خبرآنلاين/ آيتالله محمدعلى گرامي به موضوع شبهه تبعيض جنسي در مورد شهادت زنان با توجه به آيه 282 سوره بقره پرداخته است.
در آيه 282 سوره بقره آمده است: «وَاسْتَشْهِدُوا شَهِيدَيْنِ مِنْ رِجَالِکُمْ فَإِنْ لَمْ يَکُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَکِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَى» بايد علاوه بر نوشتنِ سند از ميان مردانتان دو تن را گواه بگيريد، و اگر دو مرد نبودند، يک مرد و دو زن از گواهانى که مىپسنديد (شهادت آنها پذيرفته است) گواه باشند. تعيين دو زن به جاى يک مرد براى اين است که بيم آن مىرود که يکى از آن دو زن فراموش کند که در اين صورت بايد يکى از آن دو که به خاطر دارد ديگرى را يادآورى کند.
آيت الله گرامي درباره اين آيه مي گويد: «در اين آيه خداوند تبارک و تعالي به صراحت نحوه شهادت زن را بيان ميکند و بعد از بيان آن دليلي را براي اين تفاوت ذکر کرده است. خدواند دليل اينکه دو زن را به حساب يک مرد گذاشته است بيان ميکند که اگر يکي از اين دو زن اشتباه رفت ديگري او را متوجه سازد.
بنابراين بر اساس اين آيه ميتوان گفت خداوند احتمال اشتباه و خطاي زن و انحراف از حقيقت در مقام شهادت و گواه را بيشتر از مردان ميداند. واقعيت نيز همين است؛ چرا که زنها از مردها احساسيتر هستند، وجود اين احساس باعث ميشود که احتمال خطا و اشتباه بيشتر شود چون در مقام قضاوت و شهادت مسئله اساسي و مهم کشف حقيقت است، خداوند دو زن را براي اينکه اگر يکي از زنان اشتباه رفت ديگري او را هدايت و راهنمايي کند در مقابل يک مرد قرار داده است نه اينکه به خاطر احتمالي که در انحراف حقيقت در آنها وجود دارد بخواهد شهادت زن را به طور کلي ناديده بگيرد.»
وي در ادامه عنوان مي کند: «نکته ديگري که در اين آيه وجود دارد خطاب اوليه اين آيه به مومنان است « َيا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» در واقع اين خطاب پاسخ به کساني است که اين حکم را ارشادي و مختص زمان پيامبر(ص) ميدانند. وقتي خداوند از اين خطاب استفاده ميکند نشان دهنده فرا زماني و فرا مکاني بودن خطاب و دستور است و اين در واقع مانند خطاباتي است که براي نماز و ديگر احکام تشريعي در قرآن بيان شده است. آيا مسائلي همچون ايمان و مومن مربوط به به صدر اسلام است؟ در حالي که تا اسلام است ايمان و مومنين نيز هستند پس هر مومني در هر زمان و مکاني مخاطب اين آيه است.»