باشگاه خبرنگاران/ يک رواشناس و آسيب شناس اجتماعي گفت:چشمان کودک به خلاء نگاه مي کند چون قدرت بينايي و سيستم عصبي او هنوز کامل نيست و لبخند او نشانه ي احساسات و شادي اش نيست.
جعفر باي روانشناس و آسيب شناس اجتماعي؛ گفت: خنديدن نشانه بسيار خوبي است و همه ي پزشکان و محققان به انجام آن تاکيد دارند و خنده درماني به خصوص در کودکان در بسياري از کشورهاي پيشرفته صورت گرفته.
وي اذعان داشت: از همان هفته اول مادران حس ميکنند نوزادشان لبخند مي زند اما حقيقت آن است که او تلاش ميکند تا اين کار را انجام دهد.
باي ادامه داد: درواقع لبخند نوزاد يک هفته اي متقارن نيست و به گوشه لب محدود شده و همراه آن چشم ها و گونه ها حرکتي انجام نمي دهند و به عبارت ديگر ماهيچه ها هنوز براي خنديدن توانمند نيستند.
وي تصريح کرد:نوزاد در اين سن تنها در خواب مي خندد و چون در جواب نوازش يا يک حس نيست و ارتباطي به دنياي خارجي ندارد به آن لبخند دائمي گويند.
باي در ارتباط با خنديدن کودک ادامه داد:لبخند گوشه لب او واکنش هوشيارانه به اتفاقات اطراف نيست، همچنين چشمان او به خلاءنگاه مي کند چون قدرت بينايي و سيستم عصبي او هنوز کامل نيست و لبخند او نشانه احساسات و شادي اش نيست.
وي تاکيد کرد:خنديدن و گريه کردن هردو واکنش هاي غير اکتسابي است و به ما کمک مي کنند تا با اطرافيانمان بهتر ارتباط برقرار کنيم اما خنده براي يک نوزاد به جز برقراري ارتباط راه حلي است که براي مجذوب کردن والدين از آن استفاده مي کند.
بازار