مهدی کوشکی : بدون تئاتر بدن درد می‌گیریم!

اين بازيگر و کارگردان تئاتر اين روزها هم مشغول بازي در نمايش «سرايدار» است و هم نمايش«حظيان» را با گروهي از هنرجويان جوان خود روي صحنه برده است.

کوشکي در گفتگو با ايسنا درباره شرايط کار تئاتر در دوران سخت کرونا سخن گفت و تاکيد کرد تئاتر از بين نمي‌رود بلکه در هر دوره‌اي ممکن است تغيير شکل بدهد.

او در آغاز درباره اجراي نمايش «حظيان» در سالن «سپند» توضيح داد: توليد اين نمايش حدود دو سال زمان برد نه اينکه در اين مدت هيچ وقفه‌اي نداشته باشيم ولي مدام بخشي از ذهن‌مان درگير اين پروژه بود. کرونا يک سال برنامه ما را به تعويق انداخت و اگر اين انتظار ادامه پيدا مي‌کرد، ممکن بود گروه از هم بپاشد. به همين دليل بعد از بازگشايي سالن‌ها تصميم گرفتيم بيش از اين منتظر نمانيم.

کوشکي در عين حال ادامه داد: البته اين اجرا براي‌مان نوعي دستگرمي و تمرين است و اميدواريم بعد از عادي شدن شرايط، نمايش را بار ديگر روي صحنه بياوريم. هرچند همين اجرا هم کامل است.

او درباره استقبال تماشاگران از اين نمايش گفت: هنوز بسياري از تماشاگران براي رفتن به تئاتر نگراني دارند و احساس امنيت نمي‌کنند. چون وضعيت پيچيده است و طبيعتا جان از تئاتر عزيزتر است. به همين دليل بخش زيادي  از مخاطبان تئاتر ريزش کرده‌اند ولي چاره‌اي نيست چون ما نمي‌توانيم تئاتر را تعطيل کنيم.

کوشکي افزود: در اين شرايط توقعي هم ندارم تماشاگران زيادي به ديدن کار ما بيايند. ميزان حضور تماشاگران خيلي نسبي است ولي در بسياري از اجراها نيمي از سالن که طبق پروتکل‌ها مي‌تواند ميزبان مخاطبان باشد، پر نمي‌شود.

اين بازيگر با اشاره به وابستگي‌اش به تئاتر با لحني طنزآميز اضافه کرد: ما بدون تئاتر، بدن درد مي‌گيريم! اگر مدت طولاني کار نکنيم، ممکن است خيلي چيزها را فراموش کنيم. کار بازيگر و کارگردان هم مانند کار يک طراح است که مدام بايد در حال طرح زدن و تمرين باشد و دست خود را گرم نگه دارد.  با اين تفاوت که نقاش و طراح در خلوت خود کار مي‌کند ولي ما بايد در سالن و در حضور جمع کار کنيم.

کوشکي ادامه داد: ما به جز تئاتر کار ديگري بلد نيستيم. شايد درک اين موضوع براي بعضي  سخت باشد ولي ما در خانه‌نشيني هم افسردگي مي‌گيريم. چقدر خانه بنشينم و کتاب بخوانيم و فيلم ببينيم. زندگي ما وابسته به اجراي زنده تئاتر است.

اين فعال تئاتر درباره نگراني برخي از همکاران خود بابت از بين رفتن تئاتر در دوران کرونا توضيح داد: اين نگراني برآمده از حس مالکيت است ولي به نظر من، حيات تئاتر به ما ربطي ندارد و وجود آن وابسته به ما نيست. همچنانکه نسل‌هاي بعدي وارد کار شده‌اند و تازه در آغاز راه هستند.

کوشکي خاطرنشان کرد: بابت نابودي تئاتر نگران نيستم چون تئاتر برآمده از همان آيين‌هايي است که در طول قرن‌هاي متمادي باقي مانده‌اند اما مساله امروز ما حمايت از اين هنر است.

او با اشاره به اينکه تئاتر در هر دوره‌اي راه خود را پيدا مي‌کند، گفت: شايد تئاتر به دليل اقتضائات هر دوره، تغيير شکل بدهد مانند خود ما و زندگي‌هايمان که در بحران‌ها تغيير مي‌کند ولي ماهيت آن از بين نمي‌رود. تئاتر همچون آينه‌اي است که آدميان دوست دارند حتي تصوير استحاله شده خود را در آن ببينند. تصويري که گاه در تئاتر تجلي پيدا مي‌کند و گاه در سينما يا ديگر هنرها.

او در پايان خواستار حمايت بيشتر از تئاتر شد و گفت: کار فرهنگي، کار يدي و دستي نيست . کاري است که با روح و روان افراد سر و کار دارد بويژه تئاتر که هنري است بسيار انساني، ولي اين هنر در همه جاي دنيا نيازمند حمايت دولت‌هاست. بدون اين حمايت باز هم مي‌توان کار کرد ولي همه چيز سخت‌تر مي‌شود در حاليکه با حمايت دولت، با مصايب کمتري کار مي‌کنيم.