بيتوته/ اگر اصرار داريد که کودکتان براي راه افتادن از روروئک استفاد کند يا او خودش به اين وسيله وابسته شده است، بايد کمي درباره راه افتادن بچه نگران باشيد. اما آيا واقعا روروئک ميتواند به راه رفتن کودکتان کمک کند يا به راه رفتن او آسيب ميزند؟ ما با جواد مينايي جاويد، کارشناس کاردرماني، گفتگو کرديم و از از او درباره اين وسيله محبوب بچهها نظرخواهي کرديم.
مينايي جاويد، کارشناس کاردرماني، استفاده از روروئک را براي کودکان توصيه نميکند و ميگويد:« هنوز بر روي استفاده کردن يا استفاده نکردن بچه از روروئک اختلافنظر وجود دارد. چون کودک در هر صورت روال فيزيولوژيک خود را سپري ميکند و راه ميافتد. اما پدر و مادر نبايد کاري کنند که کودک زودتر از موعد راه بيفتد و تنها براي بازي کردن بايد او را سوار روروئک کنند. چون راه رفتن نادرست با روروئک ممکن است بر روي راسته استخوان ساق پا و فضاي مفصلي ران بچه تأثير بد بگذارد.»
پدر و مادرها نبايد در راه رفتن بچهها عجله کنند و بايد اجازه دهند بچه روال رشد فيزيولوژيک خود را طي کند و راه بيفتد. بر همين اساس، مينايي درباره مخالفت با راه رفتن بچهها با روروئک ميگويد:« روروئک به چند دليل نبايد استفاده شود: 1- راستايي در مفاصل را تحت تأثير قرار ميدهند. 2-عادتهاي حسي خوبي براي بچه ايجاد نميکند. چون تنها پنجه پاي کودک با زمين در تماس است و تنها از آن نقطه دريافت حسي دارد.»
براي استفاده مناسب کودک از روروئک بايد ارتفاع آن تنظيم شود چون اگر ارتفاع آن بلند باشد، او عادت ميکند که بر روي نوک پنجههايش راه برود. بچهها در روروئک حالت بدنشان مانند زماني است که انگار مي خواهند به بغل کسي پرت شوند و بيشتر روي نوک پا راه ميروند. بنابراين روروئک کمک شاياني به راه رفتن آنها نميکند. به همين دليل مينايي ميگويد: «استفاده از روروئک خطراتي مانند چپ کردن و افتادن هم براي بچهها دارد .»
اين کارشناس کاردرماني درباره سن طبيعي راه افتادن بچه ميگويد:« بچهها در حالت عادي بين 11 تا 13 ماهگي راه ميافتند و اگر بيشتر از اين زمان طول بکشد، تأخير در رشد دارند. راه افتادن کودک زودتر از اين زمان نيز باعث ميشود در 18 تا 20 سالگي دچار کمردرد و زانودرد شوند. پدر و مادرها ميتوانند براي راه افتادن کودک ايجاد انگيزه کنند. به اين صورت که اسباببازي يا وسيلهاي را در مسافتي دور بگذارند و بچه را تشويق کنند تا به آن برسد يا خودشان دور بايستند و آغوششان را باز کنند تا کودک خود را به آنها برساند.»
سن راه رفتن هر بچه با توجه به ژنتيکي که از پدر و مادرش به ارث برده، مشخص ميشود. معمولا ميانگين سني راه رفتن پدر و مادر کودک، زمان راه افتادن او را هم مشخص ميکند. زودتر و ديرتر راه افتادن بچهها نگرانکننده است چون اگر دير راه بيفتند، عارضه تأخير در حرکت دارند که دليل آن بايد مشخص شود. در صورت زود راه افتادن نيز، آنها دچار مشکل فيزيولوژيک ميشوند. به همين دليل مينايي براي درمان اين عارضه مي گويد:« براي درمان مشکل، حس دريافتي بايد با ضربه زدن و ماساژ دادن در پاشنه پا تقويت شود. پدر و مادرها براي اينکه ببينند فرزندشان در چه مرحلهاي از رشد قرار دارد بايد نموداري استاندارد داشته باشند و فرايند رشد را با آن بسنجند.»
با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد