مثبتومنفیهای آموزشرسمی از ۵سالگی

خراسان/سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس گفته که سن لازم برای ورود به آموزش رسمی از ۶ سال به ۵ سال کاهش مییابد؛ از منظر روانشناسی این موضوع را بررسی کردیم
به تازگی طرح ورود به آموزش رسمی کودکان از پنج سالگی تصویب و همین موضوع محل بحث و اختلاف نظر بر سر معایب و مزایای چنین تصمیمی شده است. سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس گفته که بر اساس مصوبه کمیسیون، سن لازم برای ورود به آموزش رسمی از ۶ سال به ۵ سال کاهش مییابد و دوره پیشدبستانی در این سن بهصورت اجباری برگزار خواهد شد و به این ترتیب، نظام آموزشی کشور که هماکنون به شکل «۳-۳-۶» اجرا میشود، بهتدریج به ساختار «۳-۳-۵-۱» تغییر خواهد یافت و در عوض یکسال زودتر تحصیلات به اتمام میرسد(منبع خبر: صداوسیما). پیش از شروع بحث به سن آغاز آموزش رسمی در تعدادی از کشورها میپردازیم. در کشورهایی مانند هلند، استرالیا و انگلیس سن ورود به مدرسه پنج سالگی است ولی در سایر کشورهای اروپایی و آمریکایی سن ورود به آموزش رسمی شش سالگی است.
یادگیری زودتر مهارتهای پایه
بهطور کلی شروع زودتر مدرسه باعث یادگیری زودتر مهارتهای پایه مانند خواندن، نوشتن و شمارش میشود و قرارگیری زودتر در محیطهای اجتماعی باعث یادگیری مهارتهای زندگی مانند همکاری، احترام، نوبتگیری و تعامل بهتر با همسالان میشود. در کنار چنین مزایایی شروع زودتر مدرسه معایب و چالشهایی هم دارد.
دامنه تمرکز پایین کودکان ۵ ساله
از مهمترین معایب چنین تصمیمی، دامنه تمرکز پایین کودکان پنج ساله است. مغز کودکان در این سن برای تمرکز طولانی مدت و توجه به درس، نشستنهای طولانی و انجام تکالیف آماده نیست و همین باعث فشار تحصیلی زیاد بر کودکان میشود. این مسئله را به چالشهای مشق نوشتن در منزل، مشکل در بیدار شدن از خواب و جدایی از مادر اضافه کنید.
گرفتن زودهنگام فرصت بازی از کودکان
علاوه بر این در این سن کودکان هنوز به خوبی به مهارت کنترل عواطف و هیجانها دست نیافتهاند و همین رویارویی با قواعد مدرسه، ناکامی در موقعیتهای اجتماعی و آموزشی را فراهم میکند. رویارویی با چنین احساساتی ممکن است سطح اضطراب بچهها را بالاتر ببرد و باعث دلزدگی از محیط آموزشی بشود و همین عملکرد تحصیلی در سالهای آینده را تحت تاثیر قرار دهد. در نهایت شروع زودهنگام آموزش رسمی ممکن است فرصت خلاقیت و بازیهای آزاد را از کودکان بگیرد و آنها را زودتر از موعد وارد دنیای جدی و قانونمند کند.
نوع آموزش باید به شیوه غیرمستقیم و بازی محور باشد
در هر حال با توجه به تصویب چنین طرحی چند توصیه برای آموزش بهتر در این سنین داده میشود. بهتر است در سال اول به جای تمرکز بر آموزش رسمی به تقویت مهارتهای اجتماعی پرداخته شود؛ مهارتهایی مانند همکاری، همدلی، کنترل هیجان، پرورش کنجکاوی و انگیزه یادگیری و صرفا آشنایی اولیه با مفاهیم پایه مانند عدد، حرف، رنگ، زمان و مفاهیم طبیعی باشد. نوع آموزش باید به شیوه غیرمستقیم و بازی محور باشد. آموزشهای خشک که نیاز به نشستن در یک جای ثابت دارد و مستلزم مدت زمان طولانی است، باعث همکاری نکردن بچهها میشود و فضا را برای آنها یکنواخت میکند. روشهای یادگیری از طریق تجربه و مشاهده و استفاده از نوشتن به جای نقاشی و حرکات بدنی به جای مشق و تکالیف سنگین باعث انعطاف آموزشی بیشتر شده و ضمن درگیر کردن حواس بیشتری از کودک باعث افزایش بیشتر میزان یادگیری در آنها میشود.