بازی های ماندگار فرامرز صدیقی و احمد نجفی در فیلم «دندان مار»
فیلم نیوز/ «دندان مار» چهارمین ساخته سینمایی مسعود کیمیایی در دوران انقلاب است. او این فیلم را یک سال بعد از پایان جنگ تحمیلی ساخت. «دندان مار» فیلم غریبی است؛ با فاصله بهترین فیلم کیمیایی بعد از انقلاب است. سندی تصویری از تهران دوران جنگ با آدم هایی که هرم نفسشان از قاب بیرون میزند تا گرمای وجودشان را مخاطب با تمام وجودش حس کند. فیلم شناسنامه تهران دوران جنگ است. رنگ زمانه دارد و کیمیایی در هر فریمش تکه ای از آن روزگار را در قابش ثبت کرده و حواسش به همه چیز هست.
او در هیاهوی ثبت تلخی ها و غربت و غریبی ؛ دلخوشی ها کوچک روزهای سخت جنگ را فراموش نمیکند. دلخوشی و سرخوشی آن سال ها ترانه هایی بود که روی نوارهای کاست نشسته بودند و قاچاقی بین مردم دست به دست میشدند.در پس زمینه صداهای مسافرخانه نوای این ترانه ها به گوش میخورد؛ اما در سکانسی که «احمد» همراه با «رضا» به انبار «عبدل» می رود از پلان های خیابان تا ورود به آنجا نوای ماوی ماوی «ابراهیم تاتلیس» بر صحنه غالب میشود. ترانه ای که هویت موسیقیایی آن روزگار بود و مردم با آن عاشقی کردند.
«دندان مار» کلکسیونی از بازیهای درخشان را دارد. از «فرامرز صدیقی» که یکی از بهترین «رضا» های فیلم های کیمیایی را بر پرده نقش میزند. او برای ایفای نقش در هشتمین دوره جشنوراه فیلم فجر نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر اصلی مرد شد، تا گلچهره سجادیه که با بازی درخشانش چشمها خیره میکند.
«دندان مار» جز معدود فیلمهای کارنامه کیمیایی است که حضور در جشنواره های جهانی را هم تجربه میکند. این فیلم در سال ۱۹۹۱ نامزد خرس طلایی جشنواره برلین شد. در همان سال در جشنواره فیلم شیکاگو هم شرکت کرد و آنجا هم نامزد جایزه ویژه هیات داوران شد. این فیلم یک سال بعد یعنی در سال ۹۲ میلادی با حضور در جشنواره فیلم مونترال موفق شد جایزه ویژه هیات داوران این جشنواره را از آن خود کند.