چطور وظایف پدری و مادری را تقسیم کنیم؟

ني ني سايت/ والدين، هر دو، در تربيت، آموزش و رشد فرزند خود سهم دارند. اين جمله‌اي است که کم‌تر کسي با آن مخالفت مي‌کند. با اين وجود، بر سر اين که هر يک از والدين،‌ در اين امور چه ميزان سهم دارد، توافق مشخصي وجود ندارد و حتي اختلاف‌نظر در اين زمينه فراوان هم هست. سهم الگويي که با آن بزرگ شده‌ايد الگويي که در آن بزرگ شده‌ايد و از طرق گوناگون مانند رسانه‌ها در شما شکل گرفته، چه بخواهيد و چه نخواهيد، دست‌کم تا حدي روي شما موثر خواهد بود. اين که بخواهيد منکر همه چيز شويد و همه چيز را از صفر،‌ شروع کنيد، باعث مي‌شود که از عهده آن برنياييد يا زماني که الگوهاي قديمي را در خود مي‌بينيد،‌ از تغيير دلسرد و نااميد شويد. بهترين راه اين است که وجود اين الگو در ذهن خود را بپذيريد و به جاي انکار و ناديده گرفتن آن، آن را بشناسيد و کشف کنيد که در چه زمان‌هايي و به چه صورتي بيشتر روي شما تاثير مي‌گذارد. وقتي بدانيد کدام بخش از الگوهايي که شايد الان با آن‌ها موافق نباشيد،‌ روي شما بيشتر تاثير مي‌گذارد، مي‌توانيد موقعيت‌هايي را در زندگي خود پيشبيني کنيد که دست به دامن اين الگوها مي‌شويد و از اين طريق، رفتار بهتري را در پيش بگيريد. فراموش نکنيد که الگوهاي قديمي‌تر، مطلقا بد و نامناسب نيستند. در بسياري از خانواده‌ها، هنوز بخش‌هاي زيادي از زندگي به سبک والدينشان وجود دارد و مشکلي هم وجود ندارد. مهم اين است که شما الگوي متناسب با سبک زندگي خود را پيدا کنيد. به آن‌چه انجام مي‌دهيد دقت کنيد سعي کنيد نسبت به رفتار خود آگاه باشيد و ببينيد رفتارتان در موقعيت‌هاي مختلف دقيقا بر چه اساسي هستند. آيا فقط ياد گرفته‌ايد اين‌طور بايد رفتار کرد؟ يا به آن فکر کرده‌ايد و اين روش را انتخاب کرده‌ايد؟ يا در حال سنجيدن اين رفتار هستيد تا الگوي مناسب خود را پيدا کنيد؟ هماهنگ باشيد هر الگويي که انتخاب کنيد و به هر شکلي که تقسيم وظايف والدگري داشته باشيد، هماهنگي را از ياد نبريد. عدم هماهنگي، علاوه بر اين که باعث دعوا و مشاجره و در نتيجه احساس ناامني در فرزند شما مي‌شود، باعث مي‌شود که او دقيقا نياموزد که چه رفتاري بايد داشته باشد، ‌قوانين خانه چه هستند و اين که از او چه انتظاري مي‌رود. در چنين شرايطي والدين اغلب از عهده مديريت فرزند خود برنمي‌آيند و به خصوص با رسيدن او به نوجواني دچار مشکل مي‌شود. تمرين کنيد: از مواردي که به عنوان راهنما در تقسيم وظايف مي‌توان به کار برد، نوشتن ليستي از است. همه ما، در هر جايگاهي که باشيم، در شبانه‌روز 24 ساعت زمان داريم. بنابراين بايد زمان خود را بين اين سه دسته نياز در خانواده تقسيم کنيم. هر کدام (والدين)، يک کاغذ سفيد برداريد و روي آن سه ستون بکشيد. و بالاي آن‌ها بنويسيد: نيازهاي شخصي،‌ نيازهاي خانوادگي و نيازهاي فرزندان سعي کنيد به خودتان زمان بدهيد و جدا جدا، ستون‌ها را پر کنيد. بهتر است تا پايان نوشتن، ليست‌هايتان را با هم مقايسه نکنيد و روي ليست‌هاي هم تاثير نگذاريد. زماني را براي مقايسه تعيين کنيد: مثلا دو روز ديگر. در غير اين‌صورت،‌ ممکن است هفته‌ها بگذرد و ليست‌ها ناتمام باشند. وقتي زمان مقرر رسيد، ليست‌ها را کنار هم بگذاريد. در ستون نيازهاي خانوادگي و نيازهاي فرزندان، چه‌قدر تشابه و اختلاف‌نظر داريد؟ تشابه‌ها را مشخص کنيد. در اين موارد، توافقي داريد که خب،‌ در بسياري از موارد کمک‌کننده خواهد بود. اختلاف‌نظرها بر سر چيست؟ در مورد آ‌ن‌ها با هم صحبت کنيد و منظور خود را توضيح دهيد. گاهي با صحبت در مورد اختلاف‌ها به اين نتيجه مي‌رسيد که در واقع منظور هر دو يکي است، ‌فقط متفاوت بيان شده‌اند. مواردي هستند که در آن‌ها، ‌اختلاف‌نظر جدي است. در اين موارد بايد صحبت کنيد و به يک نتيجه واحد برسيد. در مواردي شايد لازم باشد معامله کنيد: شما يک مورد از ليست او را بپذيريد تا در عوض، او هم يک مورد از ليست شما را بپذيرد! در اين ميان،‌ نفع فرزند شما از همه چيز مهم‌‌تر است. نگاهي به ليست نيازهاي شخصي بياندازيد. هر کدام چه‌قدر از وقت خود را صرف نيازهاي شخصي خود مي‌کنيد؟ آيا تعادلي مشابه در تنظيم وقت و انرژي خود بين اين ستون مي‌بينيد؟ يا به عنوان مثال،‌ مادر همه زمان خود را صرف نيازهاي فرزندان کرده و پدر همه را صرف نيازهاي خانواده؟ هر دو بايد سهمي براي نيازهاي خانوادگي،‌ سهمي براي فرزند و سهمي هم براي خود در نظر بگيريد. مي‌توانيد نموداري دايره‌اي رسم کنيد و ببينيد هر کدام از والدين، چه‌قدر به نيازهاي خود،‌چه‌قدر به نيازهاي خانواده و چه‌قدر به نيازهاي فرزند خود ميتواند رسيدگي کند. سعي کنيد نمودارهايتان داراي نسبت‌هاي مشابه با هم باشد. در اين‌صورت،‌به احتمال زياد همه راضي‌تر خواهند بود. پيش‌فرضتان سهم برابر باشد بهترين حالت اين است که در تقسيم وظايف مربوط به فرزند و رسيدن به تعادل بين نيازهاي فرزند، خانواده و شخص، حق برابر بين والدين در نظر گرفته شود. حق برابر به اين معنا نيست که در همه امور مثل هم رفتار کنيد، ‌بلکه معادل‌ها را پيدا کنيد و آن‌ها را برابر هم قرار بدهيد. توانمندي‌ها و ضعف‌هاي دو طرف و نيز علاقه‌ها را در تقسيم کارها در نظر بگيريد. ممکن است پدر حوصله يا توانايي بيشتري براي کمک به درس‌ها داشته باشد و مادر، توانمندي بالاتري در آموزش اصول اخلاقي از طريق ساختن داستان‌هاي قبل از خواب. در مورد کودکي که اضافه وزن دارد و نياز به کاهش وزن،‌ جز نيازهاي او است، ممکن است مادر حوصله بيشتري براي پخت غذاهاي سالم و تنظيم کالري مصرفي داشته باشد و پدر بيشتر دوست داشت باشد او را در ورزش همراهي کند. در تصميم‌گيري‌هاي مهم، سهم دو طرف را مساوي بدانيد و بهترين را براي فرزند خود در نظر بگيريد. تحصيلات بيشتر،‌ گذراندن زمان بيشتر با فرزند، درآمد بالاتر، دلسوزتر بودن و .... دلايل خوبي براي محروم دانستن والد ديگر از حق نظر دادن و مشارکت داشتن، نيستند. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد