خاطره بازی با زوج «شهاب حسینی» و «ترانه علیدوستی» در شهرزاد
سینما نوین/ شهرزاد اولین سریال مهم شبکهی خانگی بود. سریالی با یک فصل خوب و دو فصل متوسط و زیرمتوسط. یکی از مهمترین نقاط قوت این مجموعهی نمایش خانگی، تیم بازیگران آن بود. در کنار بازی عالی «علی نصیریان» در فصل اول، «شهاب حسینی» و «ترانه علیدوستی» زوج اصلی کار بودند و از عوامل مهم خاطرهانگیزی سریال شدند.
شهاب حسینی در نقش «قباد دیوانسالار» عاشقی حسود و پر از عقده را تصویر کرد. نقشی خاکستری که در میانهی قدرت و عشق، حقارتهایش را پردامنه و تمام ناشدنی میدید. حسینی جزو بازیگران کاملا غریزی ماست. او با چشمها، میمیک و صدای چند رگه و خستهاش وجوه مختلف کاراکتر را از زیردست بودن «بزرگآقا» تا تبدیل شدن به قدرتی مصالحهناپذیر را با روندی درست ترسیم کرد. او کاری کرد تا به کاراکتر قباد حق بدهیم. از احساساتش و آتشفشان خشم و بیمنطقیهایش به جوش بیاییم اما در نهایت درکش کنیم.
از طرف دیگر «ترانه علیدوستی» در نقش «شهرزاد سعادت» زنی قوی را ترسیم کرد که میان دو مرد و دو نگرش آونگ مانده و در نهایت با تاوانهای بسیار، عشق اصلیاش «فرهاد دماوندی» را انتخاب میکند. یکی از سرمایههای علیدوستی، چشمهایش است. چشمهایی باهوش که تدبیر، نگرانی، ماتم، درد، خوشی و اُفتوخیزهای کاراکتر را بازتاب میدادند. در دو نفرههای او با بزرگآقا هوش علیدوستی ورِ زنانه و محکم کاراکتر را بازنمایی میکرد. با فرهاد سمت و سوی عاشق نقش و نگرانیهایش ترسیم میشد و با قباد ترکیبی از نفرت، عشق، دلسوزی و قدرت را در کالبد علیدوستی میدیدیم. به همین خاطر نقش شهرزاد برای همگان نقشی خاص و چندوجهی شد.
در دو نفرههای حسینی و علیدوستی ترکیب احساسِ خشم، درماندگی، یأس، بازی حسینی با عقل، اندوه، تدبیر، امید، بازی علیدوستی ترکیبی متضاد و دیدنی را به وجود آورد. نقاط مقابل کاراکترها در بازیها نمود پیدا کرد و تماشاگر در این ترکیب غریب خودش، عشق و سایهی تنگناهای اخلاقی و رفتاری را در قالب داستانی عاشقانه پیدا کرد.
به همین خاطر و دلایلی دیگر این سریال تاریخی توانست در میان تودههای مردم جای خود را پیدا و تا هنوز امتداد پیدا کند.
یادداشتی از «بهنام شریفی»؛ تحلیلگر سینما و روانشناسی تحلیلی
طراحی موشن: سپهر کریمی