غذا خوردن احساسی چیست؟

خراسان/ غذا خوردن احساسی رفتاری است که بسیاری از ما در لحظات تنهایی، بیحوصلگی یا اضطراب تجربه کردهایم. این عادت که اغلب نادیده گرفته میشود، در طول یک سال میتواند بیش از ۳۴۴ هزار کالری اضافی وارد بدن کند. این کالریها نه از گرسنگی واقعی، بلکه از واکنشی هیجانی به شرایط روانی ناشی میشوند. اما چرا تنها دلخوشی بسیاری از ما، خوردن است؟ بر اساس یک نظرسنجی در بریتانیا، ۲۵ درصد از افراد شرکتکننده اعتراف کردهاند که هر ماه حدود ۲۸٬۶۷۲ کالری اضافی از «غذا خوردن احساسی» دریافت میکنند. این مقدار سالانه به ۳۴۴٬۰۶۴ کالری میرسد. این کالریها اغلب در قالب خوراکیهای سادهای چون شکلات، چیپس، بیسکویت و نودل فوری وارد بدن میشوند. بسیاری از افراد گفتند که هنگام ناراحتی، بیحوصلگی یا بیقراری سراغ خوردن میروند، حتی اگر احساس گرسنگی نداشته باشند. ۹ نفر از هر ۱۰ شرکتکننده گفتهاند که بارها از روی احساسات سراغ خوراکیها رفتهاند. با وجود این، بیشتر آن ها بعد از خوردن دچار احساس گناه شدهاند. این تضاد درونی میان نیاز روانی و پشیمانی پس از آن، چرخهای مخرب ایجاد میکند که به سلامت جسمی و روانی آسیب میزند. شایعترین انتخابها هنگام غذا خوردن احساسی شامل شکلات، چیپس، بیسکویت، نان تست کرهای، موز و نودل فوری است. همچنین خوردنیهایی چون آجیل، پنیر، رول سوسیس و کرامپت هم از خوراکیهای رایج برای آرامش لحظهای هستند.
ریشههای روانی غذا خوردن احساسی
۴ نفر از هر ۱۰ شرکتکننده گفتهاند که غذا خوردن تنها لذت واقعی زندگی آنهاست. این آمار، واقعیتی تلخ را آشکار میکند: برای بسیاری، غذا نقش جایگزین برای حمایت روانی، رضایت عاطفی و سرگرمی دارد. در نبود روابط انسانی سالم یا سرگرمیهای سازنده، غذا به نقش پاداش یا آرامبخش بدل شده است. دکتر بکی اسپلمَن، روانشناس، ریشه این رفتار را در دوران کودکی میداند. بهگفته او، بسیاری از ما از کودکی با غذا آرام یا تشویق شدهایم و همین باعث میشود غذا برایمان فقط سوخت بدن نباشد و کارکرد عاطفی نیز پیدا کند. او میگوید نخستین گام برای رهایی از این چرخه، آگاهی از الگوهای رفتاری است.