بدترین و بهترین پدران در دنیای سینما

اينجا قصد داريم بدترين و بهترين کاراکتر‌هاي پدر در دنياي سينما را معرفي کنيم که در ادامه مي‌خوانيد:

بهترين: ربوده شده ۲۰۰۸

در اين فيلم، ليام نيسون نقش پدري را بازي مي‌کند که دخترش ربوده مي‌شود. او به سراغ سارقان مي‌رود و دردسر‌هاي زيادي را متحمل مي‌شود تا دخترش را نجات دهد. ديالوگي که او پشت تلفن به دزد دخترش مي‌گويد بسيار معروف است. او مي‌گويد به دنبالت مي‌گردم، پيدايت مي‌کنم و تو را مي‌کشم.

بدترين: زندگي اين پسر ۱۹۹۳

داستان فيلم در مورد يک مادر و پسري است که براي زندگي کار‌هاي زيادي را انجام مي‌دهند؛ اما در نهايت اين زن مجبور مي‌شود با مردي به نام دوايت ازدواج کند که خودش را مردي مهربان جا زده است. دنيرو نقش اين مرد را بازي مي‌کند که هميشه براي فرزند خوانده اش مشکلاتي را ايجاد مي‌کند و با او درگير مي‌شود. نقش اين فرزند خوانده نيز توسط لئوناردو دي کاپريو بازي شده است.

بهترين: در جست و جوي نمو ۲۰۰۳

دلقک ماهي که شخصيت اصلي اين انيميشن محبوب است، براي پيدا کردن پسرش سراسر اقيانوس را طي مي‌کند و خطرات زيادي مثل کوسه‌ها و ديگر تهديد‌ها راپشت سر مي‌گذارد. آلبرت بروکز صداپيشه اين دلقک ماهي بود.

بدترين: ناپدري ۱۹۸۷

پيش از آنکه تري اوکوئين در سريال «گمشدگان» بازي کند، او براي بازي در مجموعه فيلم‌هاي «ناپدري» که در ژانر اسلشر بود و ترسناک بود شناخته مي‌شود. او خودش را به خانواده‌هايي که پدر ندارند القا مي‌کند و پيش از آنکه به سراغ خانواده بعدي برود آن‌ها را به قتل مي‌رساند.

بهترين: خانم داوت فاير ۱۹۹۳

از خودتان بپرسيد براي ديدن فرزندانتان چه مي‌کنيد؟ شايد کاري که پدر خانواده براي ديدن فرزندانش و مراقبت از آن‌ها انجام داد به ذهن کسي نرود. رابين ويليامز در اين فيلم نقش پدري را بازي مي‌کند که از همسرش جدا شده و دوست دارد فرزندانش را ببيند. با اين حال همسرش اجازه چنين کاري را نمي‌دهد و به همين خاطر او با پوشيدن لباس‌هاي مبدل خودش را به عنوان پرستار داوت فاير جا مي‌زند.

بدترين: درخشش ۱۹۸۰

---

بازار

---

جک نيکلسون در اين فيلم سينمايي نقش پدر خانواده‌اي را داشت که براي زندگي به يک هتل در کوهستان مي‌روند. اما پيش از اين درهتل اتفاق ناگواري افتاده و چند نفر به قتل رسيده اند. اين اتفاق براي شخصيت جک نيکلسون نيز مي‌افتد و او قصد دارد همسر و فرزند خود را به قتل برساند. اين فيلم بر اساس رمان استيفن کينگ و به کارگرداني استنلي کوبريک ساخته شده است.

بهترين: پدرخوانده ۱۹۷۲

مردي که براي خانواده اش وقت نگذارد نمي‌تواند يک پدر خوب باشد، کاري که شخصيت دون کورلئونه به خوبي انحام مي‌داد اگرچه که صاحب يک خانواده مافيايي بود. عشق و محبت شخصيت مارلون براندو به شخصيت آل پاچينو در فيلم ديده مي‌شود و او مردي بود که براي فرزندانش هر کاري را انجام مي‌داد.