دخترانی که مظلومانه فرشته اند!
آخرین خبر/ چرا همه چیز بال دارد؟ چرا همه چیز پف پفی و توری وزرقی برقی است؟
حیرت را می شود درون چشمانشان دید، ما پرنسسیم؟ یا فرشته؟! ما جشن تکلیفمان روز جشن فرشته هاست یا روز دعا برای عروس شدنمان یا روز دست وجیغ و هورا؟!
دوست داری انسان باشی؛ همان اشرف مخلوقات که فرشته ها به او سجده کردند یا بال دربیاوری و فرشته بشوی و تنزل مقام؟!
همه اینها سوالاتی است که با دخترم برای جشن عبادتش مرور میکنیم.
و ده ها سوالی که بعد از هر جشن عبادت رفقایش از خودمان میپرسیم.
واقعیت آنجاست که دختر ایرانی از همان کودکی با الگوی های متناقضی درگیر می شود که بیشتر از آنکه خودش مقصر باشد، نشان از بلاتکلیفی ماآدم بزرگ" ها دارد؛ ما که هنوز تکلیفمان با الگوی سوم زن انقلاب اسلامی مشخص نیست، با ما که هنوز خودمان بین رویاهای از دست رفته ی کودکی مان، آموزش های سنتی دین و مدرسه و جامعه، الگوهای رسانه و زرق و برق تکنولوژی؛ سرگردان مانده ایم.
دخترانمان با همین سردرگمی بین این تناقضات، رشد میکنند و حالا در آغاز نوجوانی همه ی این چندگانگی هویتی خودش را نمایان میکند.
امروز روز جهانی دختر نیست روز دخترک های صورتی است با چاشنی شیرین زبانی با لباس های دلبرانه که لوندی را از کودکی تمرین میکنند تا شبیه پرنسس ها شوند اما در نهایت پلنگ های آینده را تربیت میکنیم.
دخترانی که از امروز آموزش میبینند که عقل، سواد، شعور، قدرت تحلیل، قدرت حل مسئله، مسئولیت پذیری؛ هیچ کدامش در آینده به کار تو نمی آید.
تو همان دخترک صورتی با چاشنی خنگ بازی بمان تا جذاب باشی، تا موفق باشی...
دخترانی شبیه همان عروسک های مو زرد کودکی...
امروز روز دختر نیست، روز فرشته هایی است که حتی صدا و سیمای ما هم هر روز در گوش بچه ها میخواند در جشن فرشته ها ثبت نام کنید تا صورتی و پف پفی باشد اما این بار با چادر زرق و برق دار... خیلی هم فرق نمیکند روز جهانی دختر باشد یا روز ولادت حضرت معصومه روحی فداک...
دریغ از یک خط محتوا، تربیت، مسئولیت...
مجالی باشد از شدت تناقض محتوای فرهنگی مان برای دختران مظلوممان می نویسم.
روز جهانی دختران زیر ۱۵ سال مبارک