عکاس خونه/ ارسالی از Maryam_7777
گاهی فقط یک ابر میفهمد هوایم را.
یک روح سرگردانْ سرای ناکجایم را.
یک باغبان در خشکسالیهای پیدرپی.
یک گوشِ کر، فریادهای بیصدایم را..
دردم شبیه دردهای پیش از اینم نیست..
گمکردهام انگار در قلبم خدایم را..
میترسم از تصویر آیینه که در چشمش...
دیوانهای دیگر بگیرد باز جایم را...
مثل خوره این زخمها بر روحم افتاده...
در هم تنیده تارِ رخوت انزوایم را...
من گرم رؤیای خودم بودم نمیدیدم..
کابوسهای منتظر در خوابهایم را...
لرزان قدم برداشتن رسم رسیدن نیست
ای عشق! محکمتر زمین بگذار پایم را
"مخاطبان گرامی آخرین خبر؛ برای ارسال تصاویر؛ لطفا در صفحه عکاسخونه؛ آیکون دوربین در بالای صفحه را انتخاب نموده و تصویر خود را ارسال فرمایید."