ابتکار/
شايد سالها باشد که ديگر درد انگشستهاي ورم کرده و بوي کاغذهاي کاهي و مزه اخمهاي معلم از خاطرمان رفته اما طعم شب بيداري و استرسهاي بي پايانش همچنان گريبان ما دههي شصتيها را ميگيرد. هنوز هم خوابهاي آشفتهي شبهاي امتحان به سراغمان ميآيد حتي اگر سالها باشد درس و مدرسه را بوسيده باشيم و بزرگترين امتحان زندگيمان شده باشد پاسخگويي به چکهاي وصول نشده هرماه.
اکثر خاطرات دهه شصتيها از مدرسه کليد ميخورد. از کلاسهاي سي نفره تا دستهاي گچي. هيچ دهه شصتي نيست که نشستن روي سکوي کنار کلاس و کيفهايي را که روي ميزها مثل سدي ميان دانشآموزان در مواقع امتحان پشت سر هم قطار ميشدند را فراموش کند. رضا يکي از همان دهه شصتيهاست که هنوز از امتحان ميترسد و معلم کلاس سومش را فراموش نکرده است. او ميگويد: «ما دهه شصتيها اتفاقات زيادي را تجربه کردهايم. هنوز هم امتحان جدول ضرب و ضربههاي خط کش پشت دستهايم را فراموش نکردهام. همين شد که از رياضي متنفر شدم. بيش از خود امتحان معلم بود که باعث اضطراب ما ميشد. تجسم آنچه که پس از امتحان در انتظار ما بود بيش از پيش آن را برايمان سخت ميکرد» با وجود اينکه رضا همچنان دانشجو است و امتحان را تجربه ميکند اما ميگويد که حالا آنقدرها هم از امتحان نميترسد و پخته تر از گذشته با آن روبرو ميشود.
درس بخوان
براي خانوادههاي ايراني درس خواندن فرزندان اهميت ويژهاي دارد. هر پدر و مادر ايراني دوست دارد که فرزند درسخواني داشته باشد و حتي گاهي براي آيندهاش هم تصميم گيري ميکند. دهه شصتيها خيلي خوب معني اين جملات را ميدانند. با اين حال که پويان هميشه چند روز قبل از امتحان به سراغ کتاب مي رفته و يک برنامه ريزي براي روزهاي قبل از امتحان داشته اما با هميشه با جمله معروف «درس بخوان» مادرش مواجه بوده. او ميگويد: «نميتوانم بگويم که ترس از والدين باعث مي شد به سراغ کتابهايم بروم اما مادرم هميشه اصرار داشت که درس بخوانم و هميشه يک جمله در خانه معروف بود، «درس بخوان». اين جمله اگرچه لازم بود اما استرس را هم به جانم ميانداخت» «ما درس مي خوانيم که نمره بگيريم» اين يکي از جملات پويان است، جملاتي که شايد نشان از چيرگي نمره در نظام آموزشي ما دارد. او ميگويد: «هميشه نتيجه اهميت دارد و اگر کسي بگويد نمره مهم نيست، حرف بيراهي زده. من نه کلاس هاي تقويتي خاصي رفتم و نه معلم خصوصي داشتم. اما محيط مدرسه و جوي که بين همکلاسيهايم بود مرا به درس خواندن تشويق مي کرد. براي 20 ميخواندم و بعد 17-18 مي گرفتم. در کل فضاي امتحان و آزمون خوب است. هرچند برگزار کنندگان تعريف مشخصي از امتحان و آزمون ندارند» پويان عقيده دارد: «امتحان واژه وحشتناکي است اما در نبودش معياري براي ارزيابي دانش آموزان وجود ندارد» او ميگويد: «نگاه غلط دبيران و معلمان به امتحان و امتحان گرفتن در وحشت دانش آموزان به امتحان تاثير گذار است.»
دهه هفتاديها: از امتحان لذت ميبريم اما ...
امتحان دست بردار نيست، چه نسل دهه شصتي پشت نيمکت نشسته باشد و چه دهه هفتادي. با اين وجود براي دهه هفتاديها امتحان رنگ و بوي ديگري دارد. فصل امتحانات است ياسمين يکي از آن دهه هفتاديهاست که سوم دبيرستان را پشت سر ميگذارد و در گير و دار امتحانات ترم است . امتحاناتي که ميتواند آيندهاش را تحت تاثير خود قرار دهد. تمام هم و غمش را براي ورود به رشته پزشکي دانشگاه شهيد بهشتي گذاشته و معتقد است تا امتحان نباشد يادگيري کامل نميشود. او ميگويد: «از امتحان دادن لذت ميبرم. نمره برايم مهم نيست اما کنکور اهميت خود را دارد و آيندهام را رقم ميزند» برخلاف او اما سيمين از استرس شبهاي امتحان ميگويد و با صدايي که از دلهره امتحان فردا پر است ميگويد: «فقط به نمره فکر ميکنم» او دوم دبيرستان است و هنوز طعم امتحانات سراسري را نچشيده اما استرس معدل سالهاي بعدش را دارد. سيمين ميگويد: «هرچند امتحان وسيله ارزشيابي ماست اما با تاثير نمره براي ورود به دانشگاه موافق نيستم. هر مدرسهاي شيوه تدريس خود را دارد و جداگانه امتحان ميگيرد و سوال طراحي ميکند. براي من که در يک مدرسه نمونه دولتي درس ميخوانم امتحانات سختتر از دانشآموزاني خواهد بود که در مدارس دولتي تحصيل ميکنند. به همين خاطر اکثر نمرات دانشآموزان مدارس نمونه دولتي پايينتر از دانشآموزان ديگر است.» دهه هفتاديها روزهاي پي تلاطمي را پشت سر ميگذارند. روزهايي که امتحانات بخشي از آيندهاشان را رقم ميزنند. با تغيير شيوه آموزشي و نحوه ارزيابي دانش آموزان اين نمرات امتحاني آنهاست که براي ورود يا عدم ورود به دانشگاه تصميم گيري ميکنند. براساس مصوبه سومين جلسه شوراي سنجش و پذيرش دانشجو سال ۱۳۹۳ سوابق تحصيلي دانش آموزان به ميزان ۲۵ درصد و با تاثير قطعي در گزينش نهايي آزمون سراسري سال ۱۳۹۴ اعمال شد و سال آينده اولين سالي خواهد بود که سوابق تحصيلي علاوه بر تاثير مثبت، تاثير منفي نيز بر ورود دانشآموزان به دانشگاه خواهد داشت. با اين حال گرچه از يک سو بر اهميت نمرات امتحاني در مدارس افزوده ميشود اما آمار نشان ميدهد که از يک ميليون و ۳۰۰ دانش آموزي که در امتحانات نهايي سال گذشته شرکت کردند، ۸۰ درصد با ميانگين نمره ۱۲ قبول شدند. برخي از کار شناسان آموزشي افت تحصيلي را پايين بودن کيفيت درآموزش و پرورش مي دانند اما برخي ديگر جدا از اين مسئله ورود دانش آموزان به فضاي مجازي و سرگرم شدن در شبکه هاي اجتماعي و بازي هاي اينترنتي را هم بي تاثير بر افت تحصيلي نمي دانند. با اين حال بايد ديد که کارشناس آموزشي چه سرنوشتي را براي دانش آموزان در سالهاي بعد رقم ميزنند.
با کانال تلگرامي آخرين خبر همراه شويد telegram.me/akharinkhabar