دلنوشته‌های من 🩵✨

عکاس خونه/ ارسالی از pesarekhooob گاهی وقتا آدم می‌مونه وسط راهی که نه اولش معلومه نه آخرش می‌نویسه فقط برای این‌که صداش توی خودش نپیچه برای این‌که یه جایی یه کسی شاید بخونه شاید بفهمه شاید فقط سکوت کنه گاهی وقتا حس می‌کنی داری توی تاریکی راه میری بی‌نقشه بی‌چراغ ولی همین قدم زدن همین نوشتن همین بی‌هدفی خودش یه جور معناست یه جور مقاومت در برابر فراموش شدن ماها شاید ندونیم چرا اینجاییم ولی وقتی می‌نویسیم یعنی هنوز امیدی هست هنوز یه چیزی توی دلمون زنده‌ست که نمی‌خواد خاموش بشه و اگه کسی بخونه اونوقت که دیگه تنها نیستیم
"مخاطبان گرامی آخرین خبر؛ برای ارسال تصاویر؛ لطفا در صفحه عکاسخونه؛ آیکون دوربین در بالای صفحه را انتخاب نموده و تصویر خود را ارسال فرمایید."