ترسناکترین فیلمهای سینمای ژاپن
باشگاه خبرنگاران/ اگر به دنبال ترسناکترين فيلمهاي ژانر وحشت ژاپني هستيد، اين متن را از دست ندهيد.
به نقل از توفوگو، بخش عمدهاي از سنت غني قصه گويي ژاپن ، ترسناک است. اين سنت قصه گويي ترسناک مستقيما وارد فيلم شده است. اين بدان معناست که سينماي ترسناک ژاپن شگفت انگيز است. در اينجا ليست کاملي از بهترين فيلمهاي ترسناک ژاپني در تمام زمانها جمع آوري شده است.
اگر به دنبال بهترين و ترسناکترين فيلمهاي ژانر وحشت ژاپني هستيد، بيشتر از اين به دنبال آنها نباشيد. بهتر از اين ليست پيدا نميکنيد!
نبرد سلطنتي، BATTLE ROYALE(۲۰۰۰)
ژاپن در آيندهاي ديسپوتيک (جامعهاي خيالي سرشار از رنج و بي عدالتي) کشوري است که هر سال يک کلاس دبيرستان را جمع ميکند و دانش آموزان را مجبور به کشتن يکديگر ميکند. اين فيلم در درجه اول داستان دو دانش آموز، شويا و نوريکو را دنبال ميکند. اما به گروههاي ديگر بچهها نيز ميرود (حداقل آنهايي که از اولين اقدام زنده مانده اند). اين فيلم شخصيتها را در يک داستان منسجم که ترکيبي از ملودرام نوجوانان و خشونت جنگ مانند است، به تصوير ميکشد.
اين وحشت ناشي از مرگ و مير شخصيتها ناشي از گلولهها، تبرها و انفجار است. اين فيلم يک فيلم اسلشسر (فيلم سلاخي) با ۴۲ نوجوان است که همه آنها قتل عام را انجام ميدهند.
فيلم اسلشر (Slasher Film) زيرمجموعهاي از فيلم ترسناک يا دلهرهآور است که در آن، قاتلي که معمولاً دچار مشکلات رواني است يک يا چند قرباني را به قتل ميرساند. در فيلمهاي اسلشر، قاتل معمولاً از وسيلهاي تيز مانند يک چاقوي ضامندار، تبر، ساطور، يا کارد آشپزخانه، براي اين کار استفاده ميکند.
اما برخلاف فيلمهاي اسلشر نوجوان، در اين فيلم شخصيتها و روابط آنها به طرز شگفت انگيزي عميق است. مطمئناً شخصيتهاي ضعيف و نقاط ضعف در داستان وجود دارد، اما براي فيلمي درباره بچهها که يکديگر را ميکشند، موارد زيادي در جريان است. ما با موضوعاتي مانند ترس افراد از بزرگسالي و بي رحمي دوران بلوغ روبرو ميشويم. حتي تعامل شخصيتها و بازيهاي آنها به يادماندني است. مانند شخصيت تاکشي کيتانو.
گرچه اين فيلم دور از يک فيلم کامل است، اما چيزهاي زيادي براي دوست داشتن وجود دارد. اگر به دنبال فيلمي با قتل عام قويتر، پيچيدهتر و سرگرم کنندهتر از فيلم بازيهاي مرگبار (The Hunger Games) هستيد، حتما نبرد سلطنتي (Battle Royale) را امتحان کنيد.
جيگوکو، JIGOKU (۱۹۶۰)
فيلم جيگوکو داستان شيرو را روايت ميکند، دانشجويي که يکي پس از ديگري گرفتار بدبختي ميشود. گرفتاريهايي مانند قتل، تجاوز، دزدي، مرگ، خودکشي و تصادفات رانندگي همه در يک گروه از کاراکترهايي که شيرو با آنها در ارتباط است، اتفاق ميافتد. داستان به صورت يک درام جنايي ساده شروع ميشود تا اينکه يک ساعت بعد، همه ميميرند. اينجاست که وحشت واقعي آغاز ميشود. شيرو و سرخپوشان خود را در جيگوکو (جهنم ژاپني) ميبينند و در ادامه فيلم با شياطين و شکنجه روبرو ميشوند.
اين فيلم اساساً يک داستان جنايي است که با مرگ شرور پايان نمييابد. اما اگر وقت بگذاريد و پاي اين فيلم بنشينيد، مضامين عميق تري از وجدان، حسرت، سرنوشت و رستگاري را خواهيد يافت.
برگي از جنون، A Page of Madness (۱۹۲۶)
يک فيلم صامت از دهه ۱۹۲۰ ممکن است چيزي نباشد که شما از اين ليست انتظار داشته باشيد. اما فيلم برگي از جنون موفق به خلق تجربهاي ميشود که تصوير و تکنيک فيلم را نسبت به داستان ترجيح ميدهد. برگي از جنون داستان يک سرايدار است که در يک آسايشگاه رواني کار ميکند و همسرش نيز آن جا بستري است.
فيلمهاي ژاپني از دوران صامت توسط نريتورها روايت ميشدند، راوياني که نه تنها داستان را با گفتگو توضيح ميدادند، بلکه تفسير خودشان را هم از فيلم ارائه ميدادند. بدون روايت، شما بايد داستان را خودتان جمع کنيد. علاوه بر اين، فيلم بر روي تصاوير و جو تمرکز دارد، بنابراين داستان ميتواند کمي گيج کننده شود.
داستان به خودي خود وحشتناک نيست، اما تصاوير، تدوين و سرعت خشمگينانه فيلم شما را ميترساند. فيلمبرداري اين فيلم، غني و متنوع است. عکسها با سايه در ذهن قاب ميشوند. حرکات دوربين سريع است و ديد شما را به سمت اتاقهايي که با ديوارهاي سفيد و ميلههاي فلزي پر شده اند، هدايت شده اند.
نفرين، NOROI: THE CURSE (۲۰۰۵)
فيلم ترسناک نفرين در قالب يک فيلم مستند است. ترکيب هوشمندانه فيلم از قالب روايتي پرجاذبه، ژانري کاملا ژاپني و ترسناک را ايجاد ميکند.
فيلم نفرين شروعي سريع دارد. هنگامي که ماسافومي کوباياشي، محقق ماورا الطبيعه براي کشف شايعات درباره صداهاي عجيب و غريب در محله، به يک شهر کوچک ميرود. او با شبکهاي عجيب از اعجوبههاي رواني، آيينهاي باستاني در دست فراموشي، ناپديد شدن و مرگ روبرو ميشود. کوباياشي ميگويد: هر چقدر وحشتناک باشد، من بايد حقيقت را بدانم.
تحقيقات کوباياشي، بزرگترين نقطه قوت فيلم است. به جاي يک روايت خسته کننده، مستندي شامل مصاحبهها، تصاوير نمايش تلويزيوني و تحقيقات عملي کوباياشي نشان داده ميشود. اين ترکيب رسانهاي، فضايي اصيل ژاپني را رقم ميزند. در اين فيلم شما يک اتفاق ترسناک ژاپني را تجربه خواهيد کرد.
ترکيب فيلمهاي VHS در نفرين، يکي از نقاط قوت فيلم است. تصاويري بي دقت و کم کيفيت (لو-فاي) با فيلمبرداري کلاستروفوبيک کار کردند تا يک سبک بصري وحشتناک ايجاد کنند. برخلاف تصاوير تميز و کار شدهاي که معمولاً در فيلمها ديده ميشوند، فيلمهاي نفريت بسيار واقعي به نظر ميرسيد. دوربين روي دست، فيلمهاي پيدا شده و غيره، نفرين را به يکي از شديدترين و ناراحت کنندهترين فيلمها تبديل کرده است. اين فيلم کمي بيش از دو ساعت به طول ميانجامد، اما هرگز کسل کننده نيست.
جو-آن، JU-ON: THE GRUDGE (۲۰۰۳)
داستان فيلم جوآن، حول روح يک زن و پسرش که توسط شوهر / پدرشان کشته شدند، ميچرخد. آنها که با کينهاي در قلب، جان خود را از دست داده اند.اين دو روح همه کساني که با خانه آنها تماس ميگيرند را تعقيب ميکنند و ميکشند.
آنچه اين فيلم را از فيلمهاي معمول خانه ارواح جدا ميکند، نفرين مسري است. اگر وارد خانه شويد، نفرين ميشويد. اگر با شخص نفرين شده تماس بگيريد، نفرين ميشويد. همين که شخصي نفرين شد، وقت آن است تا ارواح او را پيدا کنند و بکشند. پيچ و تاب خوبي در فيلم وجود دارد که گزينه فرار از خانه را از راه حل معادله حذف ميکند. اما آنچه واقعاً اين شخص را ترسناک ميکند، طراحي صدا و گريم آن است.
اگرچه فيلم خالي از اشکال نيست. ماهيت اپيزوديک آن به اين معني است که شما مجبور نيستيد زمان زيادي را با شخصيت خاصي بگذرانيد. يک فصل شروع ميشود، شما با قرباني جديد ملاقات ميکنيد و آنها تا قبل از شروع فصل بعدي مرده اند.
آب تيره، DARK WATER (۲۰۰۲)
فيلم آب تيره بر اساس داستاني از کوجي سوزوکي به کارگرداني هيدئو ناکاتا ساخته شده است و قهرمان اصلي آن يک مادر تنها است. اين فيلم به مبارزات عاطفي و خانوادگي شخصيت اصلي خود ميپردازد.
وقتي فيلم شروع ميشود، قهرمان ما، يوشيمي، در بحبوحه طلاق است و براي حضانت کامل دخترش، ايکوکو، ميجنگد. او در گذشته مشکلات رواني داشته و براي ثابت کردن خود به عنوان يک سرپرست صالح، تحت فشار بوده است. اين به معناي يافتن شغل تمام وقت و آپارتمان است. متأسفانه، يوشيمي سرانجام مکاني را اجاره ميکند که به گونه عجيب و غريبي آزار دهنده است. مثلا آب که از سقف ميچکد، موهاي مشکي از سينک ظرفشويي ميريزد، و روح يک کودک قاتل که در راهرو خانه ميايستد. اين فيلم چندين نقص منطقي دارد. به عنوان مثال ما هرگز مستاجر آپارتمان ديگري را نميبينيم و مدير ساختمان به طور عجيبي نسبت به چکيدن آب در يک واحد بي تفاوت است.
فيلم آب تيره قطعاً لحظات ترسناک و ناراحت کننده خود را دارد، خصوصاً در يک سوم آخر فيلم که همه چيز به سر ميرسد و شبح خواستههاي انتقام جويانه خود را به واقعيتي وحشتناک تبديل ميکند. اين فيلم ترسناک، چيزي فراتر از از ويژگيهاي بارز ژانر خود و داستان ارواح انتقام جو دارد. اين فيلم چيزهاي زيادي در مورد مبارزات يک مادر، به ويژه مادري مجرد ميگويد.
منبع: tofugu