لباس زنان کردستان ؛ لباسی همرنگ با طبیعت اما در وادی فراموشی

طنين ياس/ يکي از ويژگي‌هاي لباس کردي زنان اين است که هرگز يکرنگ و تيره‌ نيست و تمام عناصر طبيعت و محيط پيرامون ازجمله مرغزارهاي سرسبز، گل‌هاي رنگارنگ، سپيدي برف‌ها، آسمان صاف و آبي، سيلاب‌هاي خروشان در اين تنوع رنگ تأثير مهمي داشته‌اند. به گزارش به گزارش پايگاه خبري تحليلي طنين ياس از کردستان، لباس اقوام کرد به تنهايي مي‌تواند جاذبه‌اي براي گردشگري باشد. لباس‌هايي که هر کدام حکايت خود را دارند و برخي‌شان هم آرام‌آرام فراموش مي‌شوند و جايشان را به زمختي جين مي‌دهند. فرهنگ يعني اصالت يک قوم، افتخار يک قوم، فرهنگ هر قومي به منزله شناسنامه و اعتبار آن قوم است. هر شخصي در حد توان خود وظيفه دارد براي حفظ و ارتقا فرهنگش تلاش کند. کردها طي قرن‌هاي متمادي با لباس محلي خود پيوند عاطفي، عقيدتي و سنتي شديدي برقرار کرده‌اند و علاقه زيادي به حفظ و نگهداري لباس سنتي خود که نشانگر هويت فرهنگي آنهاست، دارند. لباس و پوشاک کردها از تنوع و غناي فوق‌العاده‌اي هم برخوردار است. يکي از ويژگي‌هاي لباس کردي اين است که هرگز يکرنگ و تيره‌ نيست، بلکه هميشه با ترکيب رنگ‌هاي مختلف، چشم‌ها را به خود جلب مي‌کند و انسان را به اين باور مي‌رساند که تمام عناصر طبيعت و محيط پيرامون ازجمله مرغزارهاي سرسبز، گل‌هاي رنگارنگ، سپيدي برف‌ها، آسمان صاف و آبي، سيلاب‌هاي خروشان در اين تنوع رنگ تأثير مهمي داشته‌اند. هرچند پوشاک نواحي مختلف کردستان مانند اورامان‌، سقز، بانه‌، گروس‌، سنندج‌، مريوان و... متفاوت است‌، اما از نظر پوشش کامل بدن‌، همه با هم يکسان است‌. تا اواخر سالهاي دهه هفتاد هجري شمسي کردستان ايران و ساير مناطق کردنشين کشور مانند سنندج ،بانه ، مهاباد، پيرانشهر و... را به نوع پوشش و استفاده از لباس هاي محلي مي شناختند و همواره يکي از دلايل اصلي حضور مردم ساير استانهاي کشور در اين مناطق ديدن نوع پوشش خاص و محلي بود. لباس کردي (چه نوع زنانه و چه مردانه آن) يکي از لباس هايي است که در طول تاريخ و تا حدودي در عصر کنوني توجه فرهنگ ها و قوميت هاي مختلف سراسر جهان را به خود معطوف داشته و هر ساله در نمايشگاه هاي جهاني مد و لباس تحسين همگان را به خود اختصاص ميدهد . تنوع در مدها و اشکال گوناگون و نيز نوع پارچه هاي استفاده شده از ويژگي هاي بارز لباس کردي است که اين باعث شده است تا باب ميل هر يک از تيره هاي قوميت کرد باشد در طول ساليان دراز شکل و نوع استفاده لباس کردي مخصوصاً در ميان زنان تغييرات محسوسي نموده است در حاليکه لباس کردي زنانه و مردانه از جمله پوشش هاي اصيل ايراني و اسلامي در سطح جهان به شمار مي رود اما متاسفانه امروز به جاي اين پوشش، توليدات غربي به ويژه از چين و ترکيه بر تن جوانان کردستان و ساير مناطق کردنشين کشور خودنمايي مي کندو امروز ديگر هيچ خبري از اين پوشش محلي و بومي در ميان نيستو لباسهاي کردي کم کم به موزه ها و کتابهاي تاريخ سپرده مي شوند. لباس کردي در بخش آقايان و خانم ها باتوجه به ويژگي هاي خاصي از جمله طرح، رنگ و تنوعي که دارد در سالهاي نه چندان دور و حتي در ميان ساير ملل از استقبال چشمگيري برخوردار بود ولي افسوس هر روز که مي گذرد از محبوبيت آن در ميان تمامي اقشار به ويژه جوانان کاسته مي شود و اگر وضعيت بر همين روال باشد تنها يک دهه ديگر کافي است که براي ديدن فرهنگ و پوشش چند هزار ساله مردم کردستان بايد سراغ موزها و کتابهاي تاريخي رفت. ديگر امروز خبري از تنوع رنگ لباس زنان و دختران کرد در معابر شهرها و روستاها، صداي آهنگين گيوه هاي کردي و زيبايي منحصر به فرد شالهاي بلند و پرپشت مردان در مناطق کردنشين در ميان نيست و آنها جاي خود را به کفش هاي ترکيه، کت و شلوارهاي توليدي چين و لباسهاي غربي داده اند. لباس محلي زنان کرد پيراهني بلند است داراي رنگ‌هاي متنوع و پولک‌هاي پرزرق و برق که روي اين پيراهن جليقه‌اي که به زبان محلي به آن »سوخمه« مي‌گويند مي‌پوشند که بيشتر از جنس مخمل است و بسته به شرايط اقتصادي با سکه به هم وصل مي‌شوند. گاهي نيز بر روي سوخمه پوششي بلند به نام »کواي« و در بعضي اوقات نيم تنه‌اي به نام »سلته« مي‌پوشند که مناسب مجالس شادي است. شلوار زنان کرد، شلواري گشاد بيشتر از جنس ساتن است. لباس محلي مردان نيز شامل پيراهن کوتاهي به نام »چوخه« که از جنس پشم و کتان است و شلواري گشاد به نام »رانک« که از مچ پا تنگ است. بر روي اين لباس شالي (پشتن) تقريبا به طول 10متر بسته مي‌شود و کت کوتاهي از جنس نمد بر روي آن مي‌پوشند. مدت زيادي است که لباس‌هاي فرنگي پوشش‌هاي محلي ما را تا حدودي از بين برده اند، هر چند اين لباس‌ها با باور و خلقيات ما متفاوت است اما توانسته خود را در دل جوانان جاي دهد، ما نبايد مرغ همسايه را غاز بدانيم لباس‌هاي محلي و بومي خود را فراموش کنيم، قطعا خريد از توليدات محلي مي‌تواند اشتغال و اقتصاد استان را بهبود بخشد، پس همه با هم و دست در دست هم مي‌توانيم در معرفي هرچه بيشتر داشته‌هاي بومي خود تلاش کنيم که اين نيز به نفع استان خواهد بود.