عکس‌العمل مسافران مترو به اولین بانوی راهبر قطار شهری

فردا/ بعضي از مسافران متعجب نگاهش مي‌کنند، چندتايي با گوشي همراه عکس و فيلم مي‌گيرند تا در شبکه‌هاي اجتماعي به اشتراک بگذارند. بيشتر دخترهاي جوان با لبخند سرتکان مي‌دهند و به «سميره» خسته نباشيد و خدا قوت مي‌گويند. گاهي هم سرزنش و تحقير است که به سويش روانه مي‌شود. مگر جاي زن در کابين هدايت مترواست؟ خيلي‌هاي ديگر فکر مي‌کنند اعتماد کردن به يک زن براي هدايت قطار زيرزميني کار درستي نيست. هر چه هست اما او سدي را شکسته و تجربه‌ جديدي را رقم زده. جامعه الجزاير هنوز نسبت به زنان کم لطف است. آمارهاي سال ۲۰۱۶ نشان مي‌دهد نزديک به ۸ هزار زن در معرض آزارجنسي قرارگرفته‌اند و بسياري از مشاغل تنها براي مردان امکان‌پذيراست. در ميان همه‌ اينها «سميره مرزقان» تصميم مي‌گيرد تا اولين زن راننده مترو باشد و راه را براي زنان ديگر باز کند. مرزقان در گفت‌وگويش با روزنامه «الشروق الجزاير» از سختي‌ها و شيريني‌هاي رانندگي مترو و مادري براي ۴ فرزندش مي‌گويد. از باجه فروش بليط تا هدايت قطار پيش از اينکه به عنوان راننده مترو در شرکت قطار شهري الجزاير سکان هدايت را در دست بگيرد، در باجه‌ فروش بليط مشغول کار بوده است. سميره مرزقان‌، مراحل سخت آزمايش و انتخابش به عنوان راننده را اين طور روايت مي‌کند: «رانندگان شرکت مترو معمولا از ميان کادر فروش بليط يا ماموران خط و کنترل انتخاب نمي‌شوند. وقتي آگهي استخدام راننده را ديدم تصميم گرفتم براي مصاحبه بروم و خودم را محک بزنم. علاوه بر اينکه تجربه‌ جديدي بود ته دلم فکر مي‌کردم از نظر حقوق و مزايا بهتر است و مي‌توانم شرايط مناسب‌تري را براي ۴ فرزندم فراهم کنم. مراحل سخت آزمايش را گذراندم و توانستم به همه اثبات کنم قدرت و مهارت لازم براي هدايت قطار زيرزميني را دارم. طي چندين مرحله آزمون‌هاي مختلف؛ کار با صفحه کليد هدايت و کنترل قطار، آزمون بينايي سنجي، سطح هوشياري و تمرکز حواس، تسلط به اعصاب و استرس را با موفقيت گذراندم و پس از ۴۰ روز آموزش به عنوان تنها زن راننده مترو در ميان ۴۰ مرد ديگر استخدام شدم. اين پيروزي بزرگي براي من و ديگر زنان الجزايري به شمار مي‌آيد. به همه نشان دادم يک زن مي‌تواند با چالش‌هاي متفاوت و سخت روبه‌رو شود و در اين مواجهه پيروز باشد.» همراهي زنان به من آرامش مي‌دهد ۶ماهي که از آغاز به کارش در کابين هدايت قطار مي‌گذرد پر بوده است از لحظات تلخ و شيرين. «عکس العمل مسافراني که از قطار پياده يا به آن سوار مي‌شوند در برابر زني که راننده مترو است با هم متفاوت‌است. خيلي وقت‌ها نگاه‌هاي تحقيرآميز و پر از سوال‌شان را مي‌بينم که لابد فکر مي‌کنند چطور ممکن است يک زن در ريل‌هاي تو در تو و تاريک قطار شهري هدايت و کنترل اين اسب آهني را به عهده داشته باشد. کاري که نيازمند تمرکز و دقت بسيار بالايي است. ولي بيش از سرزنش‌ها و عکس العمل‌هاي منفي، از سوي زنان و دختران جوان تشويق شده‌ام. حتي فرزندانم به وجودم افتخار مي‌کنند. شجاعت و شخصيتم به عنوان يک زن براي‌شان تحسين برانگيز است و مرا به خاطر حجابم و رعايت اصول اخلاقي تشويق مي‌کنند. مادران بسياري به من مي‌گويند دوست دارند دختران‌شان در آينده بتوانند مسيردرست کار و زندگي اجتماعي را با چنين شجاعت و جسارتي انتخاب کنند. به نظر بچه‌هايم مادر قهرماني هستم که در خانه هم کاملا مراقب‌شان هستم و حواسم به تمام تکاليف و کارهاي‌شان هست. همين نگاه‌هاي پر از تحسين و اميد به آينده مرا در اين کار پر از استرس، ياري مي‌دهد. من مسئول حفظ جان مسافرين هستم. مسافريني که در ميان‌شان مادران وکودکان زيادي هستند. هميشه به اين فکر مي‌کنم هر کدام از اين کودکان، مثل فرزندان خودم هستند و بايد به سلامت به مقصد برسند.» الجزاير را با مبارزات آزادي طلبانه از استعمار فرانسه مي‌شناسيم. درميان مبارزان نام زنان مقاوم بسياري مانند «جميله بوپاشا» به چشم مي‌خورد که الگوي صبر و استقامت است. زنان الجزاير امروز بايد با افکاري دست و پنجه نرم کنند که براي فعاليت‌هاي اجتماعي‌شان محدوديت قائل است. اگرچه هدايت مترو در نگاه اول سخت و پر از استرس به نظر مي‌رسد اما حضور يک زن با صلابت و شجاعت پيام مهمي براي زنان ديگر دارد. حتما نيازي نيست براي اثبات خودشان تنها ظاهري زيبا ودلفريب ارائه دهند بلکه انجام دادن وظايفي سخت و پرمخاطره در کنار اداره خانواده با صبر و آرامش اثبات مي‌کند که يک زن چه نيروي خارق العاده‌اي دارد. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد