بهترین فیلم های سال ۲۰۲۱

روزياتو/ در شرايطي که صنعت سينما بعد از يک سال کابوس وار و بي سابقه در حال بازگشت به شرايط نرمال است، سال ۲۰۲۱ بدون شک اجازه نداده که سينماروها احساس محروميت مطلق از کيفيت سينمايي را داشته باشند و سرويس هاي استريمينگ در اين يک سال و نيم بي سابقه اميد مردم را از طريق فيلم ها و به خصوص سريال هاي فراوان و باکيفيت زنده نگه داشته اند. در ادامه اين مطلب قصد داريم شما را با تعدادي ديگر از بهترين فيلم هاي سال ۲۰۲۱ تاکنون آشنا کنيم که از کمدي هاي بامزه تا فيلم هاي ترسناک و از اکشن هاي خنده دار تا درام هاي شايسته اسکار متفاوت هستند.

۷- In The Heights
اقتباس جان ام چو از نمايش موزيکال و برنده جايزه توني لين-مانوئل ميرانادا يک فيلم بسيار بامزه و شاداب است که مي توان آن را اداي احترامي به فرهنگ لاتين با بازي هاي بسيار خوب، انعکاس احساسي بالا و سبک خلاقانه اي در فيملسازي دانست. اگر مدت زمان بسيار زياد و ۱۴۳ دقيقه اي فيلم را ناديده بگيريد، فيلم In The Heights يک امتحان آشوبگرانه فراز و نشيب هاي روياي آمريکايي و معناي اين عبارت قديمي و منسوخ در دوران مدرن است. بازي هاي بازيگران، به ويژه آنتوني راموس، لزلي گريس، مليسا باررا و کوري هاوکينز، به معناي واقعي کلمه خيره کننده است و کارگردان از فيلم خود به عنوان محملي سينمايي براي بازنگري خلاقانه در کليشه هاي محبوب ژانر موزيکال استفاده مي کند. اگر چه اين فيلم ذهنيت هاي شما را نسبت به فيلم موزيکال تغيير نمي دهد، نمونه فوق العاده اي از بي نقص بودن در دسترس در اين ژانر در صورت قرار گرفتن در دستان يک کارگردان خبره و ماهر است.
 
۶- The Killing Of Two Lovers
شايد بهترين فيلمي که امسال منتشر شده و کسي در مورد آن حرف نمي زند اين فيلم باشد، فيلم مسحور کننده رابرت ماکويان به نام The Killing Of Two Lovers که داستان ديويد با بازي کلاين کرافورد را روايت مي کند، يک مرد مملو از خشم و درماندگي که تلاش دارد جدايي از همسرش (سپيده معافي) و چهار فرزندش را بپذيرد. همانند عنوان افشاگرانه فيلم، اثر ماکويان پر از تنش نگران کننده در سراسر مدت کوتاه ۸۴ دقيقه اي خود است در حالي که تصويري از مردي ارائه مي شود که در لبه پرتگاه خشم ويرانگر و در حالي که زندگي اش در حال نابودي است، تلو تلو خوران به پيش مي رود. کلين کرافورد در نقش ديويد خارق العاده ظاهر شده است، شخصيتي پيچيده و گول زننده که هم خطرات مردانگي مخرب و اين واقعيت که همه چيز هيچگاه آنطور که سياه و سفيد به نظر مي رسند، نيستند را به مخاطب نشان مي دهد. به کمک سبک فيلمبرداري تاثيرگذار فيلم و طراحي صداي منحصربفرد خود، بعد از تماشاي فيلم The Killing Of Two Lovers براي مدت ها در فکر آن خواهيد ماند.

۵- The Mitchells Vs. The Machines
به عنوان يکي از رقباي اصلي براي اسکار بهترين انيميشن سال آينده، انيميشن The Mitchells Vs. The Machines يک انيميشن به شدت جذاب و سرگرم کننده از فيل لرد و کريستوفر ميلر در نقش تهيه کننده است. داستان فيلم در مورد يک خانواده در حال از هم پاشيدن به نام ميشل هاست که تلاش دارند در جريان شورش ربات ها در سراسر جهان، بشريت را نجات دهند و نتيجه يک کمدي ماجراجويانه بسيار پرانرژي، خوش ساخت و به شدت بامزه است. The Mitchells Vs. The Machines انيميشني است که نوجوانان و بزرگسالان به يک اندازه از تماشاي آن لذت خواهند برد، يک فيلم بامزه و تاثيرگذار براي عموم سينماروها که از هر جاي آن شوخي، هوشمندي، خنده و هنر بيرون مي زند. در اينجا نبايد صداپيشگي اليويا کلمن در نقش شخصيت دستيار مجازي پال که شخصيت اصلي منفي داستان است را ناديده بگيريم که يکي از نقاط قوت اصلي فيلم است.

۴- Judas & The Black Messiah
فيلم Judas & The Black Messiah به عنوان يک درس تاريخي ويرانگر اما تاثيرگذار و يک نمايش قدرت بازيگري مبهوت کننده، به حق جايزه اسکار بهترين بازيگر مرد نقش مکمل را براي دانيل کالويا به خاطر بازي بي مانندش در نقش فرد همپتون، رييس بخش ايلينوي حزب پلنگ سياه در اواخر دهه ۱۹۶۰ به ارمغان آورد. داستان فيلم از دريچه نگاه يک مخبر اف بي آي به نام بيل اونيل (با بازي خيره کننده و نامزد اسکار لاکيتا استنفيلد) روايت مي شود، و شاکا کينگ از طريق اين فيلم يکي از بهترين تريلرهاي جنايي حاوي يک مامور مخفي را خلق کرده که روح تراژدي واقعي اين ماجرا را به خوبي به مخاطب نشان مي دهد. اين فيلم از هر جنبه اي که نگاه کنيد يک شاهکار سينمايي منحصربفرد است که شما را جذب خود خواهد کرد.

۳- Quo Vadis, Aida?
شايد ناديده گرفته شده ترين فيلم سال ۲۰۲۱ فيلم Quo Vadis, Aida? است که مي توانست جايزه دو اسکار باشد- يکي به عنوان بهترين فيلم غيرانگليسي زبان سال و يکي ديگر براي بهترين بازيگر زن نقش اول زن براي ژاسنا جوريجيچ، در حالي که در بخش دوم حتي نامزد نيز نشد. درام جنگي ويرانگر جاسميلا ژبانيچ در واقع قتل عام هولناک صربرنيتسا در سال ۱۹۹۵ را به تصوير مي کشد که در نتيجه ژينوسايد سيستماتيک بيش از ۸۰۰۰ مرد و پسربچه مسلمان بوسنيايي در جريان جنگ بوسني توسط ارتش صربستان صورت گرفت. فيلم خالي از هر گونه ملودرامي است و کاملاً بر روي يک مترجم سازمان ملل به نام آيدا (ژبانيچ) متمرکز است که با درماندگي تمام تلاش دارد شوهر و پسربچه اش را به مکاني امن برساند و نتيجه يک شبه تريلر پرتنش و تکان دهنده است که بي محابا و بدون هيچگونه مسامحه اي، تاثيرات هولناک جنگ بر مردمي که تنها تلاش مي کنند زندگي کنند را به تصوير مي کشد. بدون شک تماشاي اين فيلم دشوار است اما بدانيد که با تماشاي اين فيلم، نظاره گر بخشي از تاريخ فراموش شده به شکلي واقعي روبرو خواهيد شد.

۲- Bo Burnham: Inside
اگر چه بحث ها در فضاي مجازي بر سر اين موضوع ادامه دارد که آيا بازي بو بورنهام در اين فيلم در دوران شيوع کرونا واقعي بوده يا خير، به سختي مي توان منکر اين قضيه شد که فيلم Bo Burnham: Inside قوي ترين اثر هنري قرنطينه اي است که در دوران شيوع کرونا ساخته شده است. فيلم که در خانه بورنهام و بدون کمک از کسي يا حضور شخصي فيلمبرداري شده ترکيبي از استندآپ کمدي با روايت تک گويي، ترانه ها، مستند و نقدهاي اجتماعي است که در نهايت به يکي از منحصربفردترين و حيرت انگيزترين آثار هنري سال تبديل مي شود. نگراني هاي آشنا و قابل درک بورنهام در مورد اثرات رواني شيوع کرونا موضوع مهمي است اما Inside را نمي توان تصويرسازي مطلق از غرق شدن در درماندگي دانست زيرا انسانيت را مي توان در تمام لحظه هاي فيلم ديد و بسيار بيشتر از آنچه انتظار داريد مي توان نوعي شادي و لذت را در آن يافت. به عنوان شاهدي بر کارهاي بزرگي که يک فرد خلاق با تنها چند دوربين، تعدادي لامپ، ابزارهاي موسيقايي و يک لپ تاپ مي تواند انجام دهد، فيلم Bo Burnham: Inside تنها يک شاهکار نيست بلکه يک اثر هنري الهام بخش نيز هست.
 

۱- The Father
شايد جايزه اسکار بهترين بازيگر مرد نقش اول براي آنتوني هاپکينز در سال جاري موجب بحث و جدل نابجايي شده باشد که البته هاپکينز خود نقش و گناهي در آن نداشته است، اما شکي در اين نيست که فيلم The Father يک اثر هنري تکان دهنده بوده و هاپکينز در آن يک هنرنمايي باورنکردني و به شدت تاثيرگذار انجام داده که در تاريخ سينما و بازيگري ماندگار خواهد شد. در نقش مردي که زوال عقل او به شدت در حال پيشرفت است، هاپکينز هيچگاه تا به اين اندازه خوب نبوده و شخصيتي خوش ساخت و کامل را به تصوير مي کشد که يک تراژدي کامل و با زبان نيشدار است اما گهگاهي جذابيت و افسونگريش را نيز بروز مي دهد.
او نه تنها در اين شاهکار از اليويا کلمن و اليويا ويليامز کمک مي گيرد بلکه کارگرداني بي نقص فلورين زيلر نيز به ياري هاپکينز آمده، کاري که مي توان آن را يکي از بهترين و تاثيرگذارترين کارگرداني هاي اول يک فيلمساز تازه کار بايد دانست. زيلر که نمايشنامه مشهور خود را در قالب يک فيلم سينمايي به تصوير کشيده، به روش هايي خلاقانه و هوشمندانه با فرم سينما بازي مي کند و هر بار مخاطب را غافلگير مي کند و به او اجازه مي دهد وارد زاويه ديد ترسناک مردي شود که واقعيت برايش به يک مه غليظ از هم گسسته تبديل شده است. تماشاي اين فيلم نيز چندان خوشايند نيست اما بازي هاپکينز، به طور خاص، به عنوان يکي از بهترين بازي هاي تاريخ سينما، براي هميشه در ذهن دوستداران سينما جاودانه خواهد شد.

---

بازار

---

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar