دلایل گرایش نوجوانان به اعتیاد و توصیه هایی به خانواده ها

خراسان/ اعتياد را مي توان وابسته شدن جسمي، رواني و عصبي فرد به موادي که ترک آن مشکل يا غير ممکن است، تعريف کرد. سخنگوي ناجا در آخرين نشست خبري اش اعلام کرد: «هم اکنون ميانگين سن اعتياد مردان در کشور ما 24 سال و زنان 26 سال است اما شروع انحراف به 15 سالگي رسيده و دروازه ورودي مواد مخدر نيز سيگار و قليان است» . پايين آمدن سن اعتياد زنگ خطري براي خانواده هاست. اين که سرمايه هاي اين مرز و بوم در معرض اين بلاي خانمان سوز قرار گرفته و روز به روز بر تعداد اين نوجوانان افزوده مي شود، موضوعي است که به سادگي نمي توان از آن گذشت. در ادامه به دو سوال مهم در اين حوزه که چرا يک نوجوان به سمت اعتياد گرايش پيدا مي کند و خانواده ها بايد براي رفع اين مشکل چه کنند، پاسخ مي دهيم. دلايل گرايش نوجوانان به اعتياد دوران نوجواني مرحله عبور از کودکي به بزرگ سالي، همراه با اشتياق به آزمودن، تجربه و خطر کردن است. نوجوانان به علل مختلف به استفاده از سيگار و مواد مخدر روي مي آورند. يکي از علل مهم گرايش به مواد مخدر در نوجوانان، کنجکاوي است. آن ها شنيده اند مواد مخدر احساس خوبي در فرد ايجاد مي کند و باعث مي شود نگراني و غم ها را فراموش و احساس سرخوشي و آرامش کنند و اين موضوع نوجوانان را علاقه مند به تجربه مواد مخدر مي کند. همچنين نوجوانان مي خواهند به خود و ديگران نشان دهند که بزرگ شده اند بنابراين با الگو برداري از دوستان و افراد مهم زندگي شان از جمله والديني که اعتياد دارند، در اين دام مي افتند. کسب احساس استقلال، تعارف دوستان يا اطرافيان و ارتباطات معيوب با خانواده و به خصوص والدين از جمله علل ديگر گرايش به اعتياد است. توصيه هاي پيشگيرانه به خانواده ها در ادامه توصيه هايي براي پيشگيري از معتاد شدن نوجوانان که بسيار موثرتر از درمان است، به خانواده ها ارائه مي شود. در قدم اول فراموش نکنيد بنا به گفته سخنگوي ناجا، شروع اين انحراف به 15 سالگي رسيده است و خانواده مهم ترين نقش را در اين سن براي آينده نوجوانش دارد. مهارت «نه گفتن» را به فرزندتان بياموزيد فرزند نوجوان شما ممکن است با شرکت در جمع دوستان متقاعد به مصرف مواد شود. اگر مهارت «نه گفتن» را به فرزند خود بياموزيد، کمک بسيار بزرگي به او کرده ايد. حتي بهتر است چنين مهارتي را با فرزندتان در مواقع مختلف تمرين کنيد. بايد به نوجوان تان بگوييد که «نه گفتن» براي موقعيت هايي است که به هر شکلي سلامت جسمي، رواني و اجتماعي او تهديد مي شود و او را از دستيابي به اهداف زندگي اش باز مي دارد. درباره اعتياد صحبت کنيد با فرزندتان درباره اعتياد صحبت کنيد. گروهي از والدين تصور مي کنند مطرح نکردن مشکلات گوناگون جامعه و سرپوش گذاشتن بر واقعيت هاي تلخ جامعه از جمله اعتياد، روش مناسبي براي حمايت از فرزندشان است. در حالي که آنان نياز دارند تا اطلاعات صحيحي درباره مسائل جامعه اي که در آن زندگي مي کنند، داشته باشند و در اين زمينه بهترين راهکار آن است که پدر و مادر سعي کنند با يافتن منابع و مدارک علمي و موثق، اطلاعات شان را ارتقا دهند. آسيب هاي جسمي و رواني اعتياد را بگوييد آن چه والدين مي توانند درباره مواد مخدر به نوجوان شان بياموزند، مي تواند در زمينه پزشکي (آسيب هاي بدني ناشي از مصرف مواد مانند ابتلا به ايدز، هپاتيت و انواع بيماري هاي قابل انتقال از طريق تزريق) يا روان شناختي (آسيب هاي رفتاري ناشي از مصرف مواد مثل بزهکاري، فحشا، جنايت و...) يا حتي عواقب قانوني دستگير شدن همراه با مواد مخدر و مسائل قضايي متعاقب آن باشد. اهميت گفت و گو را ناديده نگيريد شايد پيش خود فکر کنيد فرزندتان اصلا به شما گوش نمي دهد يا حرف هاي شما هيچ اثري روي او ندارد اما واقعيت اين است والدين جايگاه ويژه اي در ذهن فرزند دارند. نگراني خود را درباره اين مسئله با فرزندتان در ميان بگذاريد. اين قاطعيت شما تاثيري بسيار زيادتر از چيزي که تصورش را مي کنيد، دارد. روابط عاطفي تان را تقويت کنيد گوش دادن به صحبت هاي او، حمايت از رفتارهاي مثبت، پسنديده و سالم، توجه کردن به احساسات و عواطف او و پذيرش بي قيد و شرط نوجوانان، به آن ها کمک مي کند تا با ايجاد رابطه اي نزديک و صميمانه با والدين خود درصدد مقابله با بحران هاي زندگي برآيند. ديدگاه ها و اعتقاداتتان را با صبوري و انعطاف پذيري به نوجوانان بياموزيد. اجازه دهيد با بحث و گفت وگو احساس مسئوليت، ارزشمندي و خودکارآمدي در آن ها رشد يابد. با تعريف هاي مناسب از او، اعتماد به نفس اش را بالا ببريد و از برخورد همراه با خشونت خودداري کنيد چراکه نتيجه اي نخواهد داشت و فرزندتان از شما فاصله خواهد گرفت و اين فاصله احتمال به خطا رفتن وي را افزايش مي دهد. روش تربيتي تان با همسرتان يکي باشد شما و همسرتان بايد روش مشترکي را در برخورد با فرزندتان در پيش بگيريد. رفتار دوگانه شما و مشاجرات تان درباره روش هاي فرزندپروري، مي تواند او را به توصيه هاي هر دوي شما بي اعتماد کند. نوجواناني که در يک خانه آرام و در کنار خانواده اي همدل و صميمي زندگي مي کنند، کمتر به رفتارهاي آسيب زا رو مي آورند. اگر مي خواهيد فرزندتان رفتار سالم تري در پيش بگيرد، وقت بيشتري با او بگذرانيد و صميميت بيشتري را در خانه ايجاد کنيد. به جاي بازرسي بر او نظارت کنيد والدين آگاه و توانمند فرزندان خود را کنترل، بررسي و بازپرسي نمي کنند اما بر رفتار و روابط آن ها نظارت دارند. دقت داشته باشيد معناي نظارت با کنترل و چک کردن کاملا متفاوت است. نظارت، بسياري از اوقات مي تواند نامحسوس باشد براي مثال نظارت بر ساعات رفت و آمد فرزند، عملکرد تحصيلي او، ارتباط با دوستانش، شناخت دقيق تر دوستان و حتي خانواده دوستانش و.... اين ها مصداق هايي از نظارت داشتن بر نوجوان است. در اين بين شناخت دوستان و افرادي که با او در ارتباط هستند از همه چيز مهم تر است و به هيچ وجه نبايد دست کم گرفته شود. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد