورترين انيمه هاي سريالي سال هاي اخير هستند. با اين وجود هنوز هم باور عمده مردم بر اين است که محتوا و داستان انيمه براي مخاطبان جوان و به طور ويژه کودکان و نوجوانان است زيرا ساختار آن انيميشن است. اين باور غلط تنها مربوط به انيمه نبوده و ادعايي کلي تر وجود دارد مبني بر اينکه هرگونه نمايش تصويري انيميشن براي مخاطبان بزرگسال مناسب نيست. با اين وجود نمونه هاي متعددي از انيميشن هايي وجود دارد که با توجه به محتوايشان براي بزرگسالان ساخته شده و يا ايده ها، لطيفه ها، لحظات و پيام هايي در آن ها وجود دارد که صرفاً براي بزرگسالان قابل درک بوده و آن ها را هدف گرفته است.
اين موضوع تنها محدود به انيميشن هاي اخير استوديو پيکسار نبوده و انيمه هاي ژاپني نيز محتواهايي براي مخاطبان بالغ در خود دارند. دلايل بسياري براي اين ادعا که انيمه صرفاً براي کودکان ساخته نشده وجود دارد. انيمه هاي مشهوري مانند «يو- گي-اوه» (Yu-Gi-Oh) و «ناروتو» (Naruto) در گذشته عناصر بسيار بالغي را مورد بررسي قرار داده اند اما هنوز هم به طور ويژه براي مخاطبان جوان ساخته شده اند. با اين وجود، ژانر انيمه متعهد به ساخت محتواهايي براي بزرگسالان است که حاوي مفاهيمي است که تنها براي بزرگسالان قابل درک بوده و آن ها را هدف گرفته است. يک دليل عمده براي اينکه چرا مفهوم کودکانه بودن انيمه ها واقعيت ندارد اين است که بخش قابل توجهي از انيمه ها براي مخاطبان بزرگسال ساخته مي شود.
حتي خارج از اين برنامه هاي بزرگسالانه نيز، چندين سريال انيمه داراي محتواهايي خاص هستند که درک آن ها براي مخاطبان جوان تر امکان پذير نيست. انيمه هايي که در آن ها به صورت فرعي و لايه اي به مباحثي مانند مصرف مشروبات الکلي، مواد مخدر و خشونت مفرط پرداخته مي شود بدون شک براي قشر نوجوان و کودک ساخته نشده و دستکم به صورت نسبي مخاطب بزرگسال را نشانه رفته اند. همچنين انيمه مي تواند موضوعات پيچيده و مهمي را مورد بحث قرار دهد که مخاطبان جوان تر توان برقراري ارتباط با آن ها را ندارند. براي مثال، انيمه «دفتر مرگ» (Death Note) و «رقص مرگ» (Death Parade) نمونه هاي واضحي از اين بن مايه هاي سنگين و بزرگسالانه هستند که در قالب انيمه ارائه شده است.
«دفتر مرگ» به اين موضوع مي پردازد که آيا هر کسي اين حق را دارد که در مورد مرگ يا زنده ماندن ديگران تصميم بگيرد و «رقص مرگ» نيز به روح افرادي مي پردازد که در زندگي پس از مرگ مورد قضاوت قرار مي گيرند. فارغ از اين بن مايه هاي داستاني، انيمه هايي مانند «زمان حوا» (Time of Eve) سوال هايي اخلاقي را مطرح مي کند، مانند حقوقي که يک ربات انسان نما مي تواند داشته باشد. با ترکيب اين بن مايه ها و لحظاتي براي بزرگسالان، انيمه بدون شک رسانه هاي منحصر به کودکان و نوجوانان نخواهد بود.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar

---

بازار

---