نماد آخرین خبر
  1. برگزیده
سینما و چهره ها

درباره مسیر هشت ساله سینمای ایران در آستانه آخرین جشنواره فجر دولت حسن روحانی

منبع
بروزرسانی

سينما ديلي/ پوريا ذوالفقاري(منتقد سينما) نوشت:«من قاتل و وحشي را نديده ام. اما برايم جالب است که انقدر زود عادت کرديم که در آستانهٔ هر دورهٔ جشنواره خبرهايي از «به مشکل خوردن برخي فيلمها»و «مشروط شدن نمايش شان به اعمال برخي تغييرات»بشنويم و ديگر تعجب نمي کنيم از رسيدن دامنهٔ سانسور به جشنواره و انگار يادمان نمي آيد بنيان اين سنت در دو دولت اخير نهاده شد.پيشتر فجر، جايگاه بالاتري داشت.اصلا کاري نداشت به وضعيت فيلم‌ها. بسياري از فيلم‌هاي توقيف شده در آستانهٔ اکران، در فجر به نمايش درآمده اند.در دههٔ هشتاد مارمولک و سنتوري و گزارش يک جشن در جشنواره اکران شدند. اين خيانت بزرگ مديران سينمايي دو دولت اخير است و به نام شان ثبت خواهد شد در تاريخ که از ترس اين که تذکري در کارنامه شان نرود و رسانه هاي جناح مقابل عليه شان چيزي ننويسند، ده ها آدم و نهاد بي ربط را در تصميم گيري براي سرنوشت فيلم ها شريک کردند.

ده سال پيش در همين ايام سينماي ايران داشت به استقبال يکي از بهترين دوره هايش مي رفت.فرهادي با جدايي نادر از سيمين،توکلي با اينجا بدون من، محمدهادي کريمي با برف روي شيرواني داغ،رامبد جوان با ورود آقايان ممنوع،علي رفيعي با آقا يوسف، معتمدي با آلزايمر،ميرکريمي با يه حبه قند، ميري با سعادت آباد، کاهاني با اسب حيوان نجيبي ست و ..در راه جشنواره بودند.سينماي ايران داشت دهه هشتاد را با دستي پر به پايان مي رساند و فيلمسازان مهم مان-که رابطه شان با مديريت سينمايي وقت هم چندان خوب نبود-داشتند بهترين فيلم هاي شان را مي ساختند. اينک در انتهاي دههٔ نود چه داريم جز گله و شکايت سينماگران از سانسورهاي متعدد و بازبيني مکرر فيلم هاي شان در اتاق هاي تاريک جور واجور.

در دو دولت اخير منوچهر هادي از فيلم‌هاي قابل اعتنايي مثل يکي مي خواد باهات حرف بزنه و زندگي جاي ديگري ست به آينه بغل و دل رسيد، ماني حقيقي از پذيرايي ساده به چند کيلو آلبالو سقوط کرد و عليرضا اميني از هفت دقيقه تا پاييز رسيد به من ديوانه نيستم.رامبد جوان با وجود بهره مندي از بودجه هاي فراوان هرگز نتوانست ورود آقايان ممنوع را تکرار کند و کاهاني هم که اصلا ول کرد و رفت. نابود کردن نسلي از سينماگران، پراکندن ابتذال در سينما، سانسور حداکثري،از نفس انداختن سينماي اجتماعي (به عنوان جريان اصلي سينماي ايران) و سکوت در برابر ورود سرمايه هاي مشکوک و بي اعتبار کردن فجر، فرازهاي اصلي کارنامهٔ سينمايي دولت هاي يازدهم و دوازدهم اند...»

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar

اخبار بیشتر درباره

اخبار بیشتر درباره