مهرخانه/ ما در هر استاني هيئت ورزشي معلولين داريم که رييس هيئت، دبير و نايبرييس بانوان دارد و در حال حاضر در اين هيئتها حدود 30 نايبرييس بانوان داريم. در آخرين اعزام به بازيهاي پاراآسيايي اينچوان کره، از 16 استان ورزشکار داشتيم. در واقع، پشتوانه فدراسيون، هيئتهاي ورزشي استانها هستند که در اين رابطه زحمت زيادي ميکشند.
نايبرييس فدراسيون ورزشهاي جانبازان و معلولين در امور بانوان گفت: حدود 4 هزار نفر ورزشکار معلول زن در کشور داريم که ورزش قهرماني ميکنند و در رشتههايي مانند واليبال نشسته، تيراندازي، تنيس روي ميز، دووميداني، بوچيا، شنا، بسکتبال، قايقراني و بدمينتون فعاليت دارند.
طبق آماري که مسئولان سال بهزيستي در سال جاري ارائه کردند حدود 11 ميليون نفر معلول در کشور وجود دارد که تقريباً نيمي از اين تعداد را زنان تشکيل ميدهند. معلوليت براي مردان نيز مشکلات زيادي به همراه دارد، اما اين مشکلات در زنان بسيار بيشتر ميشود و تمام ابعاد زندگي آنها اعم از تحصيل، شغل و ازدواج را تحتتأثير قرار ميدهد؛ بهگونهاي که مشاهده ميشود که وضعيت روحي معلولان به دليل شرايط جسميشان به شدت افت ميکند و دچار معضلاتي مانند کمبود اعتماد به نفس، انزوا و گوشهگيري ميشوند. در اين ميان، ورزش چه در سطح همگاني و چه در سطح قهرماني، ميتواند بر کاهش مشکلات فردي و اجتماعي اين زنان و بهبود شرايط روحي و جسمي آنها اثرگذار باشد.
فعاليت 4 هزار زن معلول در ورزش قهرماني
در ابتداي کار مشکلات بسياري براي ورزش بانوان معلول وجود داشت که عمدهترين اين مشکلات به نبود امکانات و ديدگاهي برميگشت که توانايي زنان معلول براي حضور موفق در عرصههاي ورزشي را زير سؤال ميبرد، اما ادغام انجمنهاي ورزشي در فدراسيونها و تشکيل جايگاه سازماني «نايبرييس ورزش بانوان» در فدراسيون ورزشهاي جانبازان و معلولين در سال 1384، باعث برخورداري بيشتر زنان معلول از امکانات و کادر فني مجرب شد که نتيجه آن حضور بيشتر و موفقيتآميزتر ورزشکاران زن معلول در سطح ملي و بينالمللي بود.
در حال حاضر نيز در همه استانها هيئت ورزشي معلولين وجود دارد و اين هيئتها داراي نايبرييس بانوان هستند که وظيفه توجه به وضعيت ورزشکاران زن معلول و فراهم آوردن امکانات براي آنها را برعهده دارند.
فعاليت در زمينه ورزش بانوان معلول، ثمرههاي خوبي به همراه داشت و طبق آمارهاي سال 90 حدود 5 هزار نفر در سطح ورزش همگاني و حدود 4 هزار زن معلول در کشور در سطح قهرماني در رشتههايي نظير واليبال نشسته، تنيس روي ميز، تيراندازي و دووميداني فعاليت ميکردند.
عملکرد درخشان زنان ايراني در مسابقات پاراآسيايي
عملکرد زنان ورزشکار معلول ايراني طي سالهاي اخير در مسابقات بينالمللي بسيار قابل توجه بوده است. بهطوريکه در نخستين دوره بازيهاي پاراآسيايي که سال 2010 در گوانجو چين برگزار شد، 34 ورزشکار از کاروان 157 نفره ايران را ورزشکاران زنان تشکيل ميدادند که اين ميزان تقريباً يکپنجم کاروان اعزامي بود. زنان ايراني در اين دوره در 7 رشته شرکت کردند و توانستند 2 مدال طلا، 3 نقره و 9 برنز کسب کنند.
در دوره دوم اين بازيها که سال 2014 در اينچئون کره جنوبي برگزار شد، از مجموع 204 ورزشکار اعزامي کاروان ايران، 56 ورزشکار را زنان تشکيل دادند که نسبت آنها در اين دوره افزايش يافته و به يکچهارم کل ورزشکاران رسيده بود. در اين دوره، زنان معلول در 9 رشته به رقابت پرداختند و بازيهاي درخشاني داشتند که نتيجه آن 6 مدال طلا، 11 نقره و 10 برنز بود. اين نتايج نشان ميدهد که زنان معلول ايراني قابليتهاي فراواني دارند که اگر به شکل درست به آنها جهت داده شود و امکانات مناسبي در اختيار آنها قرار گيرد، ميتوانند براي ورزش کشور افتخارآفرين باشند.
بتول مشرفجوادي؛ نايبرييس فدراسيون ورزشهاي جانبازان و معلولين در امور بانوان در گفتگو با خبرنگار مهرخانه، در خصوص ورزش زنان معلول در ايران گفت: حدود 4 هزار نفر ورزشکار معلول زن در کشور داريم که ورزش قهرماني ميکنند و در رشتههايي مانند واليبال نشسته، تيراندازي، تنيس روي ميز، دووميداني، بوچيا، شنا، بسکتبال، قايقراني و بدمينتون فعاليت دارند. رشتههاي قايقراني و بدمينتون از سال گذشته راهاندازي شدهاند و هنوز ورزشکار چنداني ندارند، اما ورزشکاران زن معلول در رشتههايي مانند واليبال نشسته، تنيس روي ميز، دوميداني، تيراندازي و اخيرا هم بوچيا حضور پررنگي دارند.
وي افزود: ما در هر استاني هيئت ورزشي معلولين داريم که رييس هيئت، دبير و نايبرييس بانوان دارد و در حال حاضر در اين هيئتها حدود 30 نايبرييس بانوان داريم. در آخرين اعزام به بازيهاي پاراآسيايي اينچوان کره، از 16 استان ورزشکار داشتيم. در واقع، پشتوانه فدراسيون، هيئتهاي ورزشي استانها هستند که در اين رابطه زحمت زيادي ميکشند.
مشکلات زنان معلول ورزشکار
مشرفجوادي در رابطه با مشکلات معلولين اظهار داشت: بخشي از مشکلات آنها مانند مشکلات انسانهاي سالم است، اما اگر بخواهيم ويژهتر نگاه کنيم اياب و ذهاب معلولين و قابليت دسترسي آنها به مکانها بسيار مشکل است. اگر معلولي بخواهد از منزل بيرون بيايد يک پيادهروي مناسب وجود ندارد که در آنجا راه برود و سوار تاکسي شود. رفتن از خانه به سالن برايشان خيلي مشکل است و آقايان را راحتتر ميتوانند جابهجا کنند تا خانمها؛ چون اکثراً ويلچري هستند و اين کار بسيار دشوار است.
نايبرييس فدراسيون ورزشهاي جانبازان و معلولين در امور بانوان خاطرنشان کرد: خوشبختانه در سالهاي اخير توجه زيادي به زيرساختهاي مورد نياز معلولين شده است؛ يعني هر جايي که ساخته ميشود رمپ ميگذارند، اما هنوز يکي از بزرگترين مشکلات معلولين، مشکلات زيرساختي است. فرض کنيد يک معلولي ميخواهد از سوپري خريد کند، بايد 4 پله را بالا برود يا ميخواهد داخل ادارهاي شود رمپ ندارد و بايد ويلچر او را بلند کنند و داخل ببرند. هنوز آنچنان سالن ورزشي اختصاصي براي معلولين نداريم و اماکن و تأسيسات ورزشي بسيار کم است. اين مشکلات براي آقايان هم وجود دارد، اما براي خانمها سختتر است. از سوي ديگر، برخي از وسايل و تجهيزات ورزشي معلولين بسيار گران است. هر ورزشي ويلچر خاصي نياز دارد. مثلاً ويلچر بسکتبال با ويلچر معمولي متفاوت است يا وسايل تيراندازي بسيار گران است. تجهيزات ورزشي نقش بسيار مهمي براي معلولين دارد و تلاش بر اين است که تا جايي که امکان دارد کمکهايي از طرف فدراسيون و هيئتها به آنها بشود.
نگرش معلولان نسبت به خودشان تغيير کرده است
وي با اشاره به اينکه خوشبختانه نگرشها درباره ورزش معلولين در حال تغيير است، عنوان داشت: ورزشکاران معلول توانستهاند در رويدادهاي مختلف بينالمللي درخشش داشته باشند و اين حضور و مدالها که روزبهروز بيشتر ميشود، معلول را به جامعه ميشناساند و نشان ميدهد که معلوليت محدوديت نيست و اگر فردي نقصاني دارد، مکانيسمهاي جبراني ديگري دارد که حتي افراد سالم هم ممکن است نداشته باشند. در واقع، ديگر به معلول به عنوان يک فرد ايزولهشده نگاه نميکنند. نگرش معلولين هم نسبت به خودشان تغيير کرده است. آنها مثل گذشته منزوي نيستند و دوست دارند وارد جامعه شوند. وقتي براي شرکت در کنفرانس کنوانسيون افراد معلول که در نيويورک برگزار ميشد با خانم نعمتي به فرودگاه رفتيم، از هنگامي که از ماشين پياده شديم تا وقتي از گيت رد شديم، شايد صد نفر او را شناختند و با او عکس انداختند. اين مسئله نشان ميدهد که جامعه ما به معلول توجه ميکند و بازيها را ميبيند و کمابيش نسبت به اين افراد خاص، تغيير نگرش پيدا ميشود.
در بودجه سال آينده توجه بيشتري به ورزش معلولان شده است
مشرفجوادي افزود: در مورد مسئولين هم همينطور است. در بازيهاي تدارکاتي که براي اعزام به مسابقات اينچوان داشتيم، آقاي نوبخت، وزير کار، رييس بنياد شهيد و بسياري از مسئولان ديگر از اردوهاي ما بازديد کردند و نگرش آنها بسيار مثبت بود. فراکسيون معلولين مجلس هم نظر مثبتي دارد و بهصورت ويژه به معلولين نگاه کرده است. در اختصاص بودجه نيز توجه بيشتري به معلولين شده و بودجه سال بعد بهتر از سالهاي گذشته است.
کميته ورزش همگاني به صورت جدي آغاز به کار کرده است
نايبرييس فدراسيون ورزشهاي جانبازان و معلولين در امور بانوان در خصوص آينده پيش روي ورزش زنان معلول گفت: نوع مسابقات متفاوت است. مثلاً در مسابقات پاراالمپيک حتماً بايد سهميه کسب کنند، اما در مسابقات پاراآسيايي اکثر رشتهها سهميهاي نيست، اما اگر اين روند ادامه پيدا کند و اعتبارات نقصي در کار ما ايجاد نکند، من آينده ورزش معلولين زن را بسيار روشن ميبينم. مدال آوردن ورزشکاران ما انگيزهاي براي ساير بچهها شده و به ورزش رو ميآورند. کميته ورزش همگاني ما نيز به صورت جدي حدود 6 ماه است آغاز به کار کرده و اميدواريم روند پيشرفت ورزش همگاني ادامه پيدا کند. ما برنامههاي خوبي داريم و استعدادهاي خوبي را کشف خواهيم کرد و روند رو به پيشرفتي خواهيم داشت.
مشرفجوادي در پايان اظهار داشت: هر کسي که ميخواهد با معلولين کار کند، بايد به آنها عشق داشته باشد. تمام کساني که با معلولين کار ميکنند، داوطلبانه در خدمت آنها هستند و با عشق با آنها کار ميکنند و همه کمک ميکنند تا يک معلول به آنچه ميخواهد برسد.