عشق بی‌قید و شرط در برابر خشم بی‌قید و شرط‏

اطلاعات/ او فرياد مي‌کشد: «ازت متنفرم» و عروسکش را به سمت شما پرتاب مي‌کند. وقتي راهش را به سمت اتاقش گرفته تنه‌اي هم به برادر کوچکش مي‌زند و بعد هم در را محکم مي‌بندد و اين مي‌شود پايان بحثي که قرار بود يک مشکل را حل کند. همه اين احساس ناراحتي فقط براي اين است که شما او را بخاطر اشتباهي که کرده به سختي مورد عتاب قرار داده‌ايد.‏ براي کودکان بسيار دشوار است که بين ميزان علاقه شما به خود و ناراحتي و خشم‌تان تفاوت قايل شوند. کودکي که احساس مي‌کند به او حمله شده، در جمع شرمنده شده و يا نسبت به امنيت خود نگران است، ناگهان در لحظه‌اي پر از احساس نگراني و خشم خود را کاملا از پدر و مادرش دور تصور مي‌کند.‏به عنوان يک والد به خوبي به اين مساله آگاه هستيد که حتي با وجود اينکه کودک باعث ناراحتي‌تان شده اما شما او را بي‌اندازه دوست داريد اما مساله براي فرزندتان طور ديگري است. او در اين موقعيت خود را بي‌پناه، تنها و رها شده احساس مي‌کند.‏ شما خشم و عصبانيت‌تان را نشان مي‌دهيد چون به احتمال زياد مي‌خواهيد او را نسبت به خطر يا اشتباهي هوشيار کنيد. اما آيا واقعا آنچه که قصد کرده‌ايد با پرخاشگري، ابراز خشم و داد و فرياد حاصل مي‌شود؟ واقعيت اين است که خشم پدرومادر بخاطر بدرفتاري کودک بعد از چند دقيقه يا چند ساعت فروکش مي‌کند اما اثر واکنش نامناسب آنها در کودک باقي مي‌ماند. در بهترين حالت کودک شما اين فرض اوليه را درنظر مي‌گيرد که آدم‌هاي بدي وجود دارند که هرگز به اندازه کافي خوب نيستند. در بدترين حالت نيز شما يک ترس نهادينه شده، يک خشم ماندگار را در فرزندتان به يادگار مي‌گذاريد. چيزي که باعث مي‌شود « خشم» به عنوان يک عنصر مهم در رابطه شما با فرزندتان نقش بازي کند و هرگز کنار گذاشته نشود. درست است که شما حتي اگر او شبيه يک هيولا رفتار کند بازهم دوستش خواهيد داشت اما متاسفانه عشقي که شما نسبت به فرزندتان احساس مي‌کند مهم‌ترين فاکتور در رشد عواطف او نيست. چيزي که او نياز دارد يک عشق بدون قيد و شرط است؛ عشق و علاقه‌اي که حتي با وجود بدترين رفتارها نثارش خواهد شد. کودک به خوبي مي‌داند که ديگران او را در صورت خوش‌رفتاري و ادب دوست دارند اما او هيچ تضميني ندارد که اگر او زماني حسادت کرد، خشمگين شد و اشتباه کرد بازهم دوست داشته خواهد شد.‏ پدرومادري کردن با عشقي بدون قيد و شرط به اين معناست که بدون خشم، پرخاش و عصبانيت عشق بورزيد. البته اين به معناي آن نيست که شما نبايد هرگز عصباني يا پريشان شويد اما در نهايت بايد ياد بگيريد خشم و عصبانيت را طوري مهار کنيد که کمترين آسيب را به عواطف فرزندتان وارد کند.‏ عشق بي‌قيد و شرط درحالي که شما از چيزي به شدت عصباني شده‌ايد دشوار است اما واقعيت اين است که ابراز خشم مهار نشده هيچ کمکي به فرزندتان نمي‌کند جز اينکه شما فقط به خودتان فرصت داده‌ايد تا احساسات و هيجانات خود را تخليه کنيد. مهم اين است که ياد بگيريد بين رفتار خطاي فرزندتان و واکنش نشان دادن فرصتي را در نظر بگيريد. اگر فقط کمي به خودتان فرصت تامل بدهيد و مهار احساساتتان را به دست بگيريد مي‌توانيد واکنشي را انتخاب کنيد که به نفع فرزندتان است. فقط در اين صورت است که مي‌توانيد چيزي را به فرزندتان ياد بدهيد يا به او کمک کنيد تا رفتارش را اصلاح کند.‏ عشق به دنبال راه‌حل است نه يافتن مقصر‏ وقتي عصباني هستيد به جاي توجه به موضوعي که باعث مشکل شده ذهن‌تان را معطوف به آرام کردن خود کنيد. به جاي اينکه خشم را بر سر کودک کوچکي که به توجه و حمايت شما اعتماد کرده خالي کنيد با انجام چند تمرين دم و بازدم آرامش خود را بازيابيد. لازم نيست در همان لحظه به فرزندتان درس زندگي بدهيد. همين که بتوانيد بر اعصاب خودتان مسلط باشيد بزرگترين درس براي او خواهد بود. فقط زماني درباره مشکل پيش آمده حرف بزنيد که مطمئن هستيد مثبت، خوش‌بين و آرام هستيد.‏ يادتان باشد خشم و عصبانيت مساله شماست و کودکتان حتي اگر اشتباهي کرده باشد مسئول خشم و عصبانيت شما نيست. پس هيچ وقت انگشت اتهام را به سوي کودک نگيريد و نگوييد «تو مرا عصباني کردي». او شما را عصباني نکرده است اين شما هستيد که عصباني شده‌ايد.‏ هرگز فراموش نکنيد که مسئوليت شما آموزش و راهنمايي است و فقط زماني مي‌توانيد يک راهنماي خوب براي فرزندتان باشيد که آرام و مثبت و خوش بين باشيد. شما الگوي مهمي براي فرزندتان در کنترل احساسات و عواطف هستيد. وقتي شما خشمگين مي‌شويد بايد انتظار اين را داشته باشيد که او هم فرياد بزند«ازت متنفرم» و در اتاقش را محکم بکوبد و برود. هر وقت عصباني شديد به خودتان بگوييد «من دشمن نيستم پس نمي‌جنگم» آيا ابراز ناراحتي نادرست است؟‏ ابراز خشم و عصبانيت و تخليه هيجانات بر سر ديگري هيچ وقت درست نيست. اين روش سالم ارتباط با ديگران نيست. کار درست اين است که احساسات خودتان را بپذيريد و بفهميد که دچار خشم شده‌ايد. وقتي متوجه احساسي که در درونتان به جوش آمده شديد بايد شجاعانه آن را کنترل کنيد. شما اسير احساسات خود نيستيد. اگر براي خودتان محدوديت قايل شويد و آن را بر سر ديگران تلافي نکنيد واکنش سالم‌تري نشان خواهيد داد.‏ چگونه کودک را متوجه يک اشتباه کنيد شما مسئول هدايت و آموزش فرزندتان هستيد. بنابراين لازم است به شيوه مناسب با بدرفتاري کودک برخورد کنيد. پس از آنکه آرام شديد مي‌توانيد به شيوه مناسب در مورد مشکل پيش آمده حرف بزنيد. زمان مناسب براي حرف زدن درباره مشکل هر زماني است که شما آگاهانه، بدون هيجان و تعصب بتوانيد وارد گفتگو شويد. اين زمان مي‌تواند پنج دقيقه بعد از مشکل يا يک روز بعد از آن فراهم شود. مهم اين است که مطمئن باشيد واکنشي که نشان مي‌دهيد منطقي و مسئولانه است.‏ يادتان باشد در عشق بدون قيد و شرط کودک و والد هر دو برنده خواهند بود اما کسي که مي‌تواند خشم‌اش را کنترل کند و عشق بورزد حتما يکي از بهترين مادرها يا پدرهاي دنياست. روزي فرزندتان قدردان هوشياري و آگاهي شما خواهد بود.‏ همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در آي گپ https://igap.net/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar