چه کسی مرا از یاد نخواهد، برد؟

لينک زن/ گاهي وقت‌ها به شدت ذهنم درگير اين مي‎شود که اگر من هم رفتم کسي هست که به يادش بمانم؟ کسي که مثلا همسايه مان باشد؟ رفيق وبلاگي باشد؟ همکلاسي ِ همکلاسي‎ام باشد؟ حتي مثلا يک عابر پياده باشد؟ يا کسي باشد که مرا بخاطر لبخندم در خيابان ديده و در ذهنش مانده باشم؟ يا مثلا وقتي در حال خريد با وسواس گوجه انتخاب مي‎کنم، به يادش مانده باشم…آخر من به ياد خيلي‎ها هستم که خودشان هم فکرش را نمي‎کنند…مثلا همين مش بهمن خدابيامرز که همسايه مان بود و چند سال پيش عمرش را داد به شما، من هنوز هم يادش مي‎کنم يا همان دخترکي که در متروي صادقيه با لباس رنگ و وارنگ ديدم، اصلا همان دختر بندري‎اي که با شلوار نارنجي و پيرهن نارنجي بلند که دورش چادر پيچانده بود و چهار سال پيش در بازار مشهد ديده بودم يا همان دختر همکلاسي‎ام که آدامس سر کلاس مي‎جويد و هميشه درسش ضعيف بود اما وسايل قشنگ داشت…بين خودمان بماند من حتي مادربزرگم را که يکبار هم به چشم نديده‎ام به ياد مي‎آورم، چند بار هم گريه کرده‎ام برايش …خب واقعا برايم جاي سوال دارد چه کسي مرا از ياد نمي‎برد….