نکات جالب درباره انواع چاي و دمنوش هاي گياهي

شور و شيرين/ قرنهاست که چاي به عنوان نوشيدني انرژيبخش، مورد استفادهي عموم قرار ميگيرد، و در انواع گوناگوني نيز عرضه ميگردد: از چايهاي کاملاً سنتي مانند چاي سبز، چاي اولانگ (نوعي چاي چيني) و چاي سياه گرفته تا چايهاي داراي طعم ميوه، و دمکردههاي گياهي درمانگر.
چاي سبز
اين چاي، در سرزمينهاي چين و ژاپن، به دليل طعم ملايم و کمي تلخ و در عين حال نشاطآورش، از محبوبيت فراواني برخوردار است. براي توليد اين چاي، برگهاي آن را بخار ميدهند و خشک ميکنند، اما نميگذارند حالت خمير پيدا کند تا با اين شيوه، رنگ سبز آن حفظ شود.
چاي اولانگ
برگهاي اين چاي را تا اندازهاي تميز ميکنند که چاي بهدست آمده، از لحاظ رنگ و قدرت، چيزي مابين چاي سبز و سياه شود و از اين لحاظ، در انواع گوناگون بين سبز و سياه نيز توليد ميشود. اين چاي، تا حدودي معطر است.
چاي سياه
اين چاي، بيش از انواع ديگر چاي در دسترس است. و براي توليد آن، برگهاي خشکيدهي چاي را ابتدا تميز و بعد خشک مينمايند.
اين چاي، دمکردهاي به رنگ قهوهاي تيره ارائه ميدهد و طعم آن، در ميان عموم به مراتب مقبولتر از چاي سبز است. چاي دارجلينگ و چاي صبحانهي انگليسي، دو نمونه از اين نوع چاياند.
مزايائي از لحاظ سلامت
آخرين پژوهشها، نشان ميدهد که نوشيدن حدود پنج فنجان چاي در روز، ممکن است در جلوگيري از ناراحتيهاي قلبي، سکته و برخي سرطانها، اثر بسزايي داشته باشد. اين فوايد، به دليل وجود يک رشته پاداکسنده (آنتياکسيدان)هاي يافتشده در چاي ميباشد، که پليفنول يا فلاونوئيد نام دارند. فلاونوئيدها، يک دسته سوختوسازگر (متابوليست)هاي ثانويهي گياهي هستند که داراي خواص ضد ويروسي ميباشند. همچنين، ويژگيهاي ضدباکتري و ضد برافروختگي، جزو صفات فلاونوئيد است. چاي سبز، حاوي بالاترين ميزان فلاونوئيد، و چاي سياه، داراي کمترين مقدار از آن است. پاداکسنده (آنتياکسيدان)ها، موجب پاکسازي راديکالهاي مضر آزادي ميشوند که به ياختههاي بدن آسيب ميرسانند و ممکن است موجب سرطان بشوند. همچنين، چاي شامل فلورايد است که مانع از پوسيدگي دندانها ميشود. اما در اينجا بايد از نقطهي ضعفي نيز ياد کنيم: نوشيدن چاي پس از صرف غذا، روند جذب آهن را کاهش ميدهد، و همچنين در حد کمتري به نسبت قهوه داراي کافئين است که مادهاي محرک ميباشد.
چايهاي ميوهاي
اين چايها، از ترکيب طعم ميوههائي، مانند رزهيپ- ميوهاي که با شکوفه بار ميآيد و رنگبندي آن، بين قرمز يا نارنجي و بنفش تيره تا سياه است-، توت فرنگي، پرتقال، انواع بري و ليمو، همراه با تکههاي ميوه و گاهي گياهان يا حتا چاي واقعي توليد ميشود. بهتر است به بستهبندي آن بنگريد تا اطمينان حاصل کنيد که «چاي» مورد نظر داراي طعم طبيعي است نه مصنوعي! چايهاي ميوهاي، نوشيدنيهاي نشاطآور فاقد هرگونه کافئين و تقريباً عاري از کالري هستند. اين چايها، نوشيدنيهاي دلپذيري براي زنان به شمار ميآيند و به دليل دارا بودن شکر کم براي ديابتيها نيز مفيدند.
جوشاندههاي گياهي
گرچه جوشاندههاي گياهي از ارزش تغذيهاي کمي برخوردارند، با اين حال گياهشناسان طي قرنها، آنها را براي درمان انواع بيماريها و ناخوشيها تجويز کردهاند. اين چايها- که از برگها، دانهها و گل گياهان به دست ميآيد- راهي ساده و راحت براي مصرف گياهان داروئي به شمار ميرود.
اين، در حالي است که آنها از لحاظ قدرت و تأثيرگذاري بسيار متنوعاند. چايهائي که در مغازهها به فروش ميرسد، بهطور کلي داراي خواص داروئي ملايمي هستند؛ اما در کل نوشيدنيهائي خوب، سالم و بدون کافئين به شمار ميروند. با اين حال برخي از اقسام اين چايها، براي کودکان و زنان باردار توصيه نميشود و از اين رو، در حين خريد بايد بستهبندي آنها را بررسي کرد. ممکن است چايهاي سفارشي گياهشناسان، از قدرت خيلي بالائي برخوردار باشند.
به همين دليل، ميبايد با رعايت نکات احتياطي استفاده شوند.
در اينجا، قسمتي از محبوبترين انواع چايهاي گياهي آورده شده است:
چاي دارچين: به عنوان هضمکننده، بعد از صرف غذا توصيه ميشود. همچنين، در بهبود بخشيدن به مشکلات ديگر معده و درمان سرماخوردگي نيز مؤثر است. اين چاي، در تسکين دردهاي عادت ماهيانه نيز مفيد است.
از ديگر انواع چاي ميتوان به اين چايها اشاره کرد: چاي رزهيپ [rosehip]، داراي درجهي بالائي از ويتامين C است و سرماخوردگي و آنفلوانزا را از ميان ميبرد. چايهاي گل قاصدک و گل بابونه، بسيار مدرند. چاي رزماري مغز را تحريک ميکند و به تمرکز آن کمک مينمايد.
چاي آويشن: موجب افزايش قدرت دستگاه دفاعي ميشود و با عفونتهاي ويروسي، باکتريائي و قارچي، مبارزه ميکند.
چاي گياه اقطي: به بهبود درد ناشي از سينوسها و برونشيت کمک ميکند.
چايهاي طعمدار
با روشي بسيار ساده، ميتوانيد گياه، ادويه يا ميوهي منتخبتان را در آب جوش بريزيد و دم کنيد و البته پيش از جوشيده شدن، آماده است. چاي زنجفيل براي رفع تهوع، سرماخوردگي، آنفلوانزا و ناراحتيهاي معده، مفيد است.
1. براي درست کردن چاي زنجفيل، يک قطعه ريشهي زنجفيل را تقريباً در اندازهي 5/2 سانتيمتر تکه کنيد و يک تکه را در فنجان قرار دهيد و روي آن آب جوش بريزيد.
2. درِ آن را بپوشانيد و به مدت 7 تا 10 دقيقه، به همان وضع قرار دهيد. سپس به همان نحو که زنجفيل در ته فنجان است، آن را بنوشيد و يا پيش از نوشيدن، هم بزنيد.